Ik vraag het me wel eens af, wat als ik vroeger andere keuzes had gemaakt? Als je mij als kind vroeg wat ik wou worden, dan kreeg je steevast ‘uitvinder’ als antwoord. De invloed van de heren Gobelijn en Barabas gok ik. Akkoord, misschien had ik wat beter moeten studeren in mijn jeugdige jaren, maar als je bij wijze van spreken door het lager onderwijs freewheelt, dan leer je ook niet leren. Hakken over de sloot zonder al te veel moeite, dat omschrijft wie ik was. Een hele tijd, zowat mijn hele volwassen leven, ben ik er van overtuigd geweest dat het quasi onmogelijk was als 12 tot 18 jarige om gefundeerde beslissingen te nemen over je studiekeuzes. Ik deed talen omdat ik geen voeling had met wiskunde, je kent dat. Weet je als puber veel wat een job echt inhoudt, laat staan wat je wilt worden. Uitvinder, yeah right!
Tot ik daar van de week eens ernstig over aan het nadenken ben geweest. Ik herinner me plots redelijk goed dat ik rond mijn 14e een horeca opleiding wou gaan doen. Het restaurant van mijn vader zal daar wel voor iets hebben tussen gezeten, al ging ik daar toch vaak met gemengde gevoelens werken. Horeca was, naar de mening van mijn ouders trouwens geen optie. Rest uiteraard ook de vraag of de lokale hotelscholen wel uitzicht zouden geboden hebben op stageplaatsen in gerenommeerde sterrenzaken zoals Ter Groener Poorte en Ter Duinen dat wel deden/doen. Wie zal het zeggen?
En dan was er nog fotografie, iets wat ik na mijn humaniora eventueel wel wou gaan doen. Ook daar is wegens, laten we het omstandigheden noemen, niets van gekomen. Ach, datzelfde jaar stond ik al in een frontstage foto’s van The Sex Pistols te trekken dus zo’n ramp was dat nu ook weer niet.
Als ik nu even kijk waar ik me buiten mijn uren zoal mee bezig hou, blijkt dat enkele hobby’s toch wel in de gastronomische en fotografische sfeer te liggen zeker. Wist ik veel dat ik vroeger al goed wist wat ik wou!
En dan komt ook de onvermijdelijke hamvraag of ik spijt heb dat het allemaal anders is gelopen? Uiteraard wil je wel eens weten wat had kunnen zijn, maar toch denk ik dat ik geen spijt heb. Met ‘coolinary’ kan ik het me veroorloven af en toe een beetje aan te modderen gezien er uiteindelijk toch niets van afhangt. Krijg ik de kans om iets leuk te doen, dan grijp ik die met beide handen, maar op het einde van de dag moet er helemaal niets. And I like it!
Tot ik daar van de week eens ernstig over aan het nadenken ben geweest. Ik herinner me plots redelijk goed dat ik rond mijn 14e een horeca opleiding wou gaan doen. Het restaurant van mijn vader zal daar wel voor iets hebben tussen gezeten, al ging ik daar toch vaak met gemengde gevoelens werken. Horeca was, naar de mening van mijn ouders trouwens geen optie. Rest uiteraard ook de vraag of de lokale hotelscholen wel uitzicht zouden geboden hebben op stageplaatsen in gerenommeerde sterrenzaken zoals Ter Groener Poorte en Ter Duinen dat wel deden/doen. Wie zal het zeggen?
En dan was er nog fotografie, iets wat ik na mijn humaniora eventueel wel wou gaan doen. Ook daar is wegens, laten we het omstandigheden noemen, niets van gekomen. Ach, datzelfde jaar stond ik al in een frontstage foto’s van The Sex Pistols te trekken dus zo’n ramp was dat nu ook weer niet.
Als ik nu even kijk waar ik me buiten mijn uren zoal mee bezig hou, blijkt dat enkele hobby’s toch wel in de gastronomische en fotografische sfeer te liggen zeker. Wist ik veel dat ik vroeger al goed wist wat ik wou!
En dan komt ook de onvermijdelijke hamvraag of ik spijt heb dat het allemaal anders is gelopen? Uiteraard wil je wel eens weten wat had kunnen zijn, maar toch denk ik dat ik geen spijt heb. Met ‘coolinary’ kan ik het me veroorloven af en toe een beetje aan te modderen gezien er uiteindelijk toch niets van afhangt. Krijg ik de kans om iets leuk te doen, dan grijp ik die met beide handen, maar op het einde van de dag moet er helemaal niets. And I like it!
5 opmerkingen:
Ik vind ook dat 18 nogal jong is om al duidelijk te weten wat je wilt. Maar ik vind wel: je moet eruit halen wat erin zit! En in jou zit zoveel!
Dus ja, een job als kok of workshopkok of iets in die aard zie ik jou nog wel doen hoor.
De moeilijke weg geeft vaak véél meer voldoening. Dat geef ik je op een blaadje.
Ik weet nog altijd niet wat ik wil, dus je staat al veel verder dan ik! En als je met die workshops begint, laat het maar weten!
Ik ben ook een beetje in mijn huidige job gerold en denk ook af en toe: Wat als ik dit of dat gekozen had...?
Mijn leraar Latijn zei ons in het laatste jaar altijd: Jullie zijn nog veel te jong om al een definitieve studiekeuze te maken. Op 18 jaar zou je beter een jaar reizen of naar het buitenland gaan of hier en daar wat kleine jobkes doen om uit te zoeken wat je wil. En gelijk had hij wel.
Wat doe je eigenlijk voor werk?
@ Rozebril: Ik werk als 'client executive' bij een Fortisdochter. Klinkt saaier dan het in werkelijkheid is.
Na talen omdat wiskunde me niet lag nu dus 'wiskunde'omdat talen me wel liggen.
5 minuutjes met de fiets van thuis dus dat zit alvast wel snor
Die indruk heb ik toch ook wel als ik je blog lees: je hebt tijd en energie over om je met je passie bezig te houden. Onderschat het belang daarvan niet. Als jij van die passie je beroep zou hebben gemaakt, zou je wellicht een pak minder energie over hebben gehad...
Een reactie posten