Misérable van Paul Gaelens

Hoe lekker is een stukje Misérable? Misschien maar direct met de deur in huis vallen en zeggen dat de naam 'Misérable' het gebakje alle oneer aandoet. Zó zalig dat niet is, jongens toch. Wanneer we  vroeger zelfs maar in de wijde omgeving van Knokke waren, dan werd er geheid afgezakt naar Gaelens voor een Misérable taartje. Ik kan me zelfs een 'trein tram bus dag' voor de geest halen met de befaamde bakkerij als einddoel en ik denk dat die toen gesloten was. De Misérable van tante Hilda, die kwam goed in de buurt maar tot op heden heb ik nog niets geproefd dat kon tippen aan die van Gaelens.

Met het verdwijnen van de bakkerij Gaelens is er voor mij ook een stukje jeugdsentiment verloren. En ja, ik weet dat die Misérable ondertussen ook al een tijdje in de Delhaize beschikbaar is, ik heb ze wel naar mij zien lonken! Jeugdsentiment, dat moet je koesteren, direct ook de reden waarom ik die patisserie-afdeling steeds zonder dralen voorbij ga. Een taartje dat niet aan de verwachting voldoet en weg mooie dromen... ik dacht het niet. Tot afgelopen dinsdag!

Op mijn duizendste gemak stond ik aardappelen te kiezen toen mijn oog viel op die verduivelde patisserie-afdeling. Eén Misérable taart en jandorie nog in de afslag ook. Er zijn grenzen aan hetgene waar een mens aan kan weerstaan en dit was daar zo'n 30 % over. Viel het tegen, dan kon ik mezelf nog altijd wijsmaken dat de taart zijn beste tijd had gehad. Faire deal zo leek mij!

Miserable - een gouden zaakje!

Mijn enthousiasme was ook een andere klant niet onopgemerkt voorbijgegaan. "Of ik per toeval een pot goud tussen de taartjes had gevonden", lachtte ze. Ze moest eens weten.

Pats boem, niets dan voordelen. Niet alleen was de taart nog beter dan ik ze me kon herinneren - die koek is en blijft de winner - ze moest ook nog eens dezelfde dag opgegeten worden. Alsof ik daar een probleem mee zou hebben!