Liefde is... hartenwafeltjes

Vijf dagen Praag wil zeggen dat er evenveel dagen niets wijzigt op coolinary. En om als laatste post er dan gewoon eentje over de boekenbeurs te laten staan... dan zijn er appetijtelijkere dingen. Onderstaande liefdeswafeltjes bijvoorbeeld!

Mijnheer en Mevrouw Van Herck, wij waren blij dat we getuigen waren van dit mooi moment. Dat hebben jullie meer dan fantastisch gedaan!

Boekenbeurs vs Praag

Het is niet omdat ik de volgende dagen in Praag zit, dat er niet snel nog een post afkan. Over de boekenbeurs bijvoorbeeld, want daar kan je op een druilerige dag steeds gaan rondsnuisteren in een overweldigend aanbod boeken. Met een gelukje loop je er wel een auteur tegen het lijf die een kribbel in je nieuwste boek zet. Ik zou gaan voor een kribbel van het duo Goossens/Herman in hun nieuwste 'Haalbare toprecepten', een collaboratie met hun partner in crime Roger van Damme. Of voor de superhippe Brooddoos box van culinaire uitgeverij Minestrone. Maar nee, ik zit in Praag en kan dus niet gaan. Laat staan iets schrijven voor volgende vrijdag.

L'Air du Temps **

Mijn collega's kunnen bevestigen dat, toen ik van de vriendelijke mensen van de Grijze Garnaal een telefoontje kreeg met de melding dat ik een etentje gewonnen had in restaurant L'Air du Temps**, ik door het dolle heen was. Sneller dan verwacht zou ik dus gaan eten in een restaurant dat al enige tijd op mijn verlanglijstje stond. Samen met mijn vriendin boekte ik voor mijn verjaardag - zij die zich geroepen mochten voelen een kleinigheidje te kopen kan ik doorverwijzen naar Kooktijd in Turnhout - een weekendje Namen, en zaterdag was het dus zover. Eindelijk!

Eghezée bleek vanuit Namen makkelijk te bereiken, al is het altijd handig het correcte huisnummer in de GPS in te geven. Zeg wat je wil over de Walen, ze hebben ons daar ter plaatse toch maar mooi verder geholpen, waarvoor dank. Een vriendelijke ontvangst door de gastvrouw en een hoofdknikje van de chef waren ons deel, waarna we naar onze tafel werden begeleid. De kaart werd ons gepresenteerd zodat we een mooi overzicht hadden van het aanbod van L'Air du Temps. Nodig hadden we ze niet want onze menu bleek reeds besproken. "Menu Geneses" met aangepaste wijnen om exact te zijn. En halve glaasjes voor de dame die nog met de auto zou rijden maar toch wou proeven.

Bij de ontvangst kregen we een welkomstwater van venkelbloemen en een flinterdun meergranenbrood met gefruite uien. De frisse anijssmaak van het venkelwater zorgde ervoor dat we met de nodige goesting onze vier gangen konden aanvatten. Na de hapjes uiteraard.

Het eerste wachthapje was een interpretatie van 'Kimchi', Koreas nationale gerecht met ondermeer spitskool en koolrabi. Fijne stukjes kool met een heerlijke bite in een zilt smakend soepje. Geen foto, maar lekker was het wel. De grote canon heeft voor restaurantbezoek trouwens plaats gemaakt voor een subtieler pocketmodel, tot tevredenheid van vriendin. De kwaliteit van de foto's is net dat ietsje minder, waarvoor mijn excuses.

Amuse 2 was een scheermesje met mayonnaise van algen, sap van gember en koriander en gepofte rijst. Mooie basic presentatie en goed van smaak. Nooit gedacht dat ik scheermesjes met plezier zou eten, maar toch, lekker.

Next up, nog steeds een hapje, tempura van ormeau (zeeoor volgens het internet), fijne daikon, gel van matcha thee en mayonnaise van soya. Wat een fenomenale geur bij dit gerechtje. De mayo smaakte het gefrituurde netjes af. De ormeau was mogelijk een tikkeltje aan de taaie kant, maar wat de boer niet kent, daar zaagt hij ook niet over.




Als laatste kregen we een stukje cake van tomaat, gegrilde sardine, een parmezaankoekje, pickles van paprika en ansjovismayo. Zonder twijfel mijn favoriet van de hapjes en gewoon een streling voor het oog!

Hoezeer ik ook fan ben van een broodje met wat boter of olijfolie en grof zeezout, dit kon in de verste verte niet tippen aan de niet te versmaden ponzupasta welke we rijkelijk smeerden. Zalig.

