Een legende is ie inmidels, Jeroen - Jerre voor de vrienden - Meus. Een ware koning onder het volk, hetzelfde volk dat hij met sprekend gemak leert koken zoals niemand het hem ooit voordeed. Het was dan ook een kwestie van tijd voor het op 'tinternet' begon te rommelen toen Wim Ballieu er zijn televisiedebuut maakte. En in een keuken dan nog, hoe durft hij. "Een schaamteloze kopie van Dagelijkse Kost", "Jeroen Meus Light", het passeerde allemaal in een gloeiende rotvaart op de grote informatiesnelweg. Ongenuanceerd, zoals dat gaat! Alsof er in dat bakske geen plaats is voor twee chefs die af en toe een ruiten hemmeke dragen.
Nu ziet Ballieu er in de verste verte niet iemand uit die de inkt uit mijn denkbeeldige vulpen nodig heeft om die slecht gekruide kritiek te pareren, net zoals Meus gerust zonder diezelfde inkt kon tijdens dat debacle met die forel en de besnorde canvasvedette. In ieder geval kan ik beter hier iets over schrijven dan pakweg een goei recept. Ik deel namelijk hetzelfde kapsel als beide heren en tooi mijn lichaam wel eens met een ruitje. Banbliksems, beter voorkomen dan genezen zeg ik altijd.
 |
| Wim Ballieu |
'Goe Gebakken' zou dus een halfbakken kopie van 'Dagelijkse Kost' zijn. Waar zaten die klagers de vorige twee seizoenen eigenlijk? Aan het concept, niet meer of minder dan een degelijk bakprogramma, is er sinds het verdwijnen van Sofie Dumont toch niets veranderd en was er toen een probleem?
Ach, nog geen tien jaar geleden was Meus - al dan niet tegen wil en dank - ook nog gewoon de Vlaamsche Jamie Oliver en kijk welke schone dingen hij sindsdien gedaan heeft. En terwijl ik alvast uitkijk naar dat gehaktballenconcept van Wim Ballieu, laat vriendin weten dat het wel charmant is dat een televisiekok er eindelijk ook eens op los mag smossen in de keuken. Om van dat sappig dialectje nog maar te zwijgen. Soit, wij zijn toch een beetje fan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten