J.E.F Gent - Goestjes

Het is eigenlijk van het goede te veel, zo twee keer op een dag in hetzelfde restaurant gaan eten. Maar ach, zo vaak komen we nu ook weer niet in Gent, dus waarom niet? Acht uur na onze fel gesmaakte lunch stonden we terug voor de deur van J.E.F. Het was 11 uur ’s avonds, de keet zat afgeladen vol en we vreesden een beetje voor een tafeltje. Dit moest ofwel de uitloper van de avondservice zijn, of de aanwezigheid van de fanclub van de ‘goestjes’ op vrijdag. We waagden onze kans, en door de glazen deur zagen we de goedlachse Nelis al gebaren dat er pal aan de toog net een tafeltje was vrijgekomen. Class!

Onder het motto ‘J.E.F eet laat’ worden er op vrijdagavond dus ‘goestjes’ geserveerd, 5 wekelijks wisselende hapjes aan 20 € per persoon. Ideaal voor een laat hongertje en op de koop toe een mooi visitekaartje voor de keuken van de chef. Niets deed op dit late uur trouwens vermoeden dat iedereen er al een behoorlijke shift had opzitten. Famke kwam gezwind aan tafel het concept nog even toelichten en liet ons even de tijd een keuze te maken uit de drankkaart, terwijl het uit de bedrijvige keuken aan de lopende band ‘goestjes’ regende. Hoe fijn ik die ‘Blancas Nobles Barranco Oscuro’ ook mocht vinden, het was vrijdagavond en dan mag er bier geschonken worden. En veel! Het werd een 75 cl fles Saison Dupont, die met zijn uitgesproken bitterheid en alcoholpercentage van 6,5 % onze derde tafelcompagnon werd. Vriendin hield het bij water. Naarmate de avond vorderde en de oogjes kleiner werden bleek dit voor haar niet echt een slechte keuze.

Het eerste hapje was een beignet van sjalot, geserveerd met een dot sjalotmayonaise. Als het uit het frietvet komt, dan mag het met de vingers gegeten worden zeg ik altijd. Niemand raar zien kijken. Zo’n sjalotrok in een heerlijk flinterdun knisperend gefrituurd deegjasje, ge kunt niet geloven hoe goed dat smaakt. De eerste frituur in de verre omstreken van Turnhout die deze lekkernij op zijn kaart zet, heeft er in mij geheid een vaste klant bij. Misschien moet ik die recordpoging om in 2012 (Turnhout bestaat 800 jaar en ik ga iets doms doen) 100 bitterballen achtereen op te eten maar eens culinair upgraden. Iemand?

Beignet, sjalot

Dat de keukentandem Jason en Gilles onder stoom stond mocht blijken toen ons in no time het tweede hapje werd voorgeschoteld. Wat een fijn samenspel van smaken. Rokerige forelmousse, die het met de frisse appel en zuring op een akkoordje had gegooid om je smaakpapillen flink te doen swingen. Waarna de pittige daikon de party crashte en het feestje echt losbarstte.

 

Gerookte forel, daikon, appel, zuring

Een smakelijk stuk witte pens met een pittig slaatje, pretentieloze kost voor de meerwaardezoeker. Gezien alle 'goestjes' op deelbordjes geserveerd werden, volgde opnieuw die dans van de duellerende vorken, waarbij je de andere allerlei lekkers ontfutselt terwijl je haar/hem diep in de ogen kijkt. Vriendin weet dat ze me dan maar beter in de gaten kan houden.

 

Witte pens, Oost-Indische kers, mosterd

En ja hoor, ik ben een liefhebber van varkenswangen. Met m'n barbecuegenootschap Qlinaria maken we daar traditiegetrouw stoverij van met Turnhoutse Tripel. Ook lekker, maar van een geheel andere orde dan deze immens zachte hapklare brokken.

De muziek stond ondertussen een streepje luider en als ik me niet vergis stond TV on The Radio aardig van jetje te geven. Langs de andere kant zou ik ook gezworen hebben dat een strak in het pak gezeten Wayne Coyne van The Flaming Lips enkele tafeltjes verder 'goestjes' zat te eten. Om maar te zeggen dat het ook gewoon aan de Saison Dupont gelegen kan hebben. Illyvanilly die tijdens de lunch amper twee meter verder zat, had ik dan weer niet herkend. Tsss!

Varkenswang, bloemkool, spitskool

Met ingrediënten als muziekjes, drank, hippe hapjes zou het me verbazen mochten er in de Lange Steenstraat op vrijdagavond geen koppeltjes gevormd worden. Boven een kom heerlijk vijgenijs met stukjes brownie bijvoorbeeld. Wie weet komen er op termijn zelfs kleine Jefkes van!

Brownie, hazelnoot, vijg