Onder het motto 'Wie kan weerstaan aan een frietje van de frituur?' start op maandag 26 november de 'Week van de Friet'. Zeven dagen lang staan onze favoriete goudgele rakkers dus in al hun glorie in de schijnwerpers. Voor een beetje goede Belg zou het elke week wel van dat zijn maar toch, een initiatief waar ik me maar al te graag achter schaar. Een hele week lang gaan er trouwens frietreporters op pad die (bekende) Vlamingen voor een keertje geen microfoon, maar wel een heerlijk geurend pakje friet onder de neus schuiven. Het resultaat kan je tijdens de feestweek dagelijks zien op Eén na het journaal van 19u.
 |
| Week van de Friet - campagneslogan |
Hoe komt het eigenlijk dat wij Belgen niet aan heerlijke frietjes kunnen weerstaan? Wel, ze zijn zo verleidelijk omdat ze inspelen op onze 5 zintuigen. Ontkomen is onmogelijk.
- Er is de unieke geur van versgebakken frietjes die uitnodigd tot proeven. Ooit op het werk tijdens de lunchpauze een frietje genuttigd aan mijn bureau. Dankzij het luchtcirculatiesysteem rook onze firma wel heel verleidelijk. Luttele seconden zag ik de directie te voet vertrekken. Richting frituur!
- Er is hun mooie goud-gele kleur. Bij het zien van zo'n pakje friet komt het water dan ook meteen in de mond. De combinatie van de geur en kleur is trouwens datgene wat buitenlandse toeristen weet te overhalen om onze nationale trots te proeven.
- Alles wat vliegt mag je met de handen eten, dat was vroeger de stelregel bij ons thuis. Gevogelte dus, maar voor frietjes werd er altijd een uitzondering gemaakt.
- Het opschudden van de frietjes, hoe zalig is dat geluid niet? Het verlossende teken dat je frietjes bijna klaar zijn.
- Last but not least, de smaak, en laat net daarin de ene friturist zich van de andere weten te onderscheiden. Direct ook de reden waarom we steeds terugvallen op ons favoriet frietkot.
 |
| Kan jij aan een frietje weerstaan? |
De ontboezemingen van frietliefhebber Sid Frisjes:
- Dit is het moment om te bekennen dat de jonge Sid Frisjes tijdens zijn jeugdjaren vaker pintjes ging pakken dan thuis effectief toegegeven. Dat was nog toen de beesten spraken en de mensen op café er lustig op los mochten paffen. Nefast voor de stiekeme feestvreugde gezien die vuile rook steeds snel in de kleren kroop, ware het niet dat wij dat op het einde van de nog jonge avond steeds wisten te maskeren middels een vluchtig frituurbezoek.
- Niets zo onschuldig als jeugdliefdes. Amper tien jaar, vlinders in de buik, 'het aanvragen'... mooie tijden. Twee van die prille jeugdliefdes hebben later ooit een frituur geopend! Op jeugdige leeftijd had ik dus 'de smaak' al te pakken.
- En wat schaft nu bij ons de pot na een bezoekje aan de frituur? Ik zal het u zeggen! Naast frietjes, - een evidentie lijkt mij- staat er bij juffrouw tierlanntijntjes een potje tartaar en een portie miniloempia's op het bestellijstje. De tartaar enkel als er geen versgemaakte in huis is, de miniloempia's omdat onze locale friturist uit het 'Verre Oosten' afkomstig is. Zelf hou ik het bij een viandel en een portie bitterballen. Die laatste doen dienst als amusehapje en overleven de fiets- of autorit slechts zelden. (lees nooit)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten