In de keuken

Gisteren, met een dag vertraging, naar ‘In de keuken’ van Wim Opbrouck gekeken en toch meer dan gemiddeld genoten. Niet noodzakelijk door de weelderige boezem die Els Pynoo onder haar bloesje verborg, noch door de vastberadenheid van Yves Desmet om het recept op zijn manier tot een goed einde te brengen.

Nee, chef van dienst was Lionel Rigolet van restaurant Comme Chez Soi, iemand die ik na mijn ‘Pottenkijkerssessie (1, 2, 3 en 4) van vorig jaar een warm hart toedraag. Niets dan bekende gezichten in de mij zo vertrouwd aanvoelende keuken. Je zou voor minder nostalgisch terugblikken. En zo zat ik dus voor de zetel, heel de tijd mensen aan te wijzen en vriendin te vertellen wie juist wie was.

Kijk, Daniel, de rechterhand van de chef die me onder andere coquilles leerden openen. En daar, de afwasser die me op tijd en stond een flesje bruiswater bezorgde. Dat is nu Marcel, die met zijn snor, die spontaan voorstelde mijn foto te nemen voor de gevel van het restaurant. En die daar dat is Papi (of Schele), degene die me stiekem nadeed toen ik klungelig tegen het fornuis aan leunde. De gastvrouw daar dat is Laurence Wynants, (dochter van) en vorig jaar gewillig bevonden om in de keuken foto’s van mij en Lionel te trekken. En die ukkies met hun schortje dat zijn hun kinderen. Hen heb ik enkel op foto gezien.

De aanwezigheid van schoonpapa Pierre Wynants maakte het plaatje helemaal af. Wie anders was er beter geplaatst om een woordje uitleg te geven bij de handtekeningen van alle sterren die de wand in de keuken sieren.

Mooie televisie, en ik wil precies terug die keuken in!