Het begin van de degustatiemenu iemand? Wat te zeggen van oesters in gepekelde kool, zalf van pompoen, hemels zacht buikspek met doenjang, en gochujang. Doenjang en gochujang zijn beide pastas van Koreaanse oorsprong, de ene van gefermenteerde soyabonen, de andere van gefermenteerde rode pepers. Mooie zilte en zoute smaken, waarbij het buikspek ook door vriendin fel gesmaakt werd.

Voor het tweede voorgerecht kregen we zowaar iemand van de keuken aan tafel die het gerecht kwam voorstellen. Vlot vertaald vanuit het Frans kwam dat neer op een bordje met daarin Sint-Jakobsnoot, peterseliewortel, shizorisotto en schuim van paddestoelen als belangrijkste hoofdrolspelers. Coquilles scoren altijd op voorwaarde dat de bereiding goed zit. En jongens wat zat die goed. Ei zo na holden we de persoon die het bordje voorstelde achterna om hem uitvoerig te feliciteren met zulke mooie zachte coquilles. In plaats daarvan zetten we het gewoon op een bescheiden genieten, wat net dat tikkeltje gepaster was.

Kijk, een hoofdgerecht waar je quasi elk element kan benoemen en dat in een restaurant van één van 's lands meest vooruitstrevende chefs, dat zie ik graag. Reefilet, groene selder, kweepeer, venkel, rijst... en dat kleine oranje dingetje beste mensen is een wortel. Ok, ik lieg. Ik heb de ober naar de vertaling van 'chevreuil' moeten vragen want ik wist het niet. Ree dus, en prompt werd onze Franstalige menuvoorstelling door Nederlandstalige vervangen. Toch nog lang volgehouden met mijn Frans. Terug naar de essentie: eerlijk gerecht, volle smaken en perfect in seizoen. Top!

Zoals bij elke prachtige ouverture komt er ook aan een menu een einde, veelal in de vorm van een dessert. Een lekkere staaf op basis van donkere manjari chocolade, gemaakt van de beste chocoladebonen van Madagascar, een vulling op basis van vlierbessenazijn, geëmulgeerd schuim van witte ivoire chocolade en sinaasappel, en crumble. Perfect samenspel van de intense bittere smaak van de chocolade, en het fris zurige van de vlierazijn. Om duimen en vingers bij af te likken.

En nee, een abrupt einde van een maaltijd geschikt voor koningen, daar ben ik geen fan van. Gelukkig zijn we net voldoende culinair onderlegd om te weten dat bij thee, koffie of digestief de poppen terug aan het dansen gaan. In de vorm van een kleurig zoet soepje of een smeuiïge panna cotta bijvoorbeeld.

Of lekkere bonbons op een stokje in een glaasje knikkers. Er wordt thuis tot op heden nog altijd gebikkeld over welke knikkers nu de gewoontjes zijn, en welke de biekes. Misschien op een lokale kleuterschool eens woord gaan halen.

De boog kan niet altijd gespannen zijn, het blauwe omhulsel van onderstande smurfenbonbon kon ik geen specifieke smaak toedichten. Lekkere vulling daar niet van, maar het krokantje (of ik) miste iets.

Nog een flinterdun kruidenkoekje toe, deze keer zonder gefruite ajuin zoals bij de starter, en het godenmaal zat er volledig op.

Mag ik mezelf nog extra punten geven voor mijn keuze van de Sakura thee, een infuus van 3 gram kersenbloesem dat 2 minuten getrokken had. Een geweldige geur van cuberdons wist onze neuzen (woordspelingen, waar haal ik ze toch) moeiteloos te vinden. Flashback van 20 jaar, easy.

En dan, hoe gaat het dan verder? Vraag je de rekening, goed wetend dat er niet betaald moet worden? Wandel je rustig buiten, hopend dat het wel in orde is? Of wenk je gewoon subtiel de gastvrouw? Het laatste bleek alvast een goede optie, wij mochten beschikken. Gratis dineren is iets waar ik perfect aan zou kunnen wennen. Zo is er ruimte om terecht een flink uit de kluiten gewassen fooi te geven, en op de weg naar buiten nog eens een prachtig kookboek - 85 €, gepersonaliseerde kribbel van de grote chef incluis - op de kop kan tikken. Ge-wel-dig!

Culinaire Persoonlijkheid van de Belgische Gastronomie 2010

Op de site van Flemish Foodies gelezen dat Horeca Expo en Foodprint (mjPublishing) terug toe zijn aan het uitreiken van hun jaarlijkse award voor de man/vrouw uit de Belgische gastronomie die baanbrekend werk heeft verricht en zich bijgevolg op bijzondere manier verdienstelijk heeft gemaakt voor de culinaire sector. Naast de award staat de winnaar tevens een artikel te wachten in Foodprint.

Aangezien het steeds een fijn gevoel heeft iets - opgepast, culinaire woordspeling - in de pap te brokken te hebben, kunt u tot 5 november zelf stemmen en wel via een klik op deze link.

Moeilijke keuze begot, want tussen de genomineerden staan ondermeer het eerder genoemde genootschap Flemish Foodies, de chocoladekeizer Dominique Persoone, dessertenkoning Roger van Damme, culinair wetenschapswonder Bernard Lahousse, chef Sang Hoon Degeimbre (L'air du temps**), chef Kobe Desramaults (In de Wulf*), boekenboer Piet Huysentruyt, en 'dagelijks brood'man Alain Coumont.

De Foodies krijgen mijn onvoorwaardelijke stem dankzij Bruut! en hun super website! Een stem voor shock-O-latier Dominique Persoone gebaseerd op cool kan er ook wel af. Zonder Bernard Lahousse zijn vooruitstrevend werk allicht geen Flemish Primitives, en dat is de laatste twee jaar toch ook telkens een culinair hoogtepunt. Bij Sang-Hoon zal ik dit weekend een onwaarschijnlijke menu voorgeschoteld krijgen, en bij Roger van Damme was twee weken geleden hetzelfde geval... nee, kiezen is niet makkelijk. Al een geluk dat ik toegang heb tot een aantal computers zodat ik zonder gewetensbezwaren kan gaan slapen.

Graanmarkt 13

Het Nederlandse kookblad Delicious heeft elke maand een voordelige lunch in de aanbieding en deze maand was er zowaar een Belgische zaak aan de beurt. Ik schreef mezelf als de bliksem in, al was het maar omdat ik mijn zinnen al langer op Graanmarkt 13 in Antwerpen had gezet. 60 € voor een 4 gangen lunch, aangepaste wijnen, koffie en koekjes... Mooie deal dacht ik zo!

Graanmarkt 13 mag dan gevestigd zijn in de kelderverdieping van een prachtig wit pand, claustrofobisch voelt het allerminst aan. Het lichte interieur, de mooie open keuken, een kanjer van een raam die uitgeeft op een charmante binnenplaats... er is over nagedacht en de ruimte wordt perfect benut.

Het vriendelijke personeel wees ons het enige vrije, piekfijn gedekte tafeltje toe. Lekkere broodstengels, een potje rilettes en alleraardigste mini olijfjes. Meer heeft een aperitief niet nodig. Tenzij misschien een krokant gebakken nobashi-garnaal met een pompoensoepje en chorizoreepjes.

Als bij wonder kwam er met het eerste voorgerechtje zowaar één van mijn favorieten op tafel, chef Seppe Nobels' interpretatie van vitello tonato. Kalfscarpaccio uit Corèze in plaats van gebraad, en parmezaanijs als extra frisse toets. Winnertje!

Wij waren helemaal in de wolken met het aperitiefhapje, het eerste voorgerecht, de lekkere broodjes en het leuk gepresenteerde botertje. Zo zeer dat we helemaal vergeten waren dat er ons nog een tweede voorgerecht wachtte. Aangenaam verrast dus met het lekkere boschampignonsoepje met gebakken foie. Heerlijke herfst in een diep bord.

Ook het hoofdgerecht - een op vel gebakken dorade met jus van oester, jonge spinazie en strandkrab en een bijhorende cappucino van strandkrab en waterkers - was een schot in de roos. Vriendin liet het zich zo smaken dat ze zonder het te beseffen een oester binnensloeberde.

Afsluiten deden we met de naar verluidt geroemde Graanmarkt 13 chocoladetaart, een lekker glaasje thee en een ongedwongen babbel met het zaalpersoneel. Altijd leuk als er even een babbeltje af kan, alleen al omdat het geen extra moeite kost. Blij dat we erbij waren bij deze lunch? Ik dacht het wel!

Oost west, brood best!

Donderdag is het voor de tweede keer 'Dag van het brood', en om dat extra luister bij te zetten kreeg ondergetekende zondagochtend van de reclameregie een fikse ontbijtmand voorgeschoteld. Leuk is dat, vooral omdat we thuis te weinig (samen) ontbijten. Verse pistolets en croissants, maar liefst vier verschillende soorten brood, beleg, chocolade repen, yoghurt, kleine botertjes, potjes confituur en koffie... allemaal zaken die ervoor gezorgd hebben dat er aan de ontbijtdis twee lachende gezichten tegenover elkaar zaten. Master baker Bossuyt uit Ekeren heeft dat goed gedaan.

Op de ondersteunende website van 'dag van het brood', Alle dagen brood, kun je jezelf aanmelden om donderdag voor iemand een lunchpakketje te smeren. Verder kan je er onder de verschillende tabbladen terugvinden waarom brood superhip is (die verscheidenheid), waarvoor brood dagdagelijks kan dienen, en ook hoe gezond het wel niet is. Om af te sluiten vind je er ook nog eens 3 heerlijke broodsuggesties, netjes in een filmpje gegoten.

Nee, ik lust wel graag een broodje of een boterham, niet enkel nu donderdag, maar elke dag! Ik smeer 'm, u toch ook?

Ladychef of the year 2011 - stem Erica Herrijgers

Je mag de pannen van het dak koken zoveel je wilt, niets dat zoveel voor een restaurant doet dan goede scores in een gids, enkele koksmutsen en sterren, of een ronkende titel. Het is een gegeven dat mensen zich graag door dergelijke beoordelingen laten leiden, dus de chefs spelen het spelletje willens nillens mee. Een mooi initiatief is de wedstrijd ‘Ladychef of the Year’. Zoals de naam doet vermoeden is die eretitel voorbehouden voor de chef van vrouwelijke kunne welke de meeste zieltjes voor haar kookkunsten weet te winnen. Uit de lijst met genomineerden mag alvast blijken dat er in redelijk wat zaken een dame in de keuken de scepter zwaait.

Toeval, gerechtigheid of pure klasse? Feit is dat er op Erica Herrijgers, chef van het Turnhoutse restaurant Marché 17 gestemd kan worden. Erkenning voor de kwaliteiten van de chef, een culinaire troef voor Turnhout, en een opsteker voor de Kempense gastronomie! 3 redenen om op Erica te stemmen. Extra motivatie om te stemmen is natuurlijk de kans die je zelf maakt om met 5 vrienden te gaan eten in het restaurant van de winnende chef. U moest al aan het stemmen zijn, en wel via deze link. Voor de goede orde de naam van Erica Herrijgers van Marché 17 nog even herhalen, niet dat ik uw stemgedrag wil beïnvloeden.

Keukenexperiment - gekleurde cakes

Altijd leuk als vriendin mijn hulp in de keuken nodig heeft. Geeft me een beetje het gevoel onmisbaar te zijn. Hulp bij gekleurde cakes voor een experimentje omtrent de invloed van het visuele bij het aspect op de smaakzin bijvoorbeeld. Dat begint met een latenight bezoekje aan een bevriend patissier in de avondschool, om snel voedingskleurstoffen te scoren welke ze vergeten was in de lokale bakkerswinkel. Het echte werk (nuja, cake uit een pakje) was nog niet bezig of er volgende al een spoedtelefoontje... waar de keukenweegschal lag, en of patisserie op een paar grammen stak of niet? En moeten daar hele eieren bij, of enkel het geel/wit? Maar eens op dreef is ze niet meer te houden natuurlijk. En dan trek ik een beetje foto's... van deeg dat met blauwe kleurstof gemengd wordt bijvoorbeeld.

Mijn corn, haar cakedeegjes.

Groen, oranje, roze.

Het resultaat mag er zijn, schattige cakejes.

Oranje, groen, bruin, roze, blauw.

Benieuwd of het experiment een beetje lukt, en vooral wat haar leerlingen in de klinkstraat van de cakes vinden.

In afwachting van Njam!

Dat de digitale kookzender Njam! – een samenwerking tussen Studio 100 en Peter Goossens – wel eens zijn invloed kan hebben op mijn kijkbuisgedrag heb ik gisteren mogen ondervinden. Met mijn vertrouwde zapper als gids tussen een weids scala reguliere televisiekanalen, hopte ik van kookprogramma naar kookprogramma. Het ene al wat beter dan het andere. Dat ik zelf enige tijd in de keuken spendeerde stond mijn televisieavond geenszins in de weg, en dat dankzij het ultieme reddingsmiddel de pauzeknop.

Van ‘De Perfecte Keuken’ (VTM) over ‘Dagelijkse Kost’ (EEN) naar ‘Hell’s Kitchen’ (VT4), waar ik dankzij het tijdzappen kon blijven hangen, om zonder enig verlies in te pikken op ‘Komen Eten’. ‘Masterchef’ (BBC) werd mooi opgevolgd door ‘Topchef’ (Vitaya), waarna ik het met ‘Koken met Guy’ op dezelfde zender netjes voor bekeken hield. Geen idee wat ‘De School van Lukaku’ (EEN) binnen deze reeks te zoeken had, al zou ik gezworen hebben dat ik iemand iets zien eten heb.

Met zoveel bestaande kookprogramma’s kan je je afvragen of er nood is aan een volwaardige kookzender zoals Njam!. Nu, als ik zie welke helden er reeds ‘onder contract’ liggen, kan ik Njam! alleen maar welkom heten binnen het digitale televisieaanbod van Telenet.

Peter Goossens (Hof van Cleve***), aangevuld met Roger van Damme (Het Gebaar), Dominique Persoone (The Chocolate Line), Manuel Wouters (Sips)… ik zie jullie binnenkort graag terug op mijn televisie. En voor een barbecueprogramma mogen jullie ons team steeds inschakelen, een groene soortement Plopmuts hebben we al!

Als er zoiets bestaat als 'teveel televisie', dan kwam dit aardig in de buurt volgens mijn. Vriendin had van dit kijkgedrag trouwens geen last. Die was in de avondschool een rokje aan het maken.

Tefal Natura

Ze zien er leuk uit, die pannen uit de nieuwe Natura reeks van Tefal, waarvan ik de sauteerpan via een gunstige wind in mijn brievenbus heb mogen terugvinden. Nu mag 'leuk' al wel eens aan de basis liggen van een ondoordachte aankoop, er zijn nog enkele andere troeven die in het voordeel van deze reeks spreken. Leuk en mooi vormgegeven zijn gewoon een aardige bijkomstigheid.

Zo blijkt Tefal voor deze reeks volledig de groene kaart getrokken te hebben. De pannen zijn vervaardigd uit 100% gerecycleerd aluminium, de houten handvaten afkomstig uit duurzaam beheerde wouden, en de papieren verpakking is - hoe kan het ook anders - volledig gerecycleerd.

Niet geheel onbelangrijk, het gebruiksgemak! Het netjes afgeronde handvat ligt alvast geweldig in de hand, dus dat zit wel snor. De thermospot, het rode bolletje centraal in de pan, geeft aan wanneer de pan warm genoeg is voor gebruik. Iets wat waarschijnlijk in sommige huishoudens al een serieuze hulp is bij het bereiden van wat lekkers. Dat het hier pannen betreft met een antiaanbaklaag mag niet verwonderen. Op dat vlak is Tefal bij mijn weten trouwens zowat de referentie, zoals Pampers dat voor luiers is.

Milieuvriendelijk, gemakkelijk in gebruik, en mooi genoeg om op het fornuis te laten staan. Niettegenstaande ik niet direct mijn pannen van Demeyere en Le Creuset zou buiten gooien toch een mooie aanvulling op mijn collectie. Had ik al gezegd dat ze ook leuk waren?

Het Gebaar - Roger van Damme

Lunch lounge Het Gebaar mag eindelijk aangevinkt worden op mijn ‘restaurant-wishlist’. Een uitnodiging voor een rum tasting van het merk ‘Mount Gay’ zorgde ervoor dat ik plots een halve dag Antwerpen in te plannen had. Zowaar de ultieme gelegenheid om een tafel te reserveren in het peperkoeken huisje van Roger van Damme, tot nader order nog steeds de chef van het jaar. In afwachting van de helft van het tafelgezelschap dat ruimschoots laat zou arriveren – het verkeer, u kent dat - besloten vriendin en ik ons alvast aan een aperitief te wagen. De ideale nazomer in het glas, die huisgebrouwde mojito-likeur aangelengd met een mousserende wijn. Zo rond de klok van half 3, toen we eindelijk voltallig waren, gingen we over tot onze bestelling. We kozen vier verschillende hoofdgerechten en vier verschillende desserten, kwestie van maximaal te kunnen genieten van al het lekkers / moois dat ons gepresenteerd zou worden.

