Hertog Jan **

De vorige keer dat we bij Hertog Jan in Sint Michiels aan tafel zaten, was om vriendin haar verjaardag te vieren. Niets dan lof daarover zodat we afgelopen vrijdag, een jaar en zo’n drie maanden later, er voor een tweede keer de voeten onder tafel mochten schuiven. Nu met mezelf in de rol van het feestvarken.

Dat er in de kast nog een bongobon ‘Sterrenrestaurants’ lag, was reden genoeg om werk te maken van die reservatie. De bon in kwestie ter waarde van 135 € was goed voor 3 gangen, exclusief wijnarrangement. Upgraden met een extra gerechtje (en extra hapjes, dessert, snoeperijen) bleek geen enkel probleem, dus waarom ook niet. Her en der vallen er op internet klaaggezangen te lezen over het reserveren via zo’n bongobon, afwijkende goedkopere menu’s en dergelijke, maar daar was hier absoluut niets van te merken. Niet dat we daar ook maar een seconde aan twijfelden.

Het was gastheer Joachim die ons opwachtte en naar onze tafel in de knusse veranda begeleidde. Voor mij wederom een plaatsje met zicht op de open keuken, zodat ik terloops een blik kon werpen op het kloppend hart van Hertog Jan. Ongeacht het feit dat onze menukeuze reeds per mail werd doorgegeven kregen we toch de kaart aangeboden, al was het maar om een indruk te krijgen van het lekkers dat werd aangeboden. Iets wat ik trouwens wel wist te appreciëren.

Als aperitief gingen we uiteraard voor een glaasje champagne van het huis (André Clouet) - we hadden nu eenmaal iets te vieren - welke het gezelschap kreeg van maar liefst 6 fijne hapjes: ‘een passievruchtmeringue met ganzenlever en zoethout’, ‘aardappelkrokantjes met een hemelse huisbereidde currydip’, ‘een scheermes met ponzu en komkommerbloem’, ‘parmezaanchips met poeder van tomaat’, de oude getrouwe en persoonlijke favoriet ‘aardappel met koffie, vanille en mimolette’, en als laatste 'een gelei van mango met een krokante canneloni van cola gevuld met ganzenlever'. Starten in stijl!

Zitplaats met perfect zicht op de keuken, allemaal goed en wel, dat wou ook zeggen dat vriendin de trotse bezitter was van een plaatsje dat net dat tikkeltje beter belicht was dan de mijne. Om maar te zeggen dat ik niet van alle gerechten foto’s heb. Zoals van het eerste bijvoorbeeld, een gedurfde maar fel gesmaakte ‘tartaar van langoustine met framboos en vanille’. De zachte smaak van langoustine, in combinatie met de frisse zuurtjes van framboos en de subtiele vanilletoetsen … het werkte wonderwel.

Let bij de volgende foto’s direct ook even op het aantal ‘handeling per bord’. De moeite als je thuis aan de slag wil gaan om dergelijke kunstwerkjes te reproduceren. ‘Coquilles, aardappel, haringkaviaar en fijne groenten uit eigen tuin’. Een toefje hier, een rondje daar, een likje jus en gerechtje klaar. Iets in mij zegt dat het net niet zo simpel is. De huisleuze 'Eenvoud is niet eenvoudig' indachtig was dit ongetwijfeld mijn favoriete gerecht van de avond.

Dat de boerderij in Zedelgem ondertussen op volle toeren draait werd per gerecht