Foodfotografie met Nikon en Tony Le Duc

Een workshop foodfotografie in het atelier van de gerenomeerde Yves Mattagne, daar kan je mij altijd wel plezier mee doen. De herinnering aan de dagen dat mijn slaapkamer dubbelde als donkere kamer ligt inmiddels in een ver verleden, ook geniet de iPhone meer en meer de voorkeur boven de digitale spiegelreflexcamera. Ja, op die momenten komt zo'n aanbieding als die van Nikon als geroepen. 

Dat ik met zowat al mijn materiaal in het kamp van die andere fotografiegigant zit bleek geen bezwaar, er zou mij een toestel worden voorzien. En dan was er nog dat ene detail, het feit dat niemand minder dan Tony Le Duc de workshop zou geven. Daarvoor wil ik op het werk al eens wat 'glijtijd' in de strijd gooien.

Nikon workshop foodfotografie

Een glaasje champagne, de nodige handjes schudden met iedereen en hup, de kelder in richting atelier. De obligatoire voorstelling van Nikon als speler in de fotografiemarkt was zonder enige twijfel interessant, persoonlijk keek ik toch echt uit wat Tony Le Duc voor ons in petto had. Ook hij stelde zich aan de hand van enkele slides, boeken en foto's voor, al was dat slechts een formaliteit. Nee, laat hem maar even snel tonen hoe wij van die onnavolgbare plaatjes kunnen schieten. Ach, de naïeve gedachte dat het zo simpel zou zijn!

De fotograaf in zijn natuurlijke habitat

Uiteraard is het allemaal niet zo simpel. Zo begon het al met de professionele setting waarin Tony zijn onderwerp te lijf ging. De laatste keer dat ik keek had ik thuis geen softbox, middenformaatcamera met tiltshift lens, richtbare spot... noem maar op. Los van dat alles kregen we wel enkele tips mee waarmee onze plaatjes thuis mogelijk naar een hoger niveau kunnen getild worden.

- Lezen doen we van links naar rechts. Probeer er daarom ook voor te zorgen dat het licht langs links op je onderwerp valt. In zijn setting gebruikt Tony oud diffuus glas (zie foto) om ervoor te zorgen dat het licht niet te hard is, iets wat een nefast schaduwspel zou veroorzaken.

De fotograaf wordt kok

Nieuw voor mij was dat Tony erop staat de gefotografeerde borden steeds zelf te dresseren. "In het begin zeker niet evident om een chef zover te krijgen, maar nu vertrouwen ze me ondertussen toch" lacht hij.  Zo geschiedde dat de chef van Aterlier Yves Mattagne aan de zijlijn instructies stond te geven. Het bordje, hij had het niet beter kunnen opmaken!

- Focus steeds op het hoofdingrediënt, de rest is bijzaak. Speel met scherptediepte om je onderwerp zo mooi mogelijk uit de verf te laten komen.

- Het lijkt logisch, maar we durven het wel eens over het hoofd te zien, ingrediënten bederven, ze verliezen hun glans. Voeg de meest bederfbare ingrediënten pas op het laatst toe, iets wat ook geldt voor sauzen en oliën gezien deze laatste gegarandeerd uitlopen. Een vochtig kwastje kan wonderen doen om producten terug wat glans te geven.



Tony legt de laatste hand aan het afgewerkte bord, enkel de saus nog

Essentieel voor een workshop foodfotografie is natuurlijk 'food' en het toeval wou dat het ondertussen zowat etenstijd was. Het moment om aan tafel te gaan, te genieten en stiekem ook enkele foto's te nemen. Saus, we hoorden het al, niet zelden verknoeit het de presentatie van het gerecht. Een foto nemen alvorens de saus op het bord ligt is een goede optie, terwijl men deze serveert ook trouwens. Beetje jammer van de schaduw maar dat hoort erbij zeker!



Tijd om te proeven

Dat we het hoofdgerecht zelf ineen gebokst hebben was niet direct een evidentie. Een digitale spiegelreflexcamera in de ene hand, een chefmes in de andere, een gevaarlijke combinatie. Het recept wil zich misschien wel voor een volgede post lenen, al dan niet met een foto erbij. Ondertussen kregen we van Tony te horen dat we eens van standpunt moesten veranderen. Tot op de hoogte van het bord zakken, of meer 'sfeer' in de foto betrekken.

Een statief zou ook wonderen doen maar kom daar op restaurants maar eens mee af. Diezelfde dag nog verscheen in de krant een artikel dat m'n in New Yorkse restaurants geen foto's meer mag trekken. Een gevolg van de populariteit van instagram en zijn vele 'foodstagrammers'. Somber vooruitzicht mocht het hier zover komen, tenzij men voor deze foodblogger al eens een oogje wil dichtknijpen.



Dessert / Nikon



Eerlijk is eerlijk, dit was een bijzonder fijne ervaring. Dat ik alsnog foto's met mijn iPhone getrokken heb was louter te wijten aan het feit dat ik dat andere toestel gewoon ben, eentje waarbij zowat alles anders is dan bij Nikon. Een kwestie van gewenning was het antwoord, waarna men mij een toestel met 'foodfunctie' in de handen stopte om thuis wat mee te spelen. En omdat ik na amper twee maanden wel vergroeid lijk met die iPhone deden ze er nog een handigheidje bij waarmee ik met mijn toestel (iPhone) mijn toestel (Nikon) kan bedienen. Wordt vervolgd!