“Waarom hebben we in hemelsnaam zo lang gewacht om in restaurant BÚN binnen te wippen?”, de vraag die op onze lippen brandde na ons bezoekje afgelopen zaterdag. Ondanks het feit dat hun Phở bò, een kruidige noedelsoep met West-Vlaams rood van Dierendonck die ons op Antwerpen Proeft reeds wist te bekoren, waren we ruim een half jaar na de opening nog altijd niet in het restaurant geraakt. Na het proeven van hun steengoede spring rolls op The Brunch wisten we één ding zeker, ons eerstvolgende restaurantbezoek zou aan BÚN zijn.
BÚN een kleine zaak noemen is een understatement. Het restaurant telt amper twaalf couverts en als gast heb je de keuze tussen een plaatsje aan de toog of eentje aan de enige tafel die het restaurant rijk is. Wij nemen met genoegen plaats aan de twee vrijgekomen plaatsjes aan de toog en staan oog in oog met de indrukwekkende ‘vechthanen’ van graffitikunstenaar Steve Locatelli. Eén dag en een uurtje voor ‘touch ups’, meer bleek Locatelli niet nodig voor deze interieurbepalende eyecatcher, aldus Hoa Truong. Voor de liefhebbers, loop zeker ook een keertje binnen bij zijn shop Artifex. De moeite!
Met een glaasje cava en een smaakvol groen sapje, gepresenteerd in een aardig flesje, waren we vertrokken voor een avontuurlijke reis doorheen het Vietnamese smaaklandschap. Eerste halte? Huisgedroogde inktvis en een Vietnamese droge worst van eigen makelij.
Zo'n gedroogde inktvis lijkt mij iets dat je in de gespecialiseerde
winkel links laat liggen. Ziet er een tikkeltje vreemd uit en wat doe je er ook mee? Overlangs afscheuren zo bleek en desgewenst dippen in het pittige rode sausje. De intense smaak van de inktvis gekoppeld aan de bijzondere textuur, leerachtig zoals te verwachten, maakt dit een aperitiefhapje dat je zeker moet proberen.
Ook de gedroogde worst van Brasvar varken, gekruid met korianderzaad, limoenblad en chili mocht er zijn. Huibrecht en Hoa kozen er bewust voor om het vet in de worst zoveel mogelijk te mijden. Het resultaat is een fijne, pittig gekruide worst die de smaakpapillen aangenaam prikkelt.
Gezien het ons eerste bezoek was aan het restaurant, lieten we ons met plezier leiden door Hoa die haar sporen verdiende in Little Asia, de zaak van haar zus Quyên. De nodige zwierigheid, flair en professionaliteit waarmee zij de zaal voor haar rekening neemt, maakt het een waar plezier om bij haar aan de toog te zitten. We twijfelden dan ook geen seconde toen ze ons voorstelde de verschillende voorgerechtjes te delen.
Om te beginnen kregen we verse 'spring rolls' voorgeschoteld. Het eerste pakketje in rijstpapier gewikkeld geluk was gevuld met rijstnoedels, basilicum, komkommer en zwarte tijgergarnaal welke we in de rijke zwarte bonenpasta dipten. In het tweede lenterolletje maakte de tijgergarnaal plaats voor een mooi stuk sepia. In combinatie met de dip op basis van vissaus opnieuw een winnertje.
Op Amerikaans geïnspireerde barbecuewedstrijden waren we in het verleden wel eens verplicht maïs te roosteren op de barbecue. Na ettelijke 'proefsessies' kan ik je verzekeren dat ik mijn buik vol heb van gegrilde maïs. En dan komt Huibrecht op de proppen met perfect gegaarde 'maïs, op smaak gebracht met spicy vissaus en pindacrumble'. Een schot in de roos, zoveel was zeker!
Ook de 'dog cockles' ofte grote amandelschelpen waren boven houtskool gegrild. Net als de maïs werden ze rijkelijk voorzien van pindacrunch. Een plezant gerechtje waarbij je eerst het vruchtvlees uit de ene schelp eet en vervolgens de sterke jus uit de andere drinkt.
Met hun keuze voor het West-Vlaams rood rund van Dierendonck en de Brasvar varkens kiezen ze bij BÚN resoluut voor kwaliteitsingrediënten, iets wat zich laat proeven in de gerechten. De smaakvolle nems met een vulling van brasvargehakt en judasoor was opnieuw top. Omdat de Vietnamese keuken een evenwichtige keuken is, raadde Hoa ons aan de krokant gefrituurde nems in slabladeren met wortel en komkommer te wikkelen. Kwestie van de juiste balans tussen het vet en het gezonde te handhaven.
Afsluiten deden we met een gebarbecued kipspiesje en een sausje op basis van kokos en rode curry. Dat uitnodigende aroma van houtskool, de perfect gegaarde malse spiesjes en dat heerlijke sausje.... Allemaal redenen om naar mijn volgende bezoekje aan Antwerpen uit te kijken.
In de aanloop naar de opening van het restaurant kreeg ik van Huibrecht een mailtje. Binnen de beperkte ruimte die hij beschikbaar had moest er een houtskool gestookte oven komen en hij wou weten of ik als doorwinterde barbecue-enthousiasteling mogelijk tips had voor een zelfbouwtoestel.
Het was uiteindelijk de vader van Huibrecht die een barbecue in elkaar knutselde voor het restaurant en die blijkt naar behoren te werken. Hier dus geen populaire 'Josper', maar een 'Monpère' zoals een gast spitsvondig wist op te merken. Een anekdote die zowel Hoa als Huibrecht maar al te graag wisten te delen. Terecht ook.
Er zijn verschillende redenen waarom ons eerste bezoek aan BÚN ons nog lang zal bijblijven. Street food van de bovenste plank, ik ben er fan van. Zowat alles met mijn vingers gegeten en ook dat is een zaligheid. Huibrecht die ogenschijnlijk moeiteloos de stap van restaurantmanager (Pure C) tot chef van Vietnamese street food wist te nemen maar ook gewoon de no nonsense aanpak van het koppel. BÚN bruist en dat hebben we nu ook eindelijk geweten.
BÚN – Vietnamese Streetfood
Sint Jorispoort 22
2000 Antwerpen
T – 0032 (0)3 234 04 16
Streetfood@bunantwerp.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten