Charles Heidsieck

De wereld, het zou een trieste plaats zijn zonder champagne en dat had Charles 'Champagne Charly' maar al te goed begrepen waarna hij  prompt naar de States trok om zijn emperium in parelend godenvocht uit te breiden. De dandy met iconische tophat, champagne van dezelfde flamboyante klasse, fijn dat ik die in het gezelschap van een stel fijne mensen in een passend en stijlvol kader mocht degusteren. Als eerste passeerde de nieuwe Brut Réserve de revue,  de reden van onze aanwezigheid op deze tasting.

Die Brut Réserve, netjes gepresenteerd in een nieuwe fles - de oorsprong van die fles valt te zoeken in de kelders van Charles Heidsieck -  zette meteen de toon, al was het maar even dat deze de hoofdviool mocht spelen. Het tweede proefglaasje, ondanks tikkeltje te fris gepresenteerd, liet bij het ruiken al direct vermoeden dat we hier goud in onze handen hadden. Teleurstellen deed deze Blanc de Millenaires 1995 dan ook allerminst.

Doorgaans ben ik geen kei in het ontwaren van geuren maar de onmiskenbare geur van mokatines - de gekende Antwerpse arabierkes zeg maar - was overduidelijk aanwezig. Nippen en genieten, onze opdracht was simpel! Dit was zonder enige twijfel champagne uit een segment dat ik zelden geproefd heb. En dat dergelijke kwaliteit zijn prijs kent is niet meer dan logisch. Voor deze parel ligt die zo rond de 145 € en elke eurocent hiervan valt te verantwoorden.



De kelder als basis voor de fles

Als laatste volgde een Rosé Réserve, opnieuw één die zich bijzonder fijn liet smaken ook al zaten we met onze gedachten mogelijk nog een beetje bij die fabuleuze Blanc de Millenaires 1995. Champagne, ik drink dat graag. Een snel blik langs de tafel leerde me dat iedereen zijn glazen nog netjes van een lekje champagne voorzien waren, kwestie van te proeven, te vergelijken. Iedereen zijn glazen, behalve die van Thomas en mezelf. Geen idee of wij het proeven verkeerd aanpakten, feit is wel dat we opnieuw een glaasje Blanc de Millenaires 1995 kregen ingeschonken. Waarvoor dank!