dinsdag, september 24, 2013

Vrienden van de Smaak - culinair plezier aan de Beddermolen

Vrienden van de Smaak, dat moet je een keertje gedaan hebben. Als het niet is voor het eten, de locatie of de ongedwongen sfeer, dan wel om het een keer meegemaakt te hebben. Uniek! Wij schoven maar wat gretig onze stoel onder de 40 meter lange tafel op het domein van de Beddermolen in Tongerlo, klaar voor opnieuw een avond oprecht plezier.

Vrienden van de Smaak - G.B. Shaw quote

Aperitieven in een voor de gelegenheid omgebouwde flink uit de kluiten gewassen stal, dat heeft iets. Iedereen gezellig opeen gepakt, dan voel je de koude niet. Herfstweer, dat heb je immers niet in de hand. Een sapje uit eigen tuin, of puur appelsap met braam van fruitdomein Trullingen, ook al had ik reeds een glaasje Campari in de hand, ik stond maar wat graag in de directe buurt van deze leuke handkar. Als foodtrucks bij mij opperste bewondering weten op te wekken, dan zo'n heerlijk rustieke handkar evenzeer. Praktisch, uitnodigend, leuk... er is er hier weer eentje aan het fantaseren!

Drankjes uit de tuin van Biet & Toon
 
Bij het aperitieven worden er doorgaans kleine hapjes geserveerd en bij Vrienden van de Smaak is dat niet anders. Een flinterdun 'haverkrokantje met mousse van kippenlever' en een 'minivenkel met ansjovis en crème fraîche' vielen mij te beurt. Wegens een blitsbezoek aan de eigenlijke molen heb ik het 'spek met dennenzout' jammerlijk gemist.
 
Echt zot was ik niet van die mousse van kippenlever, een te zurige smaak naar mijn goesting. Waar ik dan weer wel zonder enig probleem een kleine hoeveelheid van zou kunnen weglepelen was die ansjovis met crème fraîche. Heerlijk zout en toch fris, een combinatie even heerlijk als simpel. Dat ik daar nooit eerder ben opgekomen. Een eerste winnertje van de dag!
 
Haverkrokantje met mousse van kippenlever - Minivenkel, ansjovis, ...
 
Een rondleiding doorheen het domein, uiteraard weten wij dat te smaken. Een prestigieus pand met evenveel geschiedenis als mogelijkheden, het mocht niet verbazen dat de wederhelft aan de lippen van de gids hing.
 
Na het korte culturele en architectortische intermezzo waren we klaar om onze plaats aan de gigantische, feestelijk gedekte tafel in te nemen. Met zo'n honderdtwintig zitjes zou je denken dat er plaats genoeg was, al raakte de feestdis wel bijzonder snel gevuld. Met tafelgasten, maar ook met lekkers!
 
Als starter kregen we 'rauwe garnalen met een garnituur van mierikswortel en komkommer' met daarbij vers gebakken Trienenkant donker brood van de ambachtelijke bakkerij 'De Broodkruimel' uit Westerlo. Hemels zachte garnalen, frisse komkommer en de subtiel aanwezige scherpte van de mierikswortel, dat ging er vlot in. Net als die dikke sneden brood trouwens.

Voorgerecht - rauwe garnalen met komkommer

Of het ooit nog goed komt tussen mezelf en de rode biet? Een heel lange tijd heeft het er naar uit gezien dat het tussen ons niet echt klikte. Soms wel, maar heel vaak ook niet! En dan presenteren ze een fenomenale 'in zoutkorst en hooi gebakken rode biet met beenmergpijpen uit het bakhuis met lavas (maggikruid)'. Zonder enige twijfel de allerbeste rode biet die ik ooit gegeten heb. Mergpijpjes, ik heb me er altijd iets anders bij voorgesteld. Laten we zeggen dat ik daar nog niet van overtuigd ben.

Tussengerecht - in zoutkorst gebakken rode biet en mergpijpjes
Halverwege de menu, de ideale moment om chef van dienst Yannick van Aeken voor te stellen. Hij heeft voorlopig misschien nog geen 'household name' in eigen land, zijn staat van dienst liegt er alvast niet om. Tenzij jullie hier plots nog een Belg uit jullie mouw schudden die zo'n drie jaar aan de zijde van René Redzepi in Noma hebben gekookt natuurlijk. Ik dacht het niet!
 
Een simpele barbecue, deftige stukken rib-eye en een talentvolle chef, dat kan alleen maar flinke vonken geven. Het hoofdgerecht,  de 'rib-eye barbecue met wilde salade uit Ranst en bruine boter met vlierbessenkappertjes en hooigerookte aardappeltjes' stond er als een huis. Botermals vlees en aardappels zoals ik ze nog nooit gegeten heb. Heerlijk beetgaar en met een fantastisch vleugje gerookt hooi. Daarvoor neem ik met plezier mijn denkbeeldige hoed af!
 
Hoofdgerecht - barbecue rib-eye, hooigerookte aardappels, wilde salade
 
Eenmaal aan het dessert, dan nadert het einde. De sfeer die was losser dan bij aanvang en voor de allereerste keer in de geschiedenis van de Vrienden van de Smaak vliegen de 'Mexican waves' ons om de oren. Dank aan het jolige lokale gemeentebestuur, u zult het in 2014 ongetwijfeld weer geweldig doen.
 
Geen straffe toeren bij het dessert, gewoon een (h)eerlijk bordje met 'mousse van karnemelk met aardbeien van boer Menten uit Oever en lievevrouwebedstro'.  Een waardige afsluiter van een wondermooie avond.
 
Dessert - mousse van karnemelk met aardbeien en lievevrouwebedstro
Wat wij onthouden van deze prachtige avond is dat het concept Vrienden van de Smaak mensen dichter bij elkaar brengt, ongeacht leeftijd, afkomst of ideologie. Dat ook de locaties telkens weer even uniek als idyllisch zijn. En dat er verrekt goed gegeten kan worden! Vrienden van de Smaak, hopelijk volgend jaar opnieuw!

vrijdag, september 20, 2013

Eetbare insecten in een blikje

Als zo'n twee miljard mensen frequent insecten eten, dan kan dat niet zo erg zijn. Akkoord, van de meelwormen die de mensen van Green Kow mij serveerden op Culinaria Pure Street was ik niet direct een grote fan - dat 'plopt' - die krokante krekels liet ik me met plezier welgevallen.
 
En zoals dat gaat met mensen die wel eens enige tijd op 'tinternet' vertoeven, daar komt ge al eens iets tegen. Eetbare insecten bijvoorbeeld. Zeven minimalistisch maar wel prachtig vormgegeven blikjes, elk met een andere inhoud.
 
- Bacon & Cheese Grashoppers
- BBQ Bamboo Worms
- Nori Seaweed Armor Tail Scorpions
- Salted Queen Weaver Ants
- Sour Cream & Onions Dung Beetles
- Wasabi House Crickets
- Giant Waterbug Chili Paste
 
Euhm ja, ongedierte om op te eten dus. Kokhalzen is niet eens zo'n abnormale reactie, maar niets van dat alles. Neen, mijn visakaart kroop spontaan uit zijn goed beveiligde schuilplaats en mijn muisvinger wist blindelings het 'winkelkar' icoontje terug te vinden!
 

 
Eetbare insecten - a Coolinary must have!

Met een glimlach op mijn gezicht was ik al aan leuke pairings aan het denken bij deze alleraardigste hapjes. "Tequila, en wel shitloads", dacht ik bij mezelf toen mijn oog viel op een ontnuchterend zinnetje. Shipping restrictions: We cannot ship this item outside of the U.S.
 
Dik belachelijk! Ik had mijn zinnen al gezet op een portie gezouten Queen Ants voor bij de televisie. Dat mag allemaal van Thailand naar de U.S. versast worden, dat krijgt een hip jasje aangemeten, dat wordt door de Thaise F.D.A (Food & Drug Administration) gecontroleerd en nog een keertje extra door de Amerikaanse evenknie. Maar als zijne Sid Frisjesness een pakketje wil bestellen mag het de landsgrenzen niet over. Opnieuw, dik belachelijk!

Eetbaar ongedierte - Schorpioen!

