Vrienden van de Smaak

Stel je voor: een zachte zomeravond, één lange tafel ergens in een veld, tafelgasten van overal en nergens, de zon die langzaam ondergaat en een topchef die in openlucht staat te koken met producten van de lokale boer, die meteen ook maar bij aanschuift... ziedaar de pure essentie van het rondreizende restaurant van de Vrienden van de Smaak. Een concept zo schoon dat ik het bij voorbaat iedereen al had kunnen aanraden. Maar hey, uitnodigingen zijn er om op in te gaan en ook op een zondagmiddag moet er gegeten worden.

Een prachtig blauwe hemel, hier en daar bezoedeld met een fiks dreigende wolk, het lijkt wel een constante bij onze bezoekjes aan het Limburgse. Hoe graag we onze ogen ook de kost hadden willen geven in de prachtige tuin van Kasteelhoeve de Kerchem, we waren maar wat blij dat onze nieuwe Vrienden van de Smaak op het allerlaatste nippertje een locatiewissel naar De Tuin van de Smaak van de Wroeter doorvoerden.

De Serres van De Wroeter

Zo'n tuinbouwcentrum, dat valt wonderwel om te vormen tot ontvangstruimte voor een stel foodies met honger. Een groentehal, afgeschermd van de aanpalende serre met een pak blauwe veilingbakken, dat werd de plaats waar we van onze aperitiefhapjes mochten genieten. Het eerste hapje dat de revue passeerde was een spiesje met asperge, marshmallow van kervel en crunch van Gandaham, netjes geserveerd in een pot met heerlijk geurende ananassalie.

Asperge, marshmallow van kervel en Gandaham

De eerste spiesjes waren amper achter de kiezen of daar kwamen de lepelhapjes met preskop van varken uit Alken en structuren van mosterd op de proppen. Zoals dat gaat in een gezelschap van foodies klikten de spiegelreflexcamera's dat het een lieve lust was. Zo'n uitnodiging, dat moet je natuurlijk wel een beetje verdienen. Twee lepeltjes voor ondergetekende was voldoende, er zou namelijk nog lekkers volgen. 

Preskop (van varken uit Alken)

Tartaar en crème van lokaal geteelde asperges (Kinrooi), volop in het seizoen is er niets dat zo juist smaakt. En asperges, dat is zo één van die dingen waarvan het een eeuwigheid geduurd heeft voor ik dat lustte. Maar laat nu vooral komen dat witte goud.

Eitje gevuld met asperge uit Kinrooi

Na de hapjes gingen we de boer op. De wild om zich heen razende hagelbui had andere oorden opgezocht wat ons de kans gaf om onder begeleiding het domein van De Wroeter te verkennen. Het lekkers groeit hier trouwens niet enkel in serres, ook in openlucht wordt er geteeld dat het een lieve lust is. Daarstraks nog gezegd dat ik perfect in een grootstad zou kunnen wonen, maar den boerenbuiten, dat blijft toch ook iets hebben. 

Boomgaard van De Wroeter

Serres, daar kweekt men niet alleen, daar eet men ook. Jasjes gingen uit, hemdjes werden opengeknoopt en dat 'marcelleke' onder mijn shirt heeft het ook niet lang volgehouden. Helemaal vergeten dat in een serre de temperatuur al eens durft oplopen.

Shared meals, het is maar één van de zaken die  'Vrienden van de Smaak' dat ongedwongen extraatje geven. Terwijl  je zelf een stuk roggebrood (Limburgse rogge) uit de houtoven van de Wroeter afbreekt schept de buurvrouw je een zalige salade met verse kruiden uit de Mombeekvallei op. Heel relaxed allemaal.

Salade met verse kruiden uit de Mombeekvallei

Ik had de eer en het genoegen de asperges met gedroogd rundvlees (uit Alken) te mogen serveren. Een snelle blik in het rond leerde me dat een stuk of vijf asperges wel moest lukken. Een beetje vers groen erbij, iedereen content. En niet onbelangrijk, niks gesmost, dankuwel!

Asperges uit Kinrooi met gedroogd rundvlees uit Alken

Daar zitten ze, de stille genieters. Een zeventigtal foodies, verdeeld over twee tafelhelften, netjes op een rijtje. Binnen de kortste keren heerste er een übergezellig ons kent ons gevoel, al is dat met disgenoten als Anniek en Mel nu ook weer niet zo verwonderlijk.

De vrienden van de smaak

Wat je allemaal niet tegenkomt in een serre zeg. Kraakverse sla, wie had dat kunnen denken. Nee, ik was lang niet de enige die er graag met een krop sla ging lopen. Maar we waren te gast en dan doe je zoiets niet. Stel je voor! Klein geheugensteuntje, dringend pluksla planten!

Sla, verser kan niet!

Een bar in een serre, maak dat van overheidswege verplicht en het aantal tuiniers en mensen met groene vingers stijgt exponentieel, dat mag je van mij aannemen. Goed gedronken dat we hebben, jongens toch.

Bubbels als aperitief (Scorpion Zwart Brut / Vliermaal), een frisse witte bij het voorgerecht (Chardonnay Blauw / wijnkasteel Genoels-Elderen), een verrassende rode bij het hoofdgerecht (De Vroege Loonse / wijndomein Cohlenberg, Borgloon) en zoet bij het dessert (Bosbessenwijn / bosbessenkwekerij 'Blueberry Fields, Koersel). 

En met al die alcohol zouden we het non-alcoholische alternatief nog vergeten. Natuurlijk ongefilterd appelsap van Hugo Jacobs uit Sint Truiden en tafelwater, geparfumeerd met roomse kervel en mosterdbloempjes. Dat laatste is er eentje om te onthouden.

De Vroege Loonse - Wijdomein Cohlenberg; Borgloon

Zei er iemand hoofdgerecht? De prijs voor salade van het jaar mag wat mij betreft nu al worden uitgereikt aan Giovani Oosters voor zijn ongemeen goede salade van spinazie en geitenkaas van "De Levende Aarde" (Alken). Fris en kruidig groen, smeuïge geitenkaas en hier en daar een krokant stukje noot. Super!

Salade van spinazie en geitenkaas

Die asperges, ik had dat zo goed gedaan dat ik ook het lamsvlees mocht uitserveren. En iedereen, op één fluffytariër na,  was vol lof van het lamsvlees "Hampshire Down" van 't Sint-Annahof. Zachter heb ik het nog nooit gegeten. En die worstjes, jongens die worstjes toch. Daar zou ik nu nog van eten ware het niet dat de schotel in geen tijd leeg was. Betrof het hier een voetbalmatch, dat werd er tijdens deze gang gescoord met niet één maar twee wereldgoals. Absolute klasse!

Lamsvlees "Hampshire Down" van 't Sint-Annahof

Het dessert mochten we zelf in de cuisine à l'improviste oppikken, kwestie van het aanwezige team van Vous lé Vous de nodige en volkomen welverdiende lofbetuigingen te geven. De pannacotta van geitenmelk met een toets van rabarber en hibiscus lieten we ons maar al te graag welgevallen.

Pannacotta van geitenmelk, rabarber, ...

En omdat koffie nog steeds niet echt aan mij besteed is - iemand gaat mij dat moeten leren drinken - werd het thee achteraf en wel lemon, pure vruchtenthee met citroengras en appel. Een koekje erbij, twee of drie misschien, ook dat is genieten.

Lemon thee & China Yunnan Green

Druppelsgewijs liep De Wroeter leeg en niets dan blije gezichten gezien. Niet het minst bij de organisatie voor wie dit de grote vuurproef was. Wat mij betreft hebben De Vrienden van de Smaak er met mij alvast een nieuwe dikke vriend bij. Het rondreizende restaurant doet de volgende maanden onder andere nog Limburg, Merksplas, Oostende, Meensel-Kiezegem, Sint Katelijne Waver en Dranouter aan. Tijdig reserveren kan wel eens de boodschap zijn! In de tussentijd kun je misschien overwegen om in de lokale kringloopwinkel alvast een leuk bord op de kop te tikken. Je gaat het nodig hebben!

Vrienden van de Smaak