Allicht is er een pak geluk mee gemoeid, feit is dat één Brussels restaurant op gezette tijden om onverklaarbare redenen mijn pad blijft kruisen. En dat dit restaurant niet minder dan de gereputeerde Comme Chez Soi is, maakt het voor mij des te mooier.
In 2009 stond ik er al een eerste keer te 'pottenkijken' in de keuken. Dat leverde niet alleen twee verschillende stukjes op, maar ook een filmpje waarin ik naast chef Lionel Rigolet mocht opdraven. Drie jaar later was het opnieuw prijs en werd ik naar de koude keuken versast om daar de patissiers een beetje voor de voeten te lopen. Hoewel, ik heb daar aardig mijn best gedaan. Mee broodjes gebakken en snoepjes gemaakt, die dingen. Een derde keer, ik had er zelfs niet van durven dromen, maar dat was buiten de vrienden van Piper -Heidsieck gerekend. Of ik niet graag van de partij wou zijn op hun champagne lunch in de keuken bij Lionel? Met plezier dat ik daar een dag vakantie voor neem, 't zal wel zijn!
Onder de gewelven van de indrukwekkende wijnkelder van het restaurant werd in gezelschap van niemand minder dan Régis Camus een eerste aperitief genuttigd. Terwijl Thomas en ik nipten van de Cuvée Brut, het instapmodel van het gamma zeg maar, diepte de met prijzen overladen keldermeester van Piper-Heidsieck alvast enkele anekdotes over het bestaan van het champagnehuis op.
De Cuvée Brut wist niet alleen perfect het gezelschap van de verschillende exquise hapjes te verdragen, hij toonde zich ook een waardige 'chaperone' van het voorgerecht, een 'cannelloni van licht gerookte zalm met asperges, yuzu crème en mousseline met donkere boter'. De bedrijvigheid in een keuken wanneer je aan een 'chef's table' hebt plaatsgenomen, het geeft toch een extra dimensie aan de maaltijd.
 |
| Cannelloni van licht gerookte zalm met asperges, yuzu crème, ... |
De volgende champagne in het glas was de Rosé Sauvage, eentje die ideaal te serveren is bij vis-, lams-, maar ook barbecuebereidingen. Met de blik van een arend scande ik de keuken maar zag tot mijn grote spijt niet direct een Geen Egg staan. Niet getreurd, 'de zeebarbeel met Naamse slakjes, lookboter met kruiden, paksoi en kleine gekonfijte tomaten' was zeker niet van de poes. Ik en slakjes, het zal allicht altijd een bedenkelijk huwelijk blijven maar ook hier liet ik die fricassee - daar had het wat weg van - me welgevallen. Deze bereiding was alvast een pak minder 'in your face' dan die van In de Wulf vorige zomer.
 |
| Zeebarbeel met Naamse slakjes, lookboter met kruiden, paksoi, ... |
Het culinaire luik van deze lunch volgde het tempo van de verschillende champagnes - deze keer was de Brut Millésime 2006 aan de beurt - en ging naarmate de tijd vorderde in stijgende lijn naar boven. Getuige daarvan de 'pangebakken kalfszwezerik met verse morieltjes, tuinbonen, fijne knolselderpuree met hazelnotenolie'. Geen duizend-en-één verschillende smaken maar een sober gepresenteerd coherent gerecht dat gewoon klopte. Op de food- winepairing viel ook nu niets aan te merken.
 |
| Pangebakken kalfszwezerik met verse morieltjes, tuinbonen, ... |
Voor het dessert werden alle registers open getrokken. Allereerst kregen we een Rare Millésime 2002 aangeboden, het dessert op basis van 'aardbeienmousse met kalamansi, basilicumsorbet, marshmallow met yoghurt en een speculaaskoekje' was een waar kunststukje op zich. In tegenstelling tot de puike, doch eerder klassieke gerechten die het dessert voorafgingen, getuigde de laatste gang van een welgekomen frivoliteit. Frisse smaken, hemels luchtige structuren, een knapperig suikerwerkje... top!
 |
| Aardbeienmousse met kalamansi, basilicumsorbet, yoghurtmarshmallow, ... |
Koffie, thee of toch liever een laatste glaasje champagne? Wie ben ik om nee te zeggen tegen die Rare Millésime 2002! Perfect te combineren met zoetigheid, dat bleek reeds bij het dessert. Die snoepertjes erbij moest ik dan ook niet per sé aan mijn neus voorbij laten gaan. Altijd lekker hier, zeker als ik er een hand in heb gehad.
 |
| Snoepertjes |
Zonder meer een aangename lunch waarbij de bubbels van Piper-Heidsieck, noch de gerechten van Comme chez Soi voor elkaar moesten onder doen. Perfecte balans met andere woorden. Is zo'n lunch dan ideaal voor een champagne tasting? Verre van lijkt mij maar dat mag niet deren. Een tijdje terug kreeg ik er één achter de kiezen die me nog lang zal bij blijven. Wat zeg ik? Eentje zoals ik ze allicht nooit nog zal meemaken. Om van champagne te genieten, moet je champagne begrijpen! Iets voor een volgende post.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten