'Gebeten door eten', het dekt de lading volledig, maar qua informatieverstrekking is het net een tikkeltje pover. “ie is de illustere "Sid Frisjes" die hier al sinds 2005 kleine culinaire stukjes neerpent.
Sid Frisjes is een uit de Turnhoutse klei getrokken kempenzoon, zoveel is duidelijk! In zijn prille jeugdjaren mocht hij met veel plezier in de bierkelder van ‘Het Binnenhof’, de zaak van zijn vader, flesjes sorteren. Een hobby als geen ander, ook al blijkt dat jaren na datum een volstrekt nutteloze activiteit geweest te zijn. De bierkelder werd na een tijdje ingeruild voor de zaal, en na een onfortuinlijke misser tijdens een ‘uitvaart afterparty’ - met een gigantisch glazen stolp en een overvolle plateau in de hoofdrol – werd er een plaatsje vrijgemaakt in de keuken. Aan de afwasbak om precies te zijn!
Sid Frisjes is een uit de Turnhoutse klei getrokken kempenzoon, zoveel is duidelijk! In zijn prille jeugdjaren mocht hij met veel plezier in de bierkelder van ‘Het Binnenhof’, de zaak van zijn vader, flesjes sorteren. Een hobby als geen ander, ook al blijkt dat jaren na datum een volstrekt nutteloze activiteit geweest te zijn. De bierkelder werd na een tijdje ingeruild voor de zaal, en na een onfortuinlijke misser tijdens een ‘uitvaart afterparty’ - met een gigantisch glazen stolp en een overvolle plateau in de hoofdrol – werd er een plaatsje vrijgemaakt in de keuken. Aan de afwasbak om precies te zijn!
 |
| Sid Frisjes |
Met de handen in het ruime sop zag Sid Frisjes hoe hectisch het er aan toe kon gaan in een horecakeuken. Frisjes, een notoir viesneus trouwens, kon je bezwaarlijk een culinair onderlegd iemand noemen. Zijn restaurantdieet, en dat wist elke nieuwe werknemer binnen de kortste keer, bestond uit broodjes kaas, doorbakken steaks en vooral, geen groentjes. De enige die zich hiervan geen bal aantrok was uiteraard ‘de Grote Frisjes’. Zoonlief werd de geliefkoosde proefpersoon in de strikt letterlijke zin van het woord. Niertjes, proeven. Spruiten, proeven. Zwezeriken, proeven! De keuken was helaas te klein, zodat zich verstoppen geen optie was. Er werd tot kokhalzen toe geproefd, maar Sid stond amper open voor nieuwe dingen.
Jaren later, nog na een glansloze passage in de tweede zaak van vader, vond Sid het wel een goed idee om avondschool te doen. Geen fotografie of Spaans meer, maar iets anders. Het zou iets in de keuken worden, niet omdat het moest, maar wel omdat hij er zin in had. Wikken noch wegen waren aan de orde, er werd impulsief ingeschreven en een week later stond Sid in de leskeuken in zijn nagelnieuwe koksoutfit! Bij aanvang leek ‘viesneus Frisjes’ weinig veranderd. De champignons uit de videe werden bijvoorbeeld geruild met de stukjes kip van de vegetarische buurvrouw en dergelijke toestanden. Tegen de tijd dat Frisjes de vegetariër overtuigd had toch eens van het vleesbrood te proeven – een keerpunt – wist hij steeds meer en meer te appreciëren. Er ging geen les voorbij of de verschillende ingrediënten werden, in welke vorm dan ook, geproefd en al dan niet lekker bevonden.
Na drie paragrafen is het misschien welletjes geweest met die derde persoon. De woordspelingen ‘Sid Frisjes’ en ‘Coolinary’ hoeven geen verdere uitleg, die spreken voor zich! Ik kook graag, eet nog liever, en op drieëndertig jarige leeftijd is er weinig dat ik niet lust. Sinds enkele jaren pen ik hier bedenkingen en ervaringen neer die doorgaans allemaal –hetzij van ver dan weer van zeer dichtbij – een link met het culinaire hebben. Koken, eten, thuis, op restaurant, binnenland, buitenland, exclusief, doodgewoon, zelfgemaakt of uit de winkel… alles kan, alles mag, zolang ik het maar ‘cool vind’!