Nu zou ik me erbij kunnen neerleggen dat ik nooit ga weten hoeveel schorpioenen er in zo'n blikje zitten maar dat ligt niet direct in mijn aard. Rest me niet anders dan mijn enige Amerikaanse contacten aan te spreken om even mee te werken. Ik heb de keuze uit de Anna Kournikova fanclub of mijn Sierra Madre connecties. Fingers crossed, wordt hopelijk vervolgd!

donderdag, september 19, 2013

In één minuut naar het kookpunt!

Herinnert er zich iemand dat ene spelprogramma op de Nederlandse televisie waarbij mensen één minuut gratis winkelen in een supermarkt konden winnen? Ik was daar als kleine bengel zot van! Ja, dat sprak dermate tot de verbeelding dat ik ’s nachts minutieus uitstippelde langs welke rayons ik met mijn winkelkarretje zou vliegen. Webwinkels - en bij uitbreiding gewoon ‘tinternet’ - zijn voor mij een gevaarlijke plaats, gewoon omdat gratis winkelen niet bestaat. Tenzij je een al dan niet virtuele aankoopbon in je portefeuille hebt zitten natuurlijk. Nooit gesnapt waarom mensen dat een belachelijke cadeau vinden trouwens. Winkelen op kosten van een ander, dat is altijd plezant. Vraag dat maar aan Astrid Bryan.
 
Dankzij een fijne speling van het lot kwam Sid Frisjes zelve in het bezit van een bon van Kookpunt voor een bedrag van 50 €. Ruim onvoldoende om een minuut gratis te winkelen, maar ruimschoots genoeg om mij een klein half uurtje in stilte bezig te houden. Toestellen van pakweg Boretti, een keukenmachine of pannen van Fissler heb je niet voor 50 € weet ik nu. En ook voor zo’n Versapers die ze ook in de lokale kookwinkel hebben staan diende ik een aardige duit bij te passen. Nee, ik kon maar beter mijn heil zoeken bij het kleine keukenmateriaal.
 
Bij Joseph Joseph maken ze wel leuke dingen maar mijn ding vond ik er niet direct bij. Misschien omdat er hier thuis al ‘teen en tander’ van ligt. En Alessi heb ik helemaal links laten liggen wegens niet mijn ding. In een rechte lijn naar de de gadgets dan maar. Onvoorwaardelijke fan ik hoor. Hebbedinges zoals een champignonmesje van Opinel en twee handige decoratielepels, maar ook parels om mijn vintage karaffen te reinigen. In minder dan een minuut zat mijn karretje vol. Jeugdsentiment!
 
Opinel Champignonmesje - een hoogstnoodzakelijke aankoop
 
Gegevens ingebracht, bestelling doorgegeven en vervolgens merken dat ook zo’n handige ‘gootsteen organiser’ van SimpleHuman in het gamma zat. Voor een volgende keer maar weer!

maandag, september 16, 2013

Ondertussen in de Home Bar ...

Of er hier af en toe ook nog iets gedronken wordt op Coolinary? Laat ik daar maar eens volmondig ja op antwoorden. Nu weet u allicht dat u voor al die rijkelijk in alcohol overgoten verhaaltjes op Tales from the Home Bar terecht kunt, er de leukste uitpikken voor een verkorte bloemlezing, daar vinden wij hier niets mis mee.
 
Wat te denken van de productvoorstelling van de Martini Gran Lusso naar aanleiding van de 150ste verjaardag van deze Italiaanse klassieker uit de barscene. Als ik zeg dat er veel schoon volk aanwezig was in The Glorious, dan is dat niet gelogen. Luisteren, proeven en met enige verwondering / bewondering kijken naar de kunstjes van Simone Caporale uit The Artesian... een toffe namiddag met andere woorden. Meer weten over die Gran Lusso of benieuwd hoe Simone een geit weet te betrekken bij het shaken (leather ageing people)... kom dan gerust hier eens piepen.
 
Martini Gran Lusso - Simone Caporale

Twee kempenzonen en cocktailliefhebbers die richting 't stad trekken om daar bij twee andere cocktailliefhebbers - de bitterboys - van lekkers te genieten, meer heeft een vrijdagavond soms niet nodig. Onder het motto 'Only for the Bitter Few' kregen we het ene na het andere puik drankje geserveerd. Wat juist? Awel, dat kan je hier terugvinden!

Op bezoek bij de Bitterboys
 
Of er in't kort nog iets te beleven valt in de wondere wereld van de gemixte drankjes? Ik mag het alvast hopen. Er moet alvast een reden zijn waarom ik één of meerdere keren naar Brussel zal afzakken de volgende maand. Tips, iemand?

vrijdag, september 13, 2013

Vrienden van de Smaak - de laatste van het seizoen

Morgen staat alweer de laatste editie van 'Vrienden van de Smaak' op het programma.  Deze herfstige editie is direct ook de laatste van het jaar. Dat doet me eraan denken dat ik er op de allereerste editie ook bij was, in schoon gezelschap nog wel. Terwijl de natuur buiten heerlijk loos ging, zaten wij netjes in een serre te bakken en te genieten van het lekkers dat Giovanni Oosters op onze borden toverde.
 
Vrienden van de Smaak - de laatste van dit jaar
 
Met de Beddermolen in Tongerlo wisten 'de Vrienden' ook deze keer weer een pracht van een locatie te versieren, en bij een unieke locatie hoort nu eenmaal unieke chef. Dat Yannick Van Aeken als souschef naast niemand minder dan René Redzepi in Noma de pannen van het dak mocht koken moet voldoen om 's mans kunde te bewierroken. Indien niet, laat het ons gerust weten zodat we hier ter zijner gunste nog een beetje 'namedroppen'. Wij hebben er niet de minste twijfel bij dat het zaterdag weer de moeite gaat zijn. Hoezeer de moeite, dat leest u volgende week hier.

donderdag, september 12, 2013

Over witte koeken, gekke chips en nog zottere bessen!

Het was alweer een tijdje geleden maar van de week zat er nog eens een briefje in de bus van mijn goede vriend de postbode. Pakketje, aangebeld, niet thuis... je kent dat. De volgende dag - nadat ik mij op behoorlijk knullige wijze had buitengesloten - richting postkantoor gefietst om de 'verrassing du jour' af te halen. Sta je daar aan je voordeur met een pak in je handen terwijl je niet binnen kunt.
 
Waarom ik niet naar binnen ging, wou het voorbijfietsende jongentje weten. Of 'mijn zus' me niet kon binnen laten, en uiteindelijk ook wat er in dat cadeautje zat. Goeie vraag, want ik had zelf niet het flauwste idee. We hebben dat spel dan maar samen opengemaakt om vast te stellen dat de doos rijkelijk gevuld was met Twix White, de duo caramelreep die nog tot eind oktober in ons land te verkrijgen is. "Krijg ik er geen", dat was zijn laatste vraag! Ik heb dan maar netjes gedeeld, iedereen gelukkig.

Nu gaat mijn voorkeur nog steeds uit naar de normale Twix, zo van die speciallekes weet ik anders echt wel te smaken. Wanneer op bezoek in de US of A kan je mij niet zelden terugvinden in pompstations of nachtwinkels op zoek naar 'gekende, maar toch net niet' snacks. Altijd leuk! 
 
Twix White - beschikbaar tot eind oktober
 
Wanneer het over chips gaat - kijk daar heb je de postbode weer - ben ik niet direct de Dr. Livingstone wat smaken betreft. Paprika, zout, peper en zout, occasioneel een beetje bolognese en dan zullen we het wel gehad hebben. Dat ze mij van Lays onder de noemer 'Maak je Smaak' drie potentiële nieuwe smaken toesturen gaat daar allicht weinig verandering in brengen.
 
't Is ook een beetje zout in een open wonde strooien want mijn smaakje - of nee, dit jaar niets ingestuurd - zit er niet bij. Welke smaken dan wel? Awel, ik zal het u zeggen. Je hebt Honey Glazed BBQ Ribs, New York Hot Dog en Cocktail Andaluz. De eerste draagt om begrijpelijke redenen mijn voorkeur weg, de tweede ruikt naar Hot Dog maar de smaak doet me bijster weinig en bij de derde vraag ik me af hoe die in hemelsnaam tussen de finalisten is verzeild geraakt. Een mening als een ander!

Lays Maak je Smaak - voor de liefhebbers
Nee, doe mij dan maar een handjevol kiwibessen - bedankt trouwens postbode - wat direct ook een pak gezonder is. Deze Hoogstraatse lekkernij ziet er met een flinke dosis slechte wil uit als een kruising tussen een druif met persoonlijkheidsstoornissen en een minikiwi die naast pigmentproblemen ook nog eens te kampen heeft met Alopecia Areata. Klinkt verschrikkelijk als je het zo zegt, maar ik verzeker u dat het alleen maar verschrikkelijk lekker is!
 
Dat m'n ook in Hoogstraten op de hoogte is van mijn Home Bar mag blijken uit het flesje kiwibessenjenever welke ingesloten zat. Binnenkort eens mee aan de slag gaan. Zeker is alvast dat het niet de mojito van Roger van Damme zal worden die ik uit mijn shaker ga kletsen. Goeie poging Roger, maar toch maar niet!

woensdag, september 11, 2013

Sheffield Wednesday: Verrassende zomerse salades!

Er is de voetbalploeg, het ter ziele gegane Kempische bandje en nu ook een tweewekelijkse rubriek op coolinary om duimen en vingers bij af te likken. Sheffield Wednesday! Mag ik u über foodie Erik voorstellen, kempenzoon maar toch vooral wereldburger.

Oorspronkelijk van de Noorderkempen, net over de grens van de geboorteplaats van Vincent Van Gogh. Na 6 jaar francofilie in Canada werd het tijd voor een gezonde portie anglofilie in 'Britannia'! Sheffield dus! Geobsedeerd door eten, koken en cocktails met een bitter kantje.

Met zomerse temperaturen die blijven duren, 2 van zijn favoriete zomerslaatjes. Zeer eenvoudig maar met een nadruk op de smaak van de ingrediënten die op hun top zijn tijdens de zomer.

Gegrilde nectarines met padròn pepers


Padròn pepers zijn groene chilipepers van Spanje die normaal gezien niet pikant zijn. Denk eerder zoete groene paprika. Maar 1 op 30 is echt pikant, daarom wordt het ook wel eens peper roulette genoemd.


Een handvol pepers in een hete pan met olijfolie bakken tot het vel wat geblakerd is. Dikke schijfje nectarines (of perzikken) in een grillpan (of BBQ) aanbakken. Serveren op een bord met een bedje van rucola, wat stukjes buffelmozzarella en dat alles afgekruid met peper, zout en een dressing van olijfolie en balsamico-azijn. Ook lekker met wat plakjes rauwe ham erbij zoals daar zijn: prosciutto of pata negra.

Sheffield Wednesday: Gegrilde nectarines, padròn pepers, ...


Tomaten met vanilla


Vanillestokje in de lengte doorsnijden en in een klein potje met goede olijfolie (extra vierge) steken en minstens een weekje laten infuseren.


Verse tomaten (ik ben een fan van oude tomatensoorten met verschillende kleuren en grillige vormen) in dikke plakjes snijden, kruiden met verse zwarte peper en zeezout (in Engeland gebruik ik Maldon zout, anders raad ik fleur de sel aan), versnipperde lenteuitjes en een goede geut vanille-olie en balsamico-azijn.

Sheffield Wednesday: Tomaten met vanille

maandag, september 09, 2013

Foodtrucks - JEAN sur MER

Jaloezie, dat hoeft niet noodzakelijk een lelijk iets te zijn. Meer zelfs, ik ben van mening dat een gezonde dosis jaloezie zelfs redelijk dicht in de buurt komt van bewondering. Zo ben ik bijvoorbeeld redelijk gefascineerd door foodtrucks allerhande en stond ik in 2009 reeds te juichen aan de zijlijn toen Wafels & Dinges zijn welverdiende Vendy Award wist binnen te rijven. Op het Best Kept Secret festival waren in mijn ogen ook niet Arctic Monkeys, Portishead of Bloc Party de helden van het weekend, wel de verschillende foodtruck en -caravans.
 
Toen ik eerder deze week de persaankondiging van JEAN sur MER aankreeg werd ik dan ook overvallen door een zekere vorm van jaloezie. Van de goede soort, dat spreekt voor zich! Dat  Jan 'Jean' Kegels - die zijn originele Seafood cateringbedrijfje in 2010 opstartte - mijn pad nog niet kruiste is gewoon een trieste speling van het lot. Zijn vakkundig gepimpte caravan uit 1974 waarmee hij totnogtoe verschillende events mocht opleuken krijgt vanaf nu gezelschap. Dubbel jaloers!
 
Jean sur Mer - de caravan

Een caravan is één ding, je kunt pas spreken van een foodtruck als het ding op eigen kracht kan rijden natuurlijk. Vandaar dat er een oude ambulance van het Nederlandse leger (bouwjaar 1987) werd aangekocht en volgens de regels van de kunst omgebouwd tot mobiele keuken. Een pareltje, geheel volgens de huisstijl van JEAN sur MER. Die blauwe golven, de visser die rustig staat te hengelen... love it!

Jean sur Mer - de nieuwe Seafoodtruck

Zo'n volledig ingerichte foodtruck, dat ziet er ongeveer zo uit. Veel inox elementen - hygiëne is natuurlijk belangrijk - een gaspit, koelingen, friteuses, bakplaat... daarmee kan je al eens de baan op trekken. Dat laatste is dan ook de bedoeling. Festivals, evenementen, bedrijfsfeesten, braderijen, noem maar op! Gezellig onder de mensen komen, je waren aan de man brengen, in tijden waarin tinternet hoogtij viert is dat een uiterst nobele zaak vind ik.

Jean sur Mer - inside de foodtruck

Jaloers dus, maar wel een goede variant daarvan. Al een hele week enthousiast als een klein kind op zoek geweest naar te pimpen caravans, oude ijscowagens, busjes van Volkswagen en Citroën. Ik voel het aan mijn water, dit gaat hetgene zijn dat mij zover krijgt eindelijk eens een rijbewijs te halen. En in de tussentijd broed ik lekker verder op mijn concept. Dromen*, niet noodzakelijk bedrog!
 
* Dat een foodtruck in eerste instantie een flinke investering vergt zag ik uiteraard van ver aankomen. Misschien in navolging van Bart Swings maar eens beroep doen op crowdfunding. Tenzij er hier plots een gulle gever naar voren treedt natuurlijk.

woensdag, september 04, 2013

Qlinaria op het BK BBQ 2013

Zoals je hier al kon lezen vond op 25 augustus in Oostende het Belgisch Kampioenschap Barbecue plaats. Mijn barbecueteam Qlinaria tekende na rijp beraad voor de vierde maal present en keerde een pak ervaringen en een 9de plaats in de eindrangschikking huiswaarts. Dat er foto's werden getrokken lijkt me een evidentie. Ik hou het hierbij bij de meest relevante, namelijk een teamfoto en een foto van de verschillende gerechtjes met een woordje uitleg.

BK BBQ 2013, Qlinaria - Team

Zoals steeds start de wedstrijd met het inleveren van een visgerechtje. Geen idee wie er zat te slapen toen de vis voor het kampioenschap gekozen diende te worden, maar het werd dus 'langoustine'.  De laatste keer dat ik keek niet direct een vis, laat staan dat je veel kanten uitkunt met dit fragiele beestje.
 
Een kort gegrilde langoustine - veel heeft het beestje echt niet nodig - daar ga je natuurlijk geen potten mee breken dachten wij zo. Dan maar creatief voor de dag komen. We bakten een broodcupje en serveerden daarin een smaakvol soepje van 'het afval' dat we in een 'dutch oven' op de bbq lieten garen. We rookten een tartaar van langoustines koud over appelhout en poften aardappels welke we als basis gebruikten voor een karnemelkpuree. Ook de krokante vel van de pladijs kwam van de barbecue, net als het krokantje bij onze tartaar. Dat we garnalenkoppen op de Green Egg droogden, en hiermee een crumble en een olie maakten zal ik even achterwege laten voor iedereen denkt dat we zot zijn geworden. In ieder geval, veelzijdig aan het werk dus!

BK BBQ 2013, Qlinaria - Langoustine

Als tweede dienden we een bereiding met kip in te leveren. Het beest werd vakkundig gefileerd, de filet netjes bijgesneden, er werd een rollade gemaakt, de sot-l'y laisse apart gegaard, krieltjes op de barbecue gegaard, pijpajuintjes en verdere garnituur gegrild... toch ook redelijk barbecue denk ik dan.

