Posteleinsoep, recept anno 1932

Mijn excuses mocht het hier op coolinary plots een tikkeltje retro aanvoelen. Er is namelijk iemand naar de kringloopwinkel geweest en die heeft voor een handvol kleingeld wat kommetjes, borden en glazen gekocht. Wat zeg ik? Zaterdag zijn we er nog eens gaan piepen en toen hebben we ons zelfs een vintage barkast cadeau gedaan. In afwachting van een likje verf voor de kast zul je het hier naast de doorsnee culinaire (on)zin voorlopig met het servies moeten doen. En zo erg is dat nu ook weer niet. 

Zo stond er zondagmiddag bijvoorbeeld een posteleinsoep op het menu en jawel, er kwam een oude soepkom met bruine oortjes en bijhorend bordje aan te pas om ze in te serveren. De vraag of ik een foto wou trekken was louter een formaliteit, dat spreekt natuurlijk voor zich.

Posteleinsoep, vintage kringloopwinkel servies

Met de nodige voorzichtigheid diepte vriendin vervolgens een zwart schriftje uit een kaft op. Eentje dat volledig door haar grootmoeder tijdens diens schooltijd was volgeschreven met recepten. Een voorzichtige gok leert ons dat het schriftje ondertussen toch wel zo'n 80 jaar oud is. Het authentieke recept voor die posteleinsoep is één van de receptjes uit het schriftje en laat ik je dat vooral niet onthouden.

Wat heb je nodig voor een vooroorlogse portie soep, voldoende om een half bataljon hongerige soldaten te voeden:

3 liter bouillon, 25 gr boter of vet, 4 lepels tapioca, twee handen vol postelein, peper en zout.

De postelein spoelen en stoven in de boter of vet. De tapioca in den bouillon koken, peper en zout aan toevoegen en alles bij de gestoofde postelein voegen. That's all!

Makkelijk zat denk ik dan. En die receptjes schrijven beste mensen, dat werd vroeger netjes in schoonschrift gedaan. Om één of andere reden zie ik dat onze chefs van tegenwoordig niet meer nadoen.

Vintage recept 

Een beduimeld schoolschriftje, door een prille tiener volgeschreven met het ene na het andere driegangenmenu en dat allemaal voor Jezus zo blijkt. Met de regelmaat van de klok staan er bemoedigende woordjes in de marge bijgeschreven, wat doet vermoeden dat Maria meer dan behoorlijk kon koken en schrijven. Een schriftje om te koesteren, maar wel eentje dat ei zo na met haken en ogen aan elkaar hangt. Dat dient dringend met de nodige voorzichtigheid gedigitaliseerd te worden denk ik dan. Uitgevers overal ten lande, het aanschuiven mag beginnen.