Ge gaat ze toch geen vlees doen eten!

Dagen zonder Vlees, hoe zit het daarmee? Wel, vandaag verscheen er een flard tekst van mij op de website van De Standaard. Blog, opinie of zelfs column - geef het beestje maar een naam - ondergetekende mocht zijn licht laten schijnen over het fenomeen 'bewust eten'.  Ik, de vleesgeworden koning van de culinaire onzin, gevraagd voor een stukje in De Standaard. Krijg nu wat!

Het lichtend pad van een notoir viesneus die alleseter wordt om vervolgens relatief bewust (zie oktober 2006) om te gaan met eten... dat zou me een stuk verder brengen dan de luttele 400 woorden die ik ter mijner beschikking kreeg. Die laatste stap, en meerbepaald de invloed van de schoonfamilie, dat moest lukken. Dat er bitter weinig ruimte zou zijn voor anekdotes mocht ook geen probleem zijn, daar heb ik coolinary immers voor. Iemand weten waar de termen 'macrochaotisch' en de 'eetpolitie' vandaan komen?

* De eerste keer dat ik macrobiotisch at - uiteraard wou ik dat 'eens' proberen - hoe kan ik, en bij uitbreiding de ganse schoonfamilie, die ervaring vergeten. Met lange tanden begon ik onder het toeziend oog van vriendin en schoonmoeder een gevecht met een stuk seitan of tempé. "Of het lekker was?" vroegen ze nog, alsof mijn mimiek geen boekdelen sprak. "Niet te vreten" dacht ik bij mezelf, maar vooral niets laten merken. Bleek net nu, op het opperste moment van culinaire beïnvloeding, dat stuk nepvlees zijn versheidsdatum ruim voorbij. De introductie van de term 'macrochaotisch' was een feit!

* Mensen met een overtuiging - een missie zo u wil - die durven al eens doordrammerig zijn en daar moet je voorzichtig mee zijn. Als je je schoonmoeder dan toch de bijnaam 'eetpolitie' wil toedichten, dan moet je niet alleen van goede komaf zijn, dan moet je je moment ook verdraaid goed weten kiezen. Succes over de ganse lijn, de lachers op mijn hand en met Lucia kan ik gelukkig nog altijd door één deur.

En Dagen zonder Vlees, hoe zat het daar nu echt mee? Een reeks starten met twee rode kruisjes, dat is niet echt netjes. 't Is dat ik in Bologna ragù zat te eten en me van geen kwaad bewust was. Een ander kruisje is te wijten aan een barbecue die ik heb gedaan. Zelf niet gegeten, maar als je voor 10 man staat te grillen, dan kan je maar beter een kruisje zetten. Het laatste kruisje dank ik aan een steengrillsessie bij een collega. Eén keer bewust in de fout gaan, dat valt nog mee denk ik dan.

Een frituurbezoekje, geen probleem. Kaaskroketten in plaats van bitterballen en hup! Dat het aanbod veggie snacks hier betreurend beperkt is, daar ben ik wel van geschrokken. Op restaurant dan maar! Huisgemaakte kaaskroketten, waarom niet. Ik gok dat ik tegen eind maart kan zeggen waar je de lekkerste kaaskroketten van het land koopt!

Als ik nog even de betreurde Heath Ledger, of liever de door hem met glans vertolkte 'Joker', mag quoten:"Why so serious?". Ja, ik vind dat jammer dat er niet meer foodbloggers op de 'Dagen zonder Vlees' kar springen - het kan nog hoor vriendjes - maar wat doe je daaraan? Dat van dat prekerig gedrag was een grapje, omdat ik weet dat dit niets uithaalt. En omdat je met grapjes, hoe flauw ook, heel af en toe toch meer bereikt dan je denkt.

* Vriendin ziek? Dan krijgt die gegarandeerd een "dan moet je meer vlees eten" op haar bord. De flauwe plezante, zo ben ik dan ook wel.