Een beetje modder, een nagelnieuwe jurk van Marc Jacobs en iemand die middels enkele rake volzinnen de eerdergenoemde modder tegen de eerdergenoemde jurk keilt. Meer is er niet nodig om de blogosfeer in rep en roer te zetten. Als iedereen een mening heeft, dan ik ook. Of niet, wie zal het zeggen. In ieder geval, bitchfights, you gotta love em!
Degene die alles in gang zette was Els De Pauw die, in een column in Elle onder haar nom de plume Amélie O. - een beetje zoals pakweg 'ontheroad' of 'WillyWortel' in hun reacties in Het Laatste Nieuws maar dan met een beter gevoel voor taal - modeblogster Sofie Valkiers van de populaire modeblog Fashionata flink in de zeik wist te zetten.
Van Amélie O. kon ik de stukjes in de ter ziele gegane bladen Deng en Mao wel smaken, Valkiers ben ik ergens in 2009 eens tegen het lijf gelopen op een blogevent van KitchenAid. Dat de fashionista me na een korte babbel (en op expliciet verzoek) wist toe te vertrouwen dat er hoegenaamd niets mis was met mijn shirt van Thee Andrew Sufers - rock 'n roll chique - deed haar in mijn good books belanden. Zo gaan die dingen.
De ene haar columns lees ik af en toe in De Morgen, bij hoge uitzondering in Elle, de andere haar foto's passeren dan weer met de regelmaat van een koekoeksklok op Facebook zodat ik haar tandpastasmile - niet mijn woorden - en uitgebreide garderobe kan aanschouwen. Ik durf denken dat de genaamde Rudy Verboven ten huize Valkiers gouden zaken zou doen.
Het probleem is dus dat de dartele hinde Sofie wel eens op kosten van deze en gene mag gaan jetsetten. New York, Paris, Milano, dat steekt de ogen uit natuurlijk en meer nog, tijdens dat reizen durft men wel eens zijn geloofwaardigheid een eergevoel verliezen want alle bloggers laten zich omkopen...
Dat laatste stukje, het bleef even nazinderen. Alle bloggers laten zich omkopen! Die stelling, er valt iets voor te zeggen want de postbode staat hier wel verdacht vaak aan de deur met pakjes. Een uitnodiging voor een etentje of snoepreisje, ook daar ga ik volgaarne op in. Duz zat Amélie O. daar stiekem ook mij een beetje te schofferen ja? Te veel blogs, te weinig kwaliteit! En bloggers die - hou u vast aan de takken van de bomen - wel eens de plaats van een gediplomeerde en door ervaring gedreven journalist zouden durven innemen.
Toen ik in 2005 met Coolinary begon was er geen sprake van postpakketjes, snoepreisjes en blogevents voor foodbloggers. Die waren er gewoon niet. Toen ik vrouwe Valkiers tegen het ranke lijf mocht lopen was dat voor mij de eerste keer dat ik werd uitgenodigd op een dergelijk event. Als ik het lijstje deelnemers er nog eens op nalees bleek ik ook de enige foodblogger te zijn. Om maar te zeggen dat tijden veranderen, zeker op een tijdspanne van 8 jaar.
Wat mijn inziens ook veranderd is in diezelfde tijdspanne, dat zijn de budgetten die worden vrijgemaakt voor wat heet 'Sociale Media'. Bloggers dus! En bij uitbreiding ook zij die succesvol in de weer zijn op Twitter, Facebook, Instagram en dergelijke. Magazines zijn, hoe aangenaam lezen ook, relatief trage media en time dat is geld. Sociale media, dat gaat vooruit, ook al verschijnt dit stukje naar diezelfde normen rijkelijk laat maar het was voetbal en boys will be boys!
Terug naar die 'fringe benefits'. Naast snoepreisjes - nog steeds een uitzondering trouwens - pakketjes en plezanterijen krijg ik als blogger ook een resem voorgekauwde persteksten door mijn stort geramd. Dat deze enkele dagen later magazines en de daaraan gelieerde websites vullen is uiteraard niet het werk van diezelfde gediplomeerde en door ervaring gedreven journalist, althans dat mag ik hopen. Dat diezelfde magazines voor een groot deel leven bij de gratie van adverteerders dat zou ik zo nog even over het hoofd zien maar het is wel zo. Het verschuiven van budgetten, wringt daar misschien het schoentje rond de poezelige voet?
Op zoek naar de bewuste column van Amélie O. stootte ik op de site van Elle op een hardnekkige reclame voor Coca Cola Light, eentje die met geen klik op de juiste plaats weg te krijgen was. De popupreclame van Hennes & Mauritz bij la Valkiers maakte middels een welgemikte klik onmiddellijk plaats voor een verslag over haar ontmoeting met Marc Jacobs in Londen, op kosten van dezelfde frisdrankgigant. Twee keer geïnvesteerd en twee keer prijs. Bloggers noch journalist baas, het grote geld wint altijd!
Kunnen we misschien afspreken dat bij de eerstvolgende bitchfight (of catfight, ik wil niet oneerbiedig klinken) de kleren uitgaan en beide partijen elkaar in een bikini naar keuze en onder een dikke laag choco van het best betalende merk bekampen ter ons aller vermaak? De voltallige eenmansredactie van coolinary dankt u vriendelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten