Prima Plora - Kreta

Prima Plora, het was een naam die ik nog voor mijn vertrek naar Kreta ettelijke keren over de tong van mijn van mijn vader had horen gaan. Het was en is er hun stamkroeg -restaurant en dat zouden we geweten hebben. Het duurde ginder welgeteld een halve dag en we zaten er al op het terras. Een kijkje nemen of de zaak de door wilde verhalen gevoede verwachtingen kon inlossen.

Prima Plora - Kreta

Grieks, het is een taal waarin ik meer dan waarschijnlijk nooit zal uitblinken. Ik was dan ook maar wat blij toen ik een Engelstalige kaart onder mijn neus geschoven kreeg. Een mens wil toch op zijn minst weten wat hij bestelt, nietwaar? Aangenaam om lezen was alvast dat er gewerkt wordt met lokaal geteelde producten. Vers van het land en vers uit de zee, dat vinden wij prima!

De kaart, vers en bio

Bij het ontbijt was het ons al opgevallen, het versgebrakken brood in Kreta - kleiner en krokanter dan bij ons - is gewoonweg fantastisch. Op restaurant, geserveerd met een bordje lokale olijfolie en wat tomatenpulp en het is instant feest aan tafel. En dan moet het eten nog komen.

Krokant brood, lokale olijfolie en tomatenpulp

Het was nog te vroeg om ons uit te spreken over het eten maar we wisten onmiddellijk waarom Sid Frisjes senior - Sifis Venakis voor zijn Griekse vrienden - hier op korte tijd kind aan huis is geworden. Een tafeltje aan zee met zicht op een zonovergoten baai en het 'Fortezza' van Rethymnon, dat is gewoon onbetaalbaar.

Ik trok voor een keertje mijn stoute schoenen eens uit en begaf me enkele passen in het met rotsen, zeeëgels en octopussen gevulde water om een foto van het terras te nemen. Volgende keer snorkel ik mezelf hier een exquise zeemaaltijd bij elkaar. Onderwaterleven opgepast!

Prima Plora, zicht vanuit zee

Uit het uitgebreide lijstje mezze - de Griekse tapas zeg maar -  waren de kaaskroketten het allereerste wat ik bestelde. Geen gewone kaaskroketten, dat spreekt voor zich, maar fetakroketten met een krokant korstje van amandelen geserveerd met een druppeltje lokale honing en komijnzaad. Kreta - België: 1 - 0!

Fetakroketten met honing en komijnzaad

Terwijl je de golven aan je voeten hoort stukslaan op een stel onverzettelijke rotsen, dan is het niet meer dan logisch dat er iets heerlijks uit de zee besteld wordt. Kleine gefrituurde visjes in een flinterdun deegjasje bijvoorbeeld. Tempura, ze weten er hier wel weg mee. Zowel de oesterzwammen als schijfjes courgette en aubergine (helaas geen foto) waren net als de kleine visjes niet te versmaden.

Gefrituurde visjes

Binnen een ruime selectie gerechtjes kunnen sardientjes onmogelijk ontbreken want gegrilde sardientjes, dat moet zowat het meest quintessentiële visgerecht met Mediterraanse doorslag zijn. Hoe het ook zij, op vakantie smaken ze nog altijd een tikkeltje beter dan thuis. Er zijn trouwens mensen die het krokante velletje verwijderen, terwijl anderen ze dan weer met chirurgische precisie proberen te fileren. Ik? Ik eet ze op het staartje na gewoon volledig op. Lekker en vooral ook lekker makkelijk!

Gegrilde sardientjes

Omdat er hier thuis al jaren bruschetta's met pesto en gerookte zalm worden ge(s)maakt wou vriendin de variant met avocado ook wel eens proberen. Krokant gebakken sneetjes brood, smeuïge avocado en een stukje gerookte zalm... het levende bewijs dat je met amper drie ingrediënten al iets ongelofelijk lekker uit je hoge hoed kunt toveren.

Bruschetta met avocado en gerookte zalm

Alleen maar vis eten omdat je ei zo na met je voeten in de zilte zee staat, ik dacht het niet. Een kruidig versgedraaid worstje ook dat weet in al zijn eenvoud te bekoren. 

Verse worst van lokale makelij

Veel kilometers doet het eten in Kreta niet voor het op je bord ligt en dat geldt zeker voor de 'baked potatos' die we bestelden. Lokaal geteelde aardappelen, olijven van één van de miljoenen olijfbomen die het eiland rijk is en 'cream cheese' van een geitenboer om de hoek. Ook de frietjes, indien gewenst rijkelijk bestrooid met een andere lokale geraspte (harde) kaas, gingen er vlotjes in.

Aardappelen in de schil, olijven en roomkaas

Een tafel rijkelijk volgeladen met allerlei lekkers, dat smaakt niet alleen naar vakantie, dat is het gewoon. Die aangename buzz - er is altijd wel iemand die iets wil proeven of laten proeven - dat is zalig. Gewoonweg genieten!

Goed gevulde tafel

In Kreta hebben we geen enkel dessert besteld. Niet één keer! Het is er blijkbaar de traditie dat ze je na de maaltijd op verse meloen, zelfgedraaid ijs, een panna cotta of iets dergelijks trakteren. En wie zijn wij om zulks nobel gebaar af te slaan?

Tevens van het huis na de maaltijd, een flesje raki. De Kretenzische variant natuurlijk die, in tegenstelling tot de Turkse raki en het immer populaire Ouzo, niet naar anijs smaakt. Deze sterke drank met een alcoholpercentage van zo'n 40 à 45 ° wordt gedistileerd uit wijnmost en is misschien wel wat te vergelijken met het Italiaanse grappa. Ijskoud geserveerd na de maaltijd, laat maar komen!

Raki for everybody!

Welgeteld één week zat ik in Kreta - Prima Plora bezochten we 4 maal - en dat was meer dan voldoende om te begrijpen waarom onze pa het druilerige België voor Kreta heeft ingewisseld. Ongelijk kan ik hem niet geven!

En het antwoord op de onvermijdellijke vraag hoe het daar met de crisis gesteld is... Wel, daar heb ik niets van gemerkt maar Kreta is dan ook Griekenland niet.