Restaurant Veranda - Berchem

Het was vriendin die zich op zondagnamiddag liet ontvallen 'er niets op tegen te hebben om nog eens in Veranda te gaan eten'. Dat moet je mij natuurlijk geen twee keer zeggen. Indien er onverhoopt nog een tafeltje voor twee vrij was, dan zouden we voor de tweede keer in drie weken richting Berchem trekken. En anders werden het vissticks met patatjes. Vijf minuten en twee telefoontjes na de ingeving van vriendin viel het verdict... er was nog één tafeltje voor twee.

Onderweg naar het restaurant konden we onze fantasie de vrije loop laten gaan. Welke gerechtjes van de vorige keer zouden vandaag opnieuw de revue passeren. Vriendin hoopte op de coquilles, ik had dan weer mijn zinnen gezet op het dessert met peer en geitenmelk.

In tegenstelling tot onze eerdere passage - toen waren we eerst en konden we een tafeltje kiezen - kwamen we nu zowat als laatste toe. We kregen een tafeltje toegewezen aan het grote schoolbord en mochten met veel plezier vaststellen dat het menu op één dessert na volledig vernieuwd werd. En laat dat ene dessert nu net datgene zijn waar ik naar uitkeek.

Starten deden we met dezelfde twee zalige hapjes die we kenden van drie weken eerder, een 'bouillon van limoenblad met selderschuim en coquille' en 'gefermenteerde look, tuinbonen en soja', geflankeerd door een alleraardigst glaasje 'You are so happy'. So happy indeed, zeker toen de 'zeebaars met verse kaas en gemarineerde schorseneer' geserveerd werd. Dat smeuïge van verse kaas, die zeebaars met zijn crispy velletje en die schorseneer met z'n frisse bite.... dat mag je mij elk moment van de dag voorschotelen, zo lekker.

Zeebaart, verse kaas, gemarineerde schorseneer

Andere gerechten op de kaart, dat betekent ook andere wijnen in het glas.  Ik vind het altijd jammer dat ik niet voldoende van wijn ken. Wat niet wil zeggen dat ik de obligatoire babbel over de verschillende wijnhuizen, wijnstokken, en druiven niet weet te appreciëren. Zelden iemand zo vol passie horen vertellen over wijn dan hier.

De rechterhand van de chef kwam ondertussen het volgende gerecht brengen, 'schartong met aardpeer, zure appel en pinda'. Boterzachte vis met aangenaam verrassende accenten van appel en pinda. Soms moet het niet meer zijn. 

Schartong, aardpeer, appel, pinda

Worst op restaurant, er zijn ongetwijfeld mensen die er hun neus voor ophalen. Zalig de armen van geest denk ik dan want de 'saucisse de Toulouse met gerookte aardappelpuree en gebraisseerde sjalot' was een machtig gerechtje. Mooi gekruide worst, een zalvige puree met licht rokerige toets en een sjalot die ei zo na op je tong smelt. Eenvoud troef maar zo lekker.

Saucisse de Toulouse, gerookte aardappelpuree

Waar is de tijd dat wij kleinkinderen bij bompa in de tuin rondliepen met een verse stengel rabarber en een pot suiker in onze pollen. Sponzen broekjes, bloot bovenlijf en volop smoelen trekken na die overdosis zuur  en zoet. Mooie herinneringen, daar niet van, maar doe toch maar de 'lychee, spons van yoghurt en rabarber' van de Veranda. Geen aanval op je smaakpapillen hier, maar een perfecte verhouding tussen zuur en zoet, zacht en krokant.

Lychee, spons van yoghurt, rabarber

Natuurlijk had ik vriendin haar coquilles maar al te graag gegund, maar ik kan niet zeggen dat ik maar wat tevreden was met het tweede dessert, 'gegaarde peer, mousse van geitenmelk, gemberbouillon en zwarte peper'. Mocht dit binnen pakweg een half jaar nog / terug op de kaart staan, ik zou het niet erg vinden. Over de mousse heb ik me de vorige keer al bijzonder lovend uitgelaten, maar echt alles op het bord klopt. Van de frisse bouillon en de zachte peer tot de zwarte peper die voor de nodige kick zorgt.

Peer, geitenmelk, gember, zwarte peper

We bleven nog wat gezellig nakeuvelen tot iedereen de zaak verlaten had, een Maya pils in het glas en heerlijke spekken op tafel. Twee keer op drie weken tijd laagdrempelig genieten van een inventieve en toch toegankelijke keuken, geweldige pure wijntjes en een losse sfeer die uitnodigt om onmiddellijk terug te gaan... er zijn ergere dingen. Ik kan niet wachten op mooi weer om in goed gezelschap post te vatten op dat terras met een verkwikkende gueuze voor mijn neus.