Onder de noemer Pure Street trapt Culinaria op 30 mei zijn vijfde editie in gang. Vier dagen lang wordt het voormalige goederenstation op de Tour & Taxisite opnieuw omgetoverd tot één groot culinair walhalla. Verwacht je aan een hele reeks chefs, al dan niet voorzien van een michelinster achter hun naam, een resem interessante masterclasses (cocktails, meat, insecten? ...) en uiteraard ook een uitgebreid scala aan gerechten en bijpassende wijnen om de innerlijke mens te sterken.
De innerlijke mens sterken, dat stond gisteren in het Antwerpse Gigi Il Bullo op het programma alwaar voor een handvol bloggers de nieuwigheden van deze vijfde editie uit de doeken gedaan werden. Mijn aandacht hadden ze alvast toen verteld werd dat ze enkel grote chefs aan 'street artists' zouden koppelen. Ik ben daar nogal fan van zoals uit deze link mag blijken dus als food en streetart hand in hand gaan, dan ben ik van de partij. Net als gisteren bij de voorstelling dus!
Om trouwens te weten hoe alles netjes in zijn werk gaat kan ik je niet anders dan doorverwijzen naar de website van Culinaria waar je haarfijn wordt beschreven waaraan je je mag verwachten. Tickets voor de verschillende menu's kunnen tevens al besteld worden en zoals dat hoort zijn die in voorverkoop goedkoper.
 |
| Culinaria 2013 - de voorstelling |
Olijven, een lekker vleesje, brood... de hapjes vonden gretig aftrek of daar werd reeds een 'Bagna Cauda' geserveerd, wat niet meer of minder wil zeggen dan 'warm bad'. Hoe zit dat? Deze klassieker uit Piemonte is een warme dipsaus op basis van olijfolie en ansjovis. De knisperend krokante groentjes haal je door deze dip waarna de 'gesmolten' ansjovis zijn rijke smaak prijs geeft. Ansjovis dat is zoals streetart, ik ben daar dus ongelofelijk zot van. Mijn bagna cauda - met de vingers te eten trouwens - werd dan ook met een stukje brood tot het laatste morzeltje verorberd. Lekker!
 |
| Gigi Il Bullo - Bagna Cauda |
'Coeur de Boeuf', het is een tomaatje dat ik wel weet te smaken. Alleen was voor mij bij het eerste aanblik van het volgende gerechtje duidelijk dat deze tartaar niet de tomaat, maar wel het 'hart van het rund' betrof. Een schijfje tomaat, frisse schijfjes augurk en dat alles afgewerkt met wat kriekbier... ik wist er wel weg mee. Mijn buurvrouw links ook trouwens, al schrok ze zich twee gangen verder wel een hoedje toen haar gemeld werd dat dit wel degelijk 'hart' was. Blij dat ik die persoon mocht zijn.
 |
| Gigi Il Bullo - Coeur de Boeuf |
'Gefrituurde visjes, krokante groentjes en een mayonnaise van spirulina', dit was het moment voor de wederhelft om even te schijnen. Daar waar iedereen 'gebaarde van krommenaas' bij het horen van 'spirulina' wist zij zonder boe of bah te melden dat dit een algensoort is. Foodies onder de indruk, sterk!
Die gefrituurde visjes deden me onmiddellijk terugdenken aan onze bezoekjes aan Prima Plora in Kreta. En wanneer gerechten mooie herinneringen oproepen, dan gaan deze automatisch nog net dat ietsje meer smaken. Hapte vlot weg met andere woorden en de sfeer aan tafel was ook opperbest.
 |
| Gigi Il Bullo - gefrituurde vis, krokante groentjes en spirulinamayo |
Er werd al een pak minder gelachen aan tafel toen het konijn gepresenteerd werd. Het is te zeggen, het kopje van het konijn. Zelden zoveel onaangeroerde borden gezien als gisteren en het merendeel van de disgenoten bestond nochtans uit foodies. Een stap in het onbekende, hoe erg kan dat zijn dacht ik en met het lepeltje ging ik de hersenpan te lijf om vast te stellen dat hersentjes best smeuïg zijn. Zowel smaak als structuur viel misschien nog het hardst te vergelijken met de dooier van een zacht gekookt eitje. Wangetjes zijn altijd lekker, alleen van het tongetje was ik niet zo zot. En ja, zo'n klein tandje eet je ook beter niet mee op.
 |
| Gigi Il Bullo - konijnenkop |
Helemaal vergeten te fotograferen, de puike risotto met merg en oude Parmiggiano. Tikkeltje flauw van smaak volgens sommigen, maar volgens mij een bewuste keuze om de volle smaak van het merg ten volle tot zijn recht te laten komen. En Parmiggiano smaakt natuurlijk ook goed af dus een kwestie van mengen, nietwaar?
Tijd voor een dessertje dan maar. Wat te denken van 'gepekelde schapenricotta met peer, kaneel en grappa'. Gepekelde schapenricotta in een dessert, opnieuw geen voor de hand liggende keuze maar de smaken zaten wel goed. Het peertje was mooi gegaard, de crunch zorgde voor wat bite en de grappa voor de kick. Zo moet je afsluiten.
 |
| Gigi Il Bullo - Gepekelde schapenricotta, gegaarde peer, grappa |
Koffie noch thee voor ondergetekende, ik was helemaal in de ban van de 'Despina' die bij het dessert geserveerd werd. Prachtige wijn - elke geserveerde wijn trouwens - welke zowel qua neus als smaak nogal aanleunde bij een gueuzebier. Iets wat er bij mij altijd wel ingaat, zeker als het weer wat beter wordt.
Van het extra dessert, een 'baba met muscato, rabarber en slagroom' geen foto, daar zal het derde glas Despina ongetwijfeld voor iets tussen gezeten hebben. Fijne baba trouwens, welke in originele versie met rum gemaakt wordt. Beter dan degene die ik in het verbluffende Espai Sucré gegeten heb en niet te zwaar. Mooi meegenomen, want dan kon ik mezelf tegoed doen aan een chocolade konijntje, een minimerengue of een spekje.
 |
| Snoepgoed - daar heb je die konijntjes weer |
De hamvraag: Gaat Dario Puglia op Culinaria ook gekke dingen serveren zoals het gespleten hoofd van een konijn? Zijn geruststellende antwoord was een welluidende"neen", waarna hij aangaf dat hij zich wel degelijk bewust was dat het serveren van een half hoofd een risico betrof. Maar - alzo sprak de stielman - mensen eten toch ook preskop thuis. Net hetzelfde alleen minder herkenbaar. Dat ze daar eens over nadenken! Een goeie stelling om de nacht mee in te duiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten