Doekjes moet ik er niet om winden, de laatste tijd (lees gerust jaren) post ik een pak minder op Coolinary. Niet zonder reden trouwens. Zo schreef ik naast mijn voltijdse dagtaak de laatste jaren een pak artikels voor o.a. VTM Koken, Miles Magazine, Bru, Visit Antwerpen en andere partijen. En kijk, dan stond Coolinary gewoon als laatste in de rij.
Sinds dit voorjaar kan ik ook een andere reden aanhalen, met name mijn Brompton. Al jaren vind ik deze in Engeland gemaakte vouwfiets een fijn staaltje design. Mijn woon-werkverkeer bedraagt amper 2 km (enkele rit), wat maakt dat ik zo'n prijzige fiets - ik betaalde de mijne 1550 € - niet eerder heb gekocht. Tot begin dit jaar dus, met reden!
Waarom een Brompton kopen?
Op 1 februari zag ik op Instagram een aankondiging voor het 'Wereldkampioenschap Bromton rijden 2016' passeren, en wie mij kent weet dat ik - opgepast, understatement of the year - relatief impulsief beslissingen durf nemen. Enkele klikken later had ik me ingeschreven voor het kampioenschap. Wat restte was een rondje wachten in de hoop ook effectief geselecteerd te worden voor de wedstrijd. Dat mailtje kwam er drie weken later! Reden genoeg om een Brompton te kopen.
Daar stond ik dan, bij Fietsen Bart in Turnhout, de reden van mijn aankoop goed te praten. Zelden een verkoper zo hard weten lachen. Geweldige service trouwens, en Bart is gewoon ook een topkerel.
Op 16 maart bestelde ik m'n fiets, op 14 april kreeg ik een mailtje dat hij vanuit Londen was gearriveerd. Geweldige fiets. Je kunt dat naast de televisie parkeren en dat ziet er ronduit geweldig uit. Zalig!
Een kampioenschap indachtig wil ook zeggen dat er getraind moet worden. Hoe ludiek die wedstrijd ook - 8 rondjes van 2,15 km rond het park aan Buckingham Palace, op een Brompton en in een net kostuum - je kunt maar beter goed voorbereid voor de dag komen. Voor een a-sportief person als mezelf geldt dat allicht dubbel.
Eén week had ik m'n Brompton en het leek oprecht een goed idee om 's nachts na een festival huiswaarts te keren op de fiets. Kilometers malen, dat idee. De details bespaar ik jullie met plezier, maar als er ooit een discipline 'rijden met een gapende hoofdwonde en twee gekneusde ribben' komt, dan win ik die met de vingers in m'n neus.
's Nachts rijden bleek dus geen goed idee, m'n lesje had ik wel geleerd. Een helm leek me ook geen overbodige luxe. Zes hechtingen is goed voor één sterk verhaal, maar niet voor herhaling vatbaar.
Trainen
Eenmaal hersteld van m'n tuimelperte kroop ik terug het zadel op en fietse ik al eens een keertje naar Antwerpen (45 km). Verder was trainen in de maanden mei nog redelijk à l'improviste. Ik vogelde een toer uit van zo'n 17 km en een keertje of twee in de week reed ik die dan, afgewisseld met wat cardio-oefeningen in de fitness. Kous af!
Afvallen
Gaandeweg merkte ik dat ik fanatieker - en ook consistenter - werd wat het trainen betrof. M'n doel was niet alleen aanvaardbaar presteren op de wedstrijd (top 100 is al ambitieus), maar ook ettelijke kilo's overboord te gooien.
Repen chocolade, taartjes en koffiekoeken werden verbannen, het broodje 's middags werd vervangen door slaatjes allerhande en de dag 's ochtends starten doe ik met ongezoete yoghurt met fruit of een misosoepje. Ohja, als het effe kan probeer ik ook geen pintjes of cocktails te drinken. Lukt matig laten we zeggen!
Om dwangmatig m'n eigen gewicht meten kocht ik een smartscale, zo eentje die info doorstuurt naar m'n iPhone. Wel nu, de teller van dat spel ging alvast van 88 naar 81 kg. Maar liefst 7 kilo eraf. M'n einddoel is 75 kg - iets wat ik tegen einde van deze zomer hoop te halen. Voor de wedstrijd in Londen hoop ik af te klokken op 80 kg rond.
Beter trainen
Als je nooit sport en dan plots intensief begint te bewegen, dan is een uithoudingstest bij een sportdokter nooit een slecht idee. Kwestie van je tikker niet te overbelasten tijdens het onbezonnen trainen enzo. Dankzij een volledig hartslagrapport en een pak trainingsadvies sport ik nu een pak gerichter. En fietsenmaker Bart heeft ondertussen ook een groter blad op m'n Brompton gelegd. Kwestie van - komt ie - een tandje te kunnen bij steken!
Nog negen dagen en dan is het zover, de Brompton World Championships in Londen. Nog een weekje trainen en dan om zaterdag omstreeks 19.15 h knallen! Serieus, ik maak me geen illusies. Met kleppers als David Millar (ooit gele trui Tour de France) en Michael Hutchinson (UK kampioen tijdrijden) maak ik geen schijn van kans.
Met een deelnemersveld waar flink wat sportievelingen tussen zitten is m'n beoogde top 100 plaats al ambitieus, maar het blijft het doel. Misschien moet ik me gewoon een ronde of twee laten uitzakken om er zo voor te zorgen dat ik met de winnaars op de finish foto kom te staan?
Net zoals het ooit met het barbecueën was, is dit eerste kampioenschap voor mij om eens te zien wat het allemaal inhoudt. 'Daarna kan ik nog zien...' alzo sprak de regerend wereldkampioen barbecuesaus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten