dinsdag, juli 09, 2013

Eurostar - Londen - Déjeuner Blanc

De laatste twee maal dat ik in Londen was, bleef mijn bezoek aan deze bruisende metropool beperkt tot de binnenkant van de luchthaven en een blitzbezoek (lees 2 uur) aan het stadscentrum. En daarvoor was het ook alweer een eeuwigheid geleden. Raar, want het is een geweldige stad en met de Eurostar ben je vanuit Brussel Zuid echt in ‘no time’ in hartje Londen. Dat diezelfde Eurostar in hun ‘Business Premier’ klasse lekkere kost van de hand van twee-sterren-chef Raymond Blanc serveert, was reden genoeg om een handvol fijne mensen richting London te sporen. En laat mij nu een bijzonder fijne mens zijn.
 
Business Premier, dat staat garant voor stijlvol reizen, te beginnen in de lounge voor vertrek. Koffie, thee of iets sterker, een koffiekoek en een uitgebreid gamma kranten en magazines waar de krantenboer om de hoek jaloers op is.  Relax in een lederen fauteuil gezeten, nippend aan een ochtendlijke G&T… het leven kan soms verdraaid mooi zijn. Op de trein wachtte ons – naast een glaasje champagne of twee - een ‘Déjeuner Blanc’, een seizoensgebonden drie gangenmaal waar het al wit was dat de klok sloeg. Fifty shades of white zeg maar. Een maaltijd op de trein – en bij uitbreiding op het vliegtuig - welke verwachtingen mag je daar, ondanks de signatuur van een sterrenchef bij hebben? Hou je er rekening mee dat de catering in die mate is afgestemd op serveergemak dat bordschikking niet direct één van de topprioriteiten is, dan kom je alvast niet voor ‘teleurstellingen’ te staan. Smaakvolle asperges, een eerlijke ‘blanquette de veau’, mij hoorde je alvast niet klagen die ochtend. 
 
Eurostar - Déjeuner Blanc - strikske
 
En ja hoor, dat is wel degelijk een strikje dat strak rond mijn nek gebonden zit. Frans handwerk, een cadeautje van Eurostar om zich ervan te vergewissen dat ik zeker als een 'dandy' de Londense straten onveilig zou maken. Stond ons op te wachten in het prachtige St Pancras station, Raymond Blanc himself. Het is te zeggen, hij kwam een ietsje later met de Franse delegatie aan waardoor we even verplicht werden om in de binnentuin van het St Pancras Hotel bubbels te gaan drinken. Moet je mij geen twee keer zeggen.

Raymond Blanc - Déjeuner Blanc

De tijd tikte gezapig weg, het zonnetje brandde onze kruin en de bubbels begonnen zowaar naar mijn hoofd te stijgen. Vlotte babbel die Raymon Blanc, allemaal goed en wel maar de tijd was aangebroken om de stad in te trekken. Nog snel één glaasje champagne en vervolgens de tube op richting Picadilly Circus, vanwaar we in beperkt gezelschap naar de White Cube trokken voor een blitzbezoek.
 
Een museum op tijd en stond, geen enkel probleem mee. Tijdens het wachten op de metro viel mijn oog trouwens op een poster van Somerset House waar vanaf exact deze dag een tentoonstelling over 'el Bulli' liep. Spijtig voor de collectie van de White Cube maar ik moest en zou naar Somerset House afzakken als mijn agenda dat even toeliet. Maar eerst nog een verplicht nummertje!

Picadilly Circus - Champagne
 
'High Tea', als je die kans krijgt in London, neem het van mij aan dat je die dan best met beide pollekes grijpt. Het decor waar deze oer Britse traditie zich zou afspelen was Brasserie Blanc in Covent Garden. Er viel te genieten van tal van puike pateekes in het gezelschap van de man wiens naam de keten draagt. Dit tot groot jolijt van menig Engels bezoeker trouwens, Raymond Blanc is immers een grote ster over de plas en dit was hun kans om met hem op de foto te gaan. Handtekeningen jagen en foto's trekken met bekende mensen, een fenomeen dat ik nooit heb gesnapt. Ok, in een onbewaakte backstage heb ik me er wel eens aan bezondigd, maar toen had ik allicht gedronken. Een excuus als geen ander.
 
Mijn iPhone leerde me dat Somerset House op amper 5 minuutjes wandelen van Brasserie Blanc te vinden was. Alle respect voor de sympathieke Raymond Blanc, met twee pateekes en een scone achter de kiezen was het tijd om de brasserie voor een museum in te ruilen. Dat ik daardoor een gehandtekend boek heb mislopen, dat neem ik er voor lief bij.

Brasserie Blanc - High Tea

Er moet iets gebeurd zijn daar in Somerset House! Toen we tegen de klok van zeven St Pancras Station binnenliepen deed ik dat met een glimlach die als gebeiteld op mijn gezicht stond. Een tentoonstelling zo schoon dat deze hier zowaar een eigen postje verdient.
 
Champagne, een menu in drie gangen, goede zorgen, ... reizen in 'Business Premier' went akelig snel. Een 'fris slaatje met krab uit Cornwall, Ballotine van kip en eend met pruimensaus of een gegrilde zalmfilet met Toscaanse salade', het is allicht het beste dat ik ooit op een trein gegeten heb. Doe er nog een mooi stukje brood bij met een lekker afsmakende kaas en deze jongen is helemaal content.
 
Eurostar Business Premier Food

Een dagtrip naar Londen op uitnodiging van Eurostar, daar heb ik een dagtrip naar 'de Champagne' op uitnodiging van Bollinger voor links laten liggen. Geen seconde spijt van gehad! Een welgemeende merci voor deze fijne dag!

Geen opmerkingen:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...