Fietspech is hatelijk, zeker als je afhankelijk bent van je stalen ros. Sinds enkele dagen doet een occasioneel snerpend geluid ter hoogte van mijn trapas mij er aan denken dat ik dringend een bezoekje moet brengen aan de fietsendokter. Snerpend is trouwens een understatement, want het geluid van ijzer op ijzer snijdt door merg en been. Gisterenavond ter hoogte van de Oosthovense weilanden huilde mijn trapas zo krachtig dat alle duiven die in de wijde omgeving rustig aan het scharrelen waren ijlings het luchtruim opzochten. Voetgangers schrikken zich een hoedje, medefietsers kijken verbaasd om en ik werp verontrustende blikken naar de schuldige trapas als er weer zo'n onverwachte uitbarsting komt. Een oplossing dringt zich op Jeeves, en snel een beetje!
De oplossing is de fietsenmaker, zoveel is duidelijk maar om daar te geraken heb ik een noodoplossing nodig. Eentje zo sluw dat ik er toch nog iets van op m'n foodblog kan posten zonder me druk te maken dat de link met eten wel heel ver zoek is...
Deze ochtend dus een goede fles extra vierge olijfolie genomen en de trapas rijkelijk besprenkeld met het gulden vocht als ware het een fris groen slaatje. Heel even jammerde de fiets nog lichtjes om zich vervolgens in een hemels stilzwijgen te hullen. Extra vierge olijfolie, geïmporteerd uit Mallorca (of all places) is een wondermiddel.
1 opmerking:
hihi
Een reactie posten