Testlab: Philips Airfryer - goedgekeurd

Net zoals elke andere goede Belg bezondig ik me op regelmatige basis aan een frietje en bijhorende frituursnacks. Gouden zaken doen de frietkoten in de nabijheid van Casa Coolinary, al was het maar omdat ik zelf geen friteuse heb. Thuis frituren, daar gaat het hele huis van stinken en uiteindelijk is het ook altijd een gedoe met dat vet. Dat het ook anders kan, dat mag ik sinds deze week ondervinden nu ik dankzij een gunstige wind in het bezit ben gekomen van een Philips Airfryer.

Zoals de naam al doet vermoeden is de 'Airfyer' een toestel dat je favoriete frituursnacks bereidt op basis van hete lucht, vet komt er niet aan te pas. Gezond frituren met andere woorden, met 80 % minder vet naar eigen zeggen. Nu willen wij ons met plezier laten verleiden door een mooie foto en wat praatjes, willen we een oordeel vellen, dan moet er uitgetest worden.

Een hoogglans zwart toestel, dat perfect past in onze testkeuken waar zwart en wit hoogtij vieren. Feit dat de Philips Airfryer strak vormgegeven is maakt dat hij perfect kan post vatten op het werkblad en na gebruik niet noodzakelijk naar een donker hoekje in de keuken dient verwezen te worden. Het snoer is geïntegreerd in een klein compartiment achteraan de machine, wat het opbergen enkel maar vereenvoudigd.

De Airfryer inpluggen en het frituurplezier kan beginnen. Na zo'n drie minuten is het toestel op maximale temperatuur, zo'n 200 graden, waarna je de mand kan vullen met lekkers. Met de handleiding bij de hand werd er een eerste lading diepvriesfrietjes gebakken. Na zo'n 13 minuutjes waren ze zoals wij ze graag hebben, goudgeel en heerlijk krokant. Geslaagd in de basis? Wij dachten het wel.

Dat de Airfryer vetvrij werkt en er nagenoeg geen nare geurtjes aan te pas komen, dat zijn niets dan voordelen. De uiteindelijke vraag is natuurlijk ook of er nadelen zijn. Nu mag ik mezelf wel een 'foodie' noemen, als puntje bij paaltje komt heb ik een ongelofelijk zwak voor frituursnacks. Laat mij doen, en ik ben elke dag in de weer met bitterballen, viandellen en garnaalkroketten. Volgens vriendin ook direct de reden waarom we het al zo lang zonder friteuse stellen...

Frietjes, dat was alvast een succes, in een opwelling had ik mezelf ook een levensvoorraad snacks gekocht. Meer frietjes, kroketten, bitterballen en chickensticks. Frieten omdat ik een goede Belg ben, bitterballen omdat het mijn schuldig pleziertje is, kroketten omdat die synoniem staan voor feest en chickensticks gewoon omdat het kon. Met een interval van enkel minuten gingen die tesamen de Airfryer in en na en kwartiertje was de snelle hap klaar. Goudgele frietjes, krokante chickensticks en dito kroketten.

Maar kijk die bitterballen, mijn schatjes. Op basis van de kleur zou je zeggen dat ze lang niet gaar waren, maar niets was minder waar. 200° was te hoog gegrepen, de kern was te snel gaar. Perfect van smaak maar ze zagen er niet uit. Had ik 'de handleiding' goed gelezen, dan had ik ze op 180 ° gegaard en enkele minuten langer gegeven. Gelukkig zitten er nog zo'n 24 in de vrieskast, ruimte genoeg om te oefenen.

Vijf dagen in de familie en we zijn stiekem fan van de Airfryer. Alleen zijn we trouwens niet. Op facebook zijn er behoorlijk succesvolle groepen terug te vinden waarin liefhebbers hun receptjes delen. Zelf zit ik nog in de fase van de frituursnacks, maar het toestel blijk alles van quiches, gegrild vlees, pizza, muffins en een pak ander lekkers aan te kunnen. Nee, hier zijn we nog lang niet klaar mee.