Dagen zonder Vlees, een makkie!

Twee jaar geleden deed ik al een keertje van 'Dagen zonder Vlees', en ook dit jaar maak ik met veel plezier bolletjes mijn groen bij elke vleesloze dag. Makkelijk zat denk ik dan, al was het maar omdat 'vlees' hier in het huishouden lang geen must is. En dan vul je dagelijks netjes je bolletjes in en bots je tegen je eigen ongelijk. Een korte terugblik op die eerste 15 dagen.

 

- De aanvang van Dagen zonder Vlees was er alvast eentje in mineur. 's Avonds mocht er dan wel een vegetarische maaltijd op het menu staan, 's middags had ik me reeds bezondigd aan een broodje gehaktbrood. De start van het vasten was me volledig ontgaan, een 'rookie mistake' waaraan ik me uiteraard geen tweede keer zou laten vangen.

 

- Twee dagen later was het opnieuw prijs. Tijdens een quiz waarin we behoorlijk middelmatig scoren wordt er aan onze tafel een hapjesschotel besteld. Achteloos klets ik enkele blokjes salami achter de kiezen tot groot jolijt van vriendin die me er netjes op wijst dat dit opnieuw een rood bolletje achter mijn naam betekent.

 

- Woensdag 25 maart stond er in het Antwerpse Love Fish een workshop voor bloggers op het programma met mosselen als voornaamste ingrediënt. Nu weet iedereen dat mosselen vis noch vlees zijn - prove me wrong vegetarians - iets in mij zei dat het toch maar beter was de rode pen te hanteren. 

 

 

Drie rode bolletjes, daar kan ik perfect mee leven. Moeite heeft het me niet gekost en mits de nodige dosis alertheid van mijn kant, dan bleef het bij één luttel bolletje. Een bewuste keuze trouwens dat 'mosselbolletje', dat mag gelukkig ook nog.

 

Vraagt het inspanningen van mijn kant, zo geen vlees eten? Niet noemenswaardig! Dat gehaktbrood werd vervangen door brie of een ander kaasje, iets dat ik minstens evenzeer weet te smaken.

 

Het zal allicht tussen de oren zitten - in 2006 schreef ik er al eens een halfbakken opiniestukje over - maar ik ben een rabiaat tegenstander van vegetarische look-a-likes. Vegetarisch stoofvlees, vegetarische hamburgers, vegetarische weet ik veel... Daar win je in mijn ogen geen, zieltjes mee omdat het au fond onmiddellijk doet vergelijken met - ahum - 'the real deal'. Edoch, het tij is aan het keren. De afgelopen weken al twee keer genoten van een vegetarische pens en een vegetarische worstje.    

 

Vrees niet, ik zal jullie niet overtuigen om een vegetarische dag in te lassen, laat staan plots volledig vegetarisch te gaan eten. Daarvoor is mijn hekel aan mensen die dat op prekerige wijze toch proberen te groot.

 

Dat je een keertje over je eigen vleesconsumptie mag nadenken, dat lijkt me dan weer niet teveel gevraagd, wel? Het zinnigste dat ik daarover mocht optekenen kwam trouwens van niemand minder dan 's lands coolste slager Hendrik Dierendonck. Verplicht leesvoer als het mij vraagt!