Cacao-thee, hoe kom je erop en vooral, hoe begin je eraan? In het geval van 's lands meest gerenommeerde chocolatier Pierre Marcolini is het idee beginnen rijpen tijdens een initiatiebezoek aan enkele Peruviaanse cacaoplantages waar hij een aftreksel van cacaopeulen geserveerd kreeg. Na drie jaar finetunen - het originele drankje was immers te sterk en te bitter - kwam Marcolini met zijn eigen infusie op de proppen waarvan de pure versie onverhoopt in mijn brievenbus belandde. Kerstdagen, cadeautjes... tradities zijn er om hoog te houden.
Infusion de cacao - Pierre Marcolini |
Even toegeven dat ik ondanks mijn status als chocoholic - of chocofiel, zo u wil - niet direct warm liep voor deze 'chocoladethee'? Chocomelk in alle mogelijke gedaantes, daar kan ik me iets bij voorstellen, maar heet water met chocoladesmaak? Het stijlvolle witte doosje met Marcolini-signatuur heeft hier dan ook enige tijd onaangeroerd in het rek gestaan. Nuja, onaangeroerd. Ik zit hier in huis met een stiekeme theedrinker en wou ik zelf ook van teatime doen, dan was er geen tijd te verliezen.
Infusion de cacao - zakjes fijne neteldoek gevuld met lekkers |
Er werd water aan de kook gebracht, een oude theepot en dito theekopje uit de kast opgediept en in de tussentijd bestudeerde ik één van de uit milieuvriendelijke neteldoek gemaakte overgebleven theezakjes. En dan was het tijd om te proeven, een bevreemdende maar uiterst aangename ervaring. Om te beginnen zijn er die onmiskenbare chocolade aroma's welke zachtjes je neus prikkelen en herinneringen van versgebakken chocoladecake oproepen. De delicate smaak van de infusie zelf dan die zich heerlijk achteraan in je mond weet te manifesteren. Subtiliteit troef maar onmiskenbaar chocolade. De chocofiel glimlacht tevreden!
Infusion de cacao - het resultaat laat zich smaken |
Ik proefde de pure versie van deze 'infusion de cacao' maar deze is ook beschikbaar met rozenparfum, jasmijn of kaneel. Ideaal om een dessert te begeleiden, een creatieve thuiskok weet dit volgens mij dan weer perfect te integreren in een inventief dessert. Er borrelt wat in mijn hoofd en het smaakt naar chocolade. Altijd leuk!
2 opmerkingen:
ik ben geen dessert liefhebber maar 'when in antwerp' kan ik niet weerstaan aan de lokroep van Marcollini... en nu de kerstman pas een nieuwe theepot heeft gebracht weet ik wat me te doen staat ;-)
Geen idee of die geparfumeerde smaken een meerwaarde hebben, dan wel de cacao 'overpoweren' maar die pure chocolade is alvast een winnertje.
Een reactie posten