Over muilperen en oorvijgen

Half 6 zondagochtend. Vrienden hadden gevraagd hun feestje op te leuken met dansbare muziekjes en die taak zat er net op. Onderweg naar mijn fiets die op de markt van Turnhout stond, was ik getuige van een vechtpartij in wording, zoiets wat je van kilometers ziet aankomen.

Een beschonken persoon – laten we hem D noemen – daagt 2 passanten een beetje verbaal uit, er worden wat lelijke woorden heen en weer geroepen, en voor je het weet gaan de poppen aan het dansen. Terwijl één van de twee passanten maar al te graag ingaat op de uitnodiging om een robbertje te vechten, houdt de andere zich op de achtergrond. Ik doe hetzelfde doch probeer van een veilige afstand te bedaren. Zonder al te veel succes! Geen beider kemphanen lijkt aanzet te geven om ermee te stoppen dus hou ik het voor bekeken. Op het moment dat ik mijn fiets van het slot haal zie ik uit mijn ooghoek hoe D -hij ligt inmiddels op de grond - te lijf wordt gegaan met een verkeersbord. Een verkeersbord! Ik grijp net op tijd in, maar sta dik tegen mijn goesting wel zelf oog in oog met de vechtersjas.

Toeval wil dat ik een vlotte babbel heb, en daar waar ik een 'koek op mijn bakkes' had verwacht, bleek de tegenpartij toch te vinden voor mijn argumenten. Diplomatie omstreeks 5.30 h ‘s nachts! Dat het inderdaad geen goed idee is om iemand tot gort te slagen met een verkeersbord omdat zoiets wel eens nefaste gevolgen zou kunnen hebben begreep hij wel.

Een groepje straatschorem - ik gok met een gemiddelde leeftijd van een jaar of 17 - was inmiddels op het strijdtoneel verschenen. 'Outnumbered by idiots' heet zoiets. Nu goed, de strijd was gestreden en alles leek zijn gewone gangetje terug te gaan. Tot de genaamde D het nodig vond verhaal te gaan halen bij de initiële tegenpartij natuurlijk. Binnen de kortste keren lag hij terug op de grond en werd hij door een man of 5 geschopt dat het een lieve lust was. Ik dus er opnieuw tussen om de oudste van D af te trekken, en opnieuw haalde hij het niet in zijn hoofd zich tegen mij te keren en droop hij af.

Ik draai me om om de overige vier te doen stoppen en mocht aan de lijve ondervinden dat het jonge gespuis bij het krieken van de dag blijkbaar niet echt staat te springen om aangesproken te worden over zinloos geweld. Binnen een fractie van een seconde werd ik door de jongens getrakteerd op enkele muilperen en een koppel oorvijgen, en verdwenen ze even geruisloos als ze gekomen waren de nacht in.

Culinair is het allerminst, maar wel een goed verhaal, niet? En dankzij de muilperen en oorvijgen kan het net nog op coolinary! En raad eens wat er stilletjes komt piepen vanonder mijn brilmontuur? Een bescheiden 'shiner' jandorie! Een gekloven lip en de barstjes in mijn oren vielen niet op, het blauwe oog daarentegen!