Tot voor kort - lees gisteren - had ik geen flauw idee hoe het welklinkende 'dulce de leche' gemaakt werd. Dat het iets met melk was kon ik nog uit de naam afleiden. En ik weet van die ene keer in Starbucks dat het vooral naar Werthers Echte smaakte, maar daar stopte het bij. Tot gisteren dus.
Vriendin had ergens het boekje 'Heerlijke spreads' op de kop getikt en daarin stond een recept voor melkconfituur. Melkconfituur? Jakkiebah! Confituur, daar hoort fruit in thuis, geen melk. Blijkt dat melkconfituur niet meer of minder dan 'dulce de leche' is.
Omdat ik, zoals het een rechtgeaarde foodie betaamt, altijd wel een liter volle melk, 300 gram suiker, een vanillepeul en een halve theelepel fleur de sel in huis heb, was ik op zondagochtend druk in de weer achter het fornuis.
 |
| Dulce de leche in de maak |
Dulce te leche maken, dat wil zeggen kloppen en roeren dat het een lieve lust is. Anderhalf uurtje ofzo, dan is de melk voldoende gereduceerd om, éénmaal afgekoeld, een lekker smeuïg smeersel over te houden. Mierzoet, maar wel ongelofelijk lekker. Op een boterwafeltje bijvoorbeeld.
 |
| Dulce de leche |
3 opmerkingen:
Een veel simpelere manier om dulce de leche te maken: Neem een blikje gecondenseerde melk (is gesuikerd) bv. van Nestle. Zet het blik in een pot gevuld met water en breng aan de kook, en laat voor een tweetal uurtjes koken. Voldoende laten afkoelen voor je het blikje opent ...
Die optie stond ook in het boek - en is me odt ook veelvuldig via facebook aangereikt. Maar 't is niet hetzelfde natuurlijk. Volgende keer zo eens proberen.
Damn dat ziet er goed uit.
Een reactie posten