Aangenaam was ook dat Roger van Damme, die we op het BK BBQ al kort spraken, ons kwam begroeten aan tafel. De koetjes en kalfjes van dienst waren desserten en televisiezenders en er werd aardig wat gelachen. Mijn vermoeden dat hij een ‘all-round-nice-guy’ is werd trouwens bevestigd. Ooit liet hij zich in een interview, waarin het al dan niet behalen van een Michelin ster ter sprake kwam, ontvallen dat hij ’s avonds graag bij zijn vrouw en kinderen is, dat zijn gezin zijn sterren zijn. Prachtig vond ik dat. Na een minuut of vijf diende hij zich gisteren te verontschuldigen. Niet omdat hij snel terug naar de keuken moest omdat de zaak volgeboekt zat, wel omdat de voetbaltraining van zijn zoontje ging beginnen. Opperste klasse!

Iemand zin in iets lekkers?

Frisse zuiderse salade met avocado, appel en kingkrab, geserveerd met carpaccio van langoustine en een gebakken langoustine.

Gebakken zwezeriken, gelakte varkenswangetjes en gebakken champignons, geserveerd met een crème van knolselder en uienbouillon.

Tournedos Rossini

Vissuggestie van de chef - gebakken zeebaars, puree van aardappel en mousseline saus.

Pomme Pomme – Gekarameliseerde appels op een krokante bladerdeegbodem, geserveerd met ijs en crème van vanille en verschillende structuren van appel.

Amani – Bereiding van hazelnoot en citrusvruchten

Crème brûlée.

Lucca – Ronde disk met smaken van bosvruchten, coulis van frambozen, chocoladecrème verfijnd met Cabernet Sauvignon azijn.

Indien het een misdrijf zou zijn om dergelijke prachtige kunstwerkjes tot hun prilste begin - zijnde een leeg bord - te herleiden, dan pleit ik met plezier schuldig. In onze gretigheid op zoek naar de verschillende smaken en texturen lieten we geen spaander heel van de bordopmaak. Met chirurgische precisie deelden we hapklare stukjes zaligheid om toch maar de juiste smaken te kunnen ontwaren. Schattenjacht voor gevorderden!

Denk Groenten!

Denk Groenten! een reeks van 5 boekjes over het kweken, oogsten en bereiden van je eigen groenten, is in Nederland genomineerd tot Kookboek van Jaar 2010 in de categorie "Beste Initiatief". Twee andere Nederlandse kookboeken zijn in dezelfde categorie genomineerd.

Denk Groenten werd geschreven door Marc Declercq met recepten van Groentekok Frank Fol en foto's van Tony Le Duc. Wij willen uiteraard graag dat Denk Groenten! wint en dat een Vlaams kookboek tot het beste kookboek van Nederland 2010 wordt uitgeroepen!
U kunt dat verwezenlijken door massaal op Denk Groenten te stemmen.

Geef uw stem aan Denk Groenten!

Zeg het door aan vrienden, familie en iedere kookfanaat die van groenten houdt! En misschien wint Denk Groenten!, dankzij uw stem, de Gouden Garde Publieksprijs van "Kookboek van het jaar 2010"!

Stemmen kan tot 1 november 2010.

Recept - gevulde kameel

In mijn niet aflatende zoektocht naar culinaire hoogstandjes, lekkere hotspots, topreceptjes en diens meer, kom ik heel af en toe uit bij bijzondere wetenswaardigheden. Springbok, struisvogel, kangoeroe, … niemand die daar zijn hand nog voor omdraait. En uit de strips van ‘Jommeke’ weet ik dan weer dat ze in de brousse wel eens een olifant opsmikkelen. Ik was dan ook maar weinig verbaasd toen ik las dat de er occasioneel bij een Bedoeïenhuwelijk een kameel op de feestdis verschijnt. Het feit dat die gevuld wordt daarentegen!

Indien je zelf eens lekker zot wenst te doen, en familie en vrienden wil vergasten op een heerlijk gevulde kameel, dan wil ik je graag op weg helpen.

Nodig:

200 hardgekookte eieren
40 karpers
20 kippen
1 medium kalf / lam
1 kameel

Doen:

De buikholte van elke karper vullen met 5 eieren.
Elke kip vullen met twee gevulde karpers.
Het kalf / lam vullen met de kippen.
De kameel vullen met het gevulde kalf / lam.
Vervolgens mooi aankorsten in een braadpan.
Op lage temperatuur afgaren en in een op 100° voorverwarmde oven.
Regelmatig bedruipen om uitdroging te vermijden.

Smakelijk eten en een prettig huwelijk. Rest me enkel nog de vraag of die Bedoeïen veel vegetarische vrienden hebben. Zou het?