Wat wordt de regio Kempen verwend in ‘Mijn Restaurant’. Vorig jaar was Turnhout bijvoorbeeld nog de stad die restaurant ’t Gerecht kortstondig te gast had, u weet wel, het decor van menig echtelijke onenigheid. Ook in de jury mag voor het derde jaar op rij een geheel uit Turnhoutse klei opgetrokken dame zetelen, ook al doet haar dialect anders vermoeden. En daar stopt het niet bij. Kristof, de immer vriendelijke chef die ongetwijfeld furore mag maken in het mondaine Nieuwpoort, heeft Turnhoutse roots. En dan ben jij er nog Jeroen… in onze regionen beter bekend als ‘Thuiskok Jeroen’.
Eigenlijk had ik me voorgenomen om me dit jaar niet te verliezen in het mediacircus dat Mijn Restaurant is. We zijn nu amper enkele weken ver in het met prijzen overladen circus waarin ook jij mag opdraven, en ik kan me al niet meer aan mijn voornemens houden. Bloed kruipt waar het niet gaan kan, maar dat moet ik jou als gepassioneerde kok uiteraard niet vertellen. Ik mag je geruststellen als ik zeg dat je je niet hoeft te verwachten aan een scheldtirade aan jouw adres. Daar zit namelijk niemand op te wachten. Ook heb ik niet de behoefte alle roddels (of feiten) die dezer dagen druk de ronde over jou doen in je bloedeigen heimat neer te pennen. Nee, niets dan goede bedoelingen met deze open brief.
Zo mag ik aannemen dat ‘Mijn Restaurant’ wel eens jouw gouden ticket naar de verwezenlijking van een jeugddroom kan zijn? De referenties op je website liegen er alvast niet om: van een opleiding in de lokale hotelschool ‘het Spijker’ naar het vermaarde ‘Ter Duinen’ in Koksijde. Van het even lokale restaurant ‘Het Forum’ in Weelde over ‘De Pastorie’ in Lichtaart naar ‘Le Louis XV’ in Monaco. Iemand met een dergelijke erelijst kan niet anders dan het koken in de vingers hebben, tenzij je telkenmale weer aan ‘de plonge’ hebt moeten staan. Dat laatste valt ernstig te betwijfelen trouwens.
Als ik mezelf even als voltallig kijkend Vlaanderen mag beschouwen, kan ik niet anders dan vaststellen dat je droom misschien wel eens tergend traag op de beeldbuis aan het stukspatten is. Misschien heb je het zelf niet eens door, een eigen zaak starten is nu eenmaal geen lachertje, maar het lijkt er jammer genoeg op dat ik gelijk heb.
Waar loopt het dan toch fout vraag ik me af? Aan je kookkunsten kan het alvast niet liggen, want daar hebben de kijkers nog niet van mogen genieten? Wat misschien niet top is voor een gerenommeerde sterrenchef als Peter Goossens - geloof me, die man is een instituut – zou nog steeds ruimschoots voldoende moeten zijn voor het cliënteel dat in de nabije toekomst naar Mechelen zal afzakken om van je culinaire uitspattingen te komen genieten. Tenzij je de prijzen van een 3-sterren-restaurant gaat hanteren, verwacht men ook geen driesterren keuken. Lekker is een goed begin, ga van daaruit verder.
Nee, het is je strijdvaardigheid, je zelfingenomenheid die sommigen al snel als arrogantie durven bestempelen, die je de nek omdraait. Wij kijkend Vlaanderen proeven niet, wij zien? Wij zien iemand die het ongetwijfeld in zich heeft, maar ook iemand die keer op keer weer probeert te bewijzen dat ie het beter weet, beter dan iemand waarvan ruimschoots bewezen is dat ie het in zich heeft.
Sta jezelf toe om iets te doen met de kritiek, ook al lijkt het alsof je tien bakken bagger over je heen krijgt. Je reputatie als kok, iets waar je je duidelijk zorgen over maakt, ligt vooralsnog nog niet te grabbel. Zelf commentaar uiten op medekandidaten en op jurybeslissingen, het is niet meer dan menselijk, maar in de nabijheid van een camera is dat niet zo’n verstandige keuze. Zodra dit je populariteit ten goede komt moet je dat zeker doen - het spelletje blijft een populariteitsaangelenheid - maar voorlopig doet het je absoluut geen goed.
Deze donderdag, zo kunnen we althans uit de voorstukjes afleiden, vliegen de Oalsterse kemphanen er onherroepelijk uit. Dat is één bron van ergernis die ons ontnomen wordt en daar zijn we, eerlijk is eerlijk, niet echt rouwig om. Voorlopig ben jij hoofdzakelijk de enige die ervoor kan zorgen dat je titel ‘Thuiskok Jeroen’ binnen de kortste keren geen profetische bijklank krijgt. Benieuwd!
Eigenlijk had ik me voorgenomen om me dit jaar niet te verliezen in het mediacircus dat Mijn Restaurant is. We zijn nu amper enkele weken ver in het met prijzen overladen circus waarin ook jij mag opdraven, en ik kan me al niet meer aan mijn voornemens houden. Bloed kruipt waar het niet gaan kan, maar dat moet ik jou als gepassioneerde kok uiteraard niet vertellen. Ik mag je geruststellen als ik zeg dat je je niet hoeft te verwachten aan een scheldtirade aan jouw adres. Daar zit namelijk niemand op te wachten. Ook heb ik niet de behoefte alle roddels (of feiten) die dezer dagen druk de ronde over jou doen in je bloedeigen heimat neer te pennen. Nee, niets dan goede bedoelingen met deze open brief.
Zo mag ik aannemen dat ‘Mijn Restaurant’ wel eens jouw gouden ticket naar de verwezenlijking van een jeugddroom kan zijn? De referenties op je website liegen er alvast niet om: van een opleiding in de lokale hotelschool ‘het Spijker’ naar het vermaarde ‘Ter Duinen’ in Koksijde. Van het even lokale restaurant ‘Het Forum’ in Weelde over ‘De Pastorie’ in Lichtaart naar ‘Le Louis XV’ in Monaco. Iemand met een dergelijke erelijst kan niet anders dan het koken in de vingers hebben, tenzij je telkenmale weer aan ‘de plonge’ hebt moeten staan. Dat laatste valt ernstig te betwijfelen trouwens.
Als ik mezelf even als voltallig kijkend Vlaanderen mag beschouwen, kan ik niet anders dan vaststellen dat je droom misschien wel eens tergend traag op de beeldbuis aan het stukspatten is. Misschien heb je het zelf niet eens door, een eigen zaak starten is nu eenmaal geen lachertje, maar het lijkt er jammer genoeg op dat ik gelijk heb.
Waar loopt het dan toch fout vraag ik me af? Aan je kookkunsten kan het alvast niet liggen, want daar hebben de kijkers nog niet van mogen genieten? Wat misschien niet top is voor een gerenommeerde sterrenchef als Peter Goossens - geloof me, die man is een instituut – zou nog steeds ruimschoots voldoende moeten zijn voor het cliënteel dat in de nabije toekomst naar Mechelen zal afzakken om van je culinaire uitspattingen te komen genieten. Tenzij je de prijzen van een 3-sterren-restaurant gaat hanteren, verwacht men ook geen driesterren keuken. Lekker is een goed begin, ga van daaruit verder.
Nee, het is je strijdvaardigheid, je zelfingenomenheid die sommigen al snel als arrogantie durven bestempelen, die je de nek omdraait. Wij kijkend Vlaanderen proeven niet, wij zien? Wij zien iemand die het ongetwijfeld in zich heeft, maar ook iemand die keer op keer weer probeert te bewijzen dat ie het beter weet, beter dan iemand waarvan ruimschoots bewezen is dat ie het in zich heeft.
Sta jezelf toe om iets te doen met de kritiek, ook al lijkt het alsof je tien bakken bagger over je heen krijgt. Je reputatie als kok, iets waar je je duidelijk zorgen over maakt, ligt vooralsnog nog niet te grabbel. Zelf commentaar uiten op medekandidaten en op jurybeslissingen, het is niet meer dan menselijk, maar in de nabijheid van een camera is dat niet zo’n verstandige keuze. Zodra dit je populariteit ten goede komt moet je dat zeker doen - het spelletje blijft een populariteitsaangelenheid - maar voorlopig doet het je absoluut geen goed.
Deze donderdag, zo kunnen we althans uit de voorstukjes afleiden, vliegen de Oalsterse kemphanen er onherroepelijk uit. Dat is één bron van ergernis die ons ontnomen wordt en daar zijn we, eerlijk is eerlijk, niet echt rouwig om. Voorlopig ben jij hoofdzakelijk de enige die ervoor kan zorgen dat je titel ‘Thuiskok Jeroen’ binnen de kortste keren geen profetische bijklank krijgt. Benieuwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten