Mijn culinaire escapades mochten in het verleden enkele malen het pad kruisen van
Tom van Lysebettens, iemand wiens naam al snel voorafgegaan wordt door de woorden ‘
jong' en
‘beloftevol’. Er was die eerste keer in
Eat Love Tastings, een half jaartje later gevolgd door een heuse bloggersinvasie in
Coeur d’Artichaut. Via social media bleef ik sindsdien netjes op de hoogte van het reilen en zeilen in ’s mans leven. Trouwen, een baby en sinds vorige week ook een eigen zaak die hij met zijn wederhelft Alison Roels bestiert.
Alvorens de deuren van hun restaurant
Cochon de Luxe – onthoud die naam – voor het grote publiek te openen, draaide de gouden tandem een week voor familie, vrienden en kennissen. Een soft opening heet dat, iets wat starters de ruimte geeft om voor een vergevingsgezind publiek de laatste pijnpuntjes weg te vijlen mochten die er al zijn. Met veel plezier namen wij plaats aan het ons toegewezen tafeltje aan de raam met zicht op ‘
het Glazen Straatje’. “
Animo verzekerd” aldus Alison. Geen loze woorden, zo mocht blijken!
Bij het plaatsnemen aan de correct gedekte tafel viel ons alvast het eerste hapje, een flinterdun krokantje van Gruyère, op. Een ideale knabbel bij het bestuderen van de menukaart (4, 5 of 6 gangen voor respectievelijk 45, 55 en 65 €). Als aperitief kozen we voor een glaasje champagne dat het gezelschap kreeg van twee verfijne hapjes. Het eerste was een smaakbommetje op basis van
'grijze garnaal', het tweede een interpretatie van
'Gentse kop met pickles'.
Dagen zonder Vlees, vandaag even niet.
Het mag allicht niet verbazen dat we voor deze eerste kennismaking met Chochon de Luxe kozen voor de volledige zes gangen. Zo uitnodigend de ganse menu, zo gezwind ook de service gedurende de gehele avond.
Starten deden we met een 'tartaar van oester met gemarineerde komkommer, op smaak gebracht met jonagold en chorizo'. De uitnodigende geur van deze verfrissende bereiding was een voorbode voor de smaaksensatie die volgde. Zilt, zoet een tikkeltje pit... fan!
Het gerecht op basis van 'Cevenne ui, Saint-Maure de Touraine, gerookte look, pancetta en brioche' was een gedurft pareltje. De smaken absoluut top, het addertje onder het gras de asgrijze crème van de met houtskool bestoven geitenkaas. Heel even overwogen we een extra bestekje bij te vragen om al het lekkers uit het bord te lepelen, maar het kraakverse brood dat tijdig werd bijgevuld voldeed perfect.
Daar zit je dan, 'content gelijk een varken in een poel modder', terwijl je door de kersverse zaakvoerders voorzichtig werd aangemaand om vooral kritisch te zijn. Dat het stuk kabeljauw - zeker als je voor zes gangen kiest - royal geproportioneerd was, verder kwamen we niet. Eerlijk, die service swingde als een tiet op een dansavond. En dan hadden we nog geen lof gesproken over de fijne achtergrondmuziekjes...
Ik zou natuurlijk in geuren en kleuren kunnen vertellen waarom de 'Pas de Rouge met gekonfijte radijs, hazelnoot en bonenkruid' één van mijn favorieten van de avond was. En dan waren we nog niet aan de dessertjes toe - 'Mango, passie, kokos' en 'Superchocolade' - ook daar niets dan lof. Nee, misschien moet ik jullie even op je honger laten zitten, de kans geven om het 'luxevarken' zelf te ontdekken. Altijd leuker, zoveel is zeker.
Het aantal toevallige passanten dat zich die avond à la minute van een tafeltje probeerde te vergewissen was niet op één hand tellen. En dan stonden er al meer dan 1.000 reservaties 'in den boek'. Van een vliegende start gesproken. May the forks be with you, het was zelden zo gemeend!