BK BBQ 2013, Qlinaria - Kip

Ook voor het varkensgerechtje werden verschillende registers open getrokken. Het varken werd in zijn geheel gegaard en gerookt nadat het geïnfuseerd was met een palm/pekel mengeling. Uitjes werden op de barbecue gegaard, bloemkoolroosjes en romanesco in papillot gegaard en er kwam een barbecuesausje op basis van palm en een picklesmayonaisse aan te pas.  Er werden ook nog uitjes op de barbecue krokant gebakken en geserveerd als crumble en poeder. Gekkenwerk!
 
BK BBQ 2013, Qlinaria - Varken

Soms mag het ook wat meer basic zijn hoor, daar doen we niet moeilijk over. Een entrecote aankorsten op de barbecue en deze langzaam verder garen terwijl hij een mooi rookjasje krijgt bijvoorbeeld. Doe daarbij een gegrild slahart, bierhop gerookte kerstomaatjes, een eetbare frietzak met barbecuefrietjes, een spiesje met zwezeriken en een verse béarnaise. Belgischer kan haast niet.

BK BBQ 2013, Qlinaria - Runds

Laat onze patissier los op een barbecue en die doet de gekste dingen. Crumbles, meringues, cakes, suikerwerkjes, gegrilde vruchten, gerookte vruchten, chocolade. De crumble als strand, het cakeje als zandkasteel, een echte bloem zowaar, een chocolade mossel... Een ode aan Oostende met andere woorden.

BK BBQ 2013, Qlinaria - Dessert

Fijn kampioenschap, blij dat we er terug bij waren. Laat mij de laatste zijn die het oneens is met de exquise verzameling chefs welke in de jury zetelden. Zolang ze er zich maar van bewust zijn wat een beetje fanatiekeling op een barbecue allemaal tevoorschijn kan toveren. En laat nu blijken dat daar net lang niet elke mooi met sterren gedecoreerde chef zich in de verste verte van bewust geweest zijn. Getuige daarvan een in mijn ogen redelijk misplaatste opmerking bij de prijsuitreiking van de juryvoorzitter, "Onze focus lag op het hoofdbestanddeel, in mindere mate op de garnituur die al dan niet van de barbecue kwam". Al dan niet van de barbecue? Dat lijkt mij op zo'n kampioenschap toch een vereiste, niet? En volgend jaar het dessert terug vol laten meetellen, het is een categorie als een ander!

maandag, september 02, 2013

De Weerelt, vegetarisch alternatief

Omdat ze niet direct een keuze kon maken uit het aanbod vis en vlees besloot vriendin bij een recent bezoek aan De Weerelt in Turnhout vol te gaan voor vegetarische alternatieven. Makreel noch slibtongetjes dus - mijn keuze du jour - maar groentjes en meer van dat lekkers. Of ze ook effectief vegetarisch was wou men weten, dan zou men daar rekening mee houden bij het wachthapje. Alerte bediening, dat is altijd fijn, al was een aanpassing voor ons niet direct aan de orde.
Ik had een beetje schrik voor haar voorgerechtje, 'humus met gegrilde aubergines, gemarineerde artisjok en butternut pompoen' en wel omdat humus al eens 'zwaar op de maag' wil liggen. Niets van dat alles, deze was zo luchtig als een passerend zomers wolkje bij heldere hemel. Mooi gepresenteerd en lekker in combinatie met de aubergine en artisjok. Dat het stil was aan de overkant van de tafel.

De Weerelt - Humus met gegrilde aubergines, artisjok, butternut

Ook met het vegetarische hoofdgerecht, de 'gestoofde paksoi met risotto, oesterzwammen en bouillon van verse tuinkruiden' haalde Ann opnieuw een winnertje in huis. Dat het makkelijk is je als restaurant te beperken tot een pasta met groenten en een slaatje als vegetarisch alternatief. Pak je het echter met net dat tikkeltje meer beroepseer aan zoals hier in De Weerelt, dan gaan zelfs niet vegetariers overstag. Extra punten!

De Weerelt - Gestoofde paksoi met risotto, oesterzwammen ...

De Weerelt
Warandestraat 17-19
info@deweerelt.be
T - 014/72 48 65
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...