Er werd wat afgegeten in Montréal - zeg gerust geboeft - en dat steeds weer op leuke locaties. Hambar blijft zonder enige twijfel mijn favoriet, Le Local in hartje oud Montréal was ook lang niet mis. De fel begroeide muren van Le Local doen amper vermoeden dat hier, achter de groene façade van wat ooit naar alle waarschijnlijkheid een fabriekspand was, een flink uit de kluiten restaurant terug te vinden is.
 |
| Le Local - overwoekerde gevel |
De vegetatie die de buitenmuren heeft overgenomen mag er dan een tikkeltje slordig bijliggen, het restaurant zelf is piekfijn in orde. Van de eetzaal waar er zo'n 160 man kan plaatsnemen over de meer dan hippe bar tot de nieuwe aanpalende 'cozy' eetruimte, de combinatie van glas, beton en hout vormen hier een meer dan geslaagd interieur. En gezien mijn 'broodheer du jour' mocht het niet verbazen er ook hier Stella uit het vat kwam gestroomd. Allicht de doorslaggevende factor bij hun keuze. Mij hoor je alvast niet klagen.
 |
| Le Local - rustieke doch hippe toog |
Het ontbijt op hotel hadden we eigenlijk nog maar net achter de kiezen en binnen afzienbare tijd werden we verwacht voor een kookworkshop, onmiddellijk gevolgd door het avondfeest. Was deze lunch misschien die ene maaltijd teveel? Allicht! Gingen we dat aan ons hart laten komen? Hell no! Belgisch bier, check! En vervolgens lekker gek doen en gewoon een steak met frietjes bestellen. Op het eerste zicht bleken de goud krokante aardappelstaafjes -grauw krokante staafjes dekt de lading niet iets beter - geen winnertje, op de smaak viel alvast niets af te dingen. Net als bij de perfect gebakken stukje steak met als extraatje een schijfje zachtjes smeltende barbecueboter trouwens. Een gatlelijke foto trekken bij iets dat zo weet te smaken, dit moet de eerste keer geweest zijn. Hopelijk ook de laatste!
 |
| Of hoe een foto niet zo relevant kan zijn. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten