Viva Veranda

Restaurant Veranda in Berchem! Het was Piet De Kersgieter, fotograaf van de Flemish Foodies, die me vorig jaar (op 14 maart om precies te zijn) de zaak van Davy Schellemans in Berchem aanraadde.  Een luttele drie maanden later zagen we de chef een bescheiden glansrol vervullen op Bloot!, het event  van diezelfde Foodies. Het mag dan ook een raadsel heten waarom er nog 7 maanden dienden te passeren alvorens we zelf ter plekke gingen. Eergisteren was het zover. Ein-de-lijk!

Iets voor de klok van zeven tekenden we present in de Guldenvliesstraat. Een tikkeltje te vroeg al heeft dat niets dan voordelen. De keuze van het beste tafeltje in één van de twee vertrekken die het restaurant telt bijvoorbeeld. Tijdens de vlotte welkomstbabbel werd het ons reeds gekende oerdegelijke concept nog even toegelicht. Geen kaart, 1 menu, twee hapjes en 5 gangen. Te nemen of te laten, al is er wel ruimte voor allergieën en viesneuzerij. Niets van dat laatste aan onze tafel.

Veranda

Als aperitief werd er driemaal voor 'Le Petit Beaufort 2010' gekozen, ongefilterde bubbels met een verrassende smaak. Als bierliefhebber liet ik me door de 'Oude Gueuze 1882' van Brouwerij Girardin verleiden. Heerlijk bier, malse smaak en de nodige zuurtjes om de eetlust aan te wakkeren. Ideaal om mee te starten, net als de twee hapjes.

Het eerste gepresenteerde hapje was een 'bouillon van limoenblad, kokos en selderschuim'. Een fris smaakbommetje met de onmiskenbare geur van selder. Daarop volgde een tweede proevertje op basis van 'gefermenteerde look, tuinbonen en soja'. Opnieuw prijs!  De smaak neigde naast soja wat mij betreft ook wat naar chocolade. Ja, er werd druk gelepeld bij ons aan tafel.

Look - soya - tuinbonen

Ondertussen was de maximale capaciteit van zo'n 26 couverts gehaald. Ondanks een vol huis stond er slechts één casual geklede manspersoon in de zaal. Gasten ontvangen, drankjes voorzien, brood aanvullen, afruimen... Het liep als een gesmeerde bliksem. En uiteraard is het maar wat handig dat de keukenbrigade het voorstellen van de gerechten voor hun rekening neemt. Waar hebben we dat nog gezien?

Het eerste van twee voorgerechten was een lauwe bereiding, 'gepocheerde kabeljauw met spruitjes en zalmeitjes'. (h)Eerlijke producten die primeren boven het onmiskenbaar technische kunnen van de chef. Al waren we wel onder de indruk van dat flinterdunne knisperend krokante blad van de savooikool. Trouwens, hoe lekker was het brood wel niet? Ideaal om je het laatste druppeltje sublieme saus eigen te maken.

Het volledige gezelschap koos voor aangepaste wijnen, waarvan driemaal een BOB-arrangement. Een half glaasje is dat. De eerste begeleidende wijn was een 'Muscadet Coteaux de Loire 2009, Domaine de la Paonnerie'. Een aangenaam wijntje die zich heel vlot liet drinken, daarover waren we het unaniem eens.

Kabeljauw - spruiten

De volgende gang bestond uit 'gebakken coquilles, aardappelschuim met curry, gepekelde wortel en kervelolie'. Heerlijk dat licht gekarameliseerde ziltzoete en oh zo delicate vlees van de coquilles, in combinatie met de rijke smaak van de aardappel en de verschillende wortelvariëteiten met een fijne beet aan. Er fonkelden enkele ogen aan onze tafel en vriendin zou dit uiteindelijk het lekkerste gerecht van de avond vinden.

In het glas een 'Sassaia 2010, Azienda Agricola la Blancara', opnieuw een keuze waarin de disgenoten zich volledig in konden terugvinden.



Coquille - aardappel



Als hoofdgerecht kregen we een mooi stuk 'kalfsonglet, puree van rode biet, rode kool en chioggiabiet' voorgeschoteld. We hadden al even ons hoofd zitten breken welk stuk de onglet juist was - beenhouwersbiefstuk akkoord, maar waar ligt die juist - tot eindelijk de verlossing kwam. Het bleek om de middenrifspier te gaan, ook wel kraai genoemd, een stukje dat slechts één bereidingswijze verdraagt, namelijk saignant. Doorgaans heb ik trouwens een gloeiende rothekel aan rode biet - ik vind dat naar bloed smaken - maar de laatste tijd lust ik er wel pap van. De puree was ronduit lekker en die chioggiabietjes zijn sowieso te mooi om te laten liggen.

Gedecanteerde wijn geschonken uit een erlenmeyer, zo'n driehoekige glazen bokaal die je ongetwijfeld herkent van de chemieles. Zo cool, ook dat past volledig binnen het plaatje van Veranda. Met de 'Bonica Marieta 2009, Domaine du Matin Caime', een zwoele rode waar 100 jaar oude wijnstokken aan de basis van liggen, werd voor de derde keer op rij gescoord met de wijn.

Kalfsonglet - rode biet

Met een patissier en notoir zoetebek aan tafel werd er reikhalzend uitgekeken naar de twee dessertjes. De 'mousse van geitenmelk, gegaarde peer en bouillon van gember' was een schot in de roos. Met die gember in eerste instantie misschien een verrassing voor het smakenpallet, maar oh zo verfrissend. En aan die fluweelzachte mousse van geitenmelk ga ik nog vaak met plezier terugdenken.

Peer - geitenmelk

Ondertussen via een smalle wenteltrap ook even de avontuurlijke afdaling gemaakt naar de krochten van Veranda waar de toiletten en de veilig afgeschermde wijnkelder zich bevinden. De moeite, al was het maar omdat er een heerlijke streep  muziek (Stray Cats in ons geval) uit de boxen knalde. Dood aan de liftmuziek, lang leve rock 'n roll!

'De panna cotta van yoghurt, mango en citroenmelisse' luidde het welliswaar mooie einde in van onze culinaire ontdekking. Net als de patissier genoten ook wij van elke hap, terwijl we elk op het bord aanwezige zaadje probeerden te benoemen. Anijs en venkel, verder zijn we niet gekomen.



Mango - yoghurt

Nagenieten deden we met koffie, thee en een Maya biertje van proefbrouwerij Jessenhofke. Het biobier is het eerste ter wereld dat gebrouwen wordt met het restproduct van de gekende vleesvervanger seitan. De brouwersleuze 'drink matig doch regelmatig' indachtig liet ik er zelfs een tweede ontkurken.

Als friandises bij de warme dranken waren er truffels en huisbereidde spekken voorzien en zelfs ik als bierdrinker mocht meegenieten. Zacht dat die spekken waren, ze smolten ei zo na in je hand. En er was maar één ondeugende vraag nodig om een extra portie te krijgen. Zalig!

Mayabier

Geen strak in het pak stekend zaalpersoneel, geen vers gesteven tafellinnen en ook geen verdere overbodige tierlantijntjes. Laagdrempelig genieten maar dan wel van een absolute topkeuken! Ons bezoekje aan Veranda, we hebben het ons nog geen seconde beklaagd. Het bevriende koppel dat ter elfder ure verstek diende te geven wegens ziekte ondertussen allicht wel. Gelukkig voor hen dat echt goede vrienden maar al te graag een keertje mee terug gaan.