Het doek is gevallen. De artiesten die, ongetwijfeld met tranen in de ogen, verplicht de coulissen op dienden te zoeken heten Jeroen en Isaura. Dat is jammer, want waar ik hen bij het begin van de reeks nog hetzelfde lot als de kibbelende hartsvriendinnen toewenste, zag ik ze nu graag een ronde ofzo verder gaan. Ik maak mezelf graag wijs dat ‘Mijn Open Brief’ voor de ommekeer heeft gezorgd, want eens de scherpe kantjes eraf gevijld viel ‘Thuiskok Jeroen’ goed mee. De gastronomische hoogvlieger die je in een dergelijk programma zou verwachten was hij misschien niet, maar een (h)eerlijke keuken is nooit mis. Op voorwaarde dat je producten dat ook zijn natuurlijk. Of die misstap, die trouwens na een zoveelste bezoek van Peter Goossens werd rechtgezet, Kom’Af de das heeft omgedaan zullen we allicht nooit weten. Feit is wel dat jullie één van de, zoniet het meest rendabele restaurant van de 5 kandidaat-koppels hadden.
Een schande is het trouwens niet, om de duimen te leggen tegen het Antwerpse duo Karel en Ken van Karnivale, dat in Aalst het mooie weer mag proberen te maken. Op culinair vlak mogen ze de hoge verwachtingen nog lang niet ingelost hebben, hun parcours is op zijn minst bewonderenswaardig te noemen. Invallers, Antwerpenaren in een verkeerde provincie, een nog razender tempo waaraan gewerkt moest worden… Ondanks dat alles sloegen ze, Karel op kop, er steeds in om met een nuchtere blik en uitermate sympathiek voor de dag te komen.
Mijn Restaurant gedraagt zich wisselvalliger dan een – met alle respect – grillige dame in de overgang. Meer dan ooit mag dit jaar blijken dat het programma vooral een sterk staaltje beeldmontage betreft. De ene aflevering huizenhoog favoriet, de volgende uitgespuwd door de kijker en dat alles dankzij enkele simpele televisietrucs. Het blijft natuurlijk televisie en een reeks is maar zo spannend als zijn laatste aflevering dus zullen we de programmamakers maar vergeven.
‘Alea iacta est’ twitterde er iemand, alleen telde de teerlingen van restaurant Kom’af net een paar ogen te weinig om door te gaan. Op naar de volgende verkiezingen, en m’n kop eraf als het niet weer een kempenzoon is die mag opzouten.
Een schande is het trouwens niet, om de duimen te leggen tegen het Antwerpse duo Karel en Ken van Karnivale, dat in Aalst het mooie weer mag proberen te maken. Op culinair vlak mogen ze de hoge verwachtingen nog lang niet ingelost hebben, hun parcours is op zijn minst bewonderenswaardig te noemen. Invallers, Antwerpenaren in een verkeerde provincie, een nog razender tempo waaraan gewerkt moest worden… Ondanks dat alles sloegen ze, Karel op kop, er steeds in om met een nuchtere blik en uitermate sympathiek voor de dag te komen.
Mijn Restaurant gedraagt zich wisselvalliger dan een – met alle respect – grillige dame in de overgang. Meer dan ooit mag dit jaar blijken dat het programma vooral een sterk staaltje beeldmontage betreft. De ene aflevering huizenhoog favoriet, de volgende uitgespuwd door de kijker en dat alles dankzij enkele simpele televisietrucs. Het blijft natuurlijk televisie en een reeks is maar zo spannend als zijn laatste aflevering dus zullen we de programmamakers maar vergeven.
‘Alea iacta est’ twitterde er iemand, alleen telde de teerlingen van restaurant Kom’af net een paar ogen te weinig om door te gaan. Op naar de volgende verkiezingen, en m’n kop eraf als het niet weer een kempenzoon is die mag opzouten.
2 opmerkingen:
Inderdaad jammer dat Kom'Af als eerste dicht moest. Aangezien ik nog nergens gaan eten ben, kan ik alleen maar oordelen op de sympathie die de kandidaten uitstralen. Hoewel Jeroen in't begin bijzonder eigenwijs overkwam, vond ik 'em de laatste afleveringen toch el nen toffe pee. Ik heb ook vaak smakelijk moeten lachen met zijn heerlijk dialect. En Isaura, awel, ik vind dat een lieve.
Karel en Ken vind ik geen fijne rekels. Van mij mogen zij volgende keer vertrekken.
Ik vind alles goed, zolang Genk maar wint!
Een reactie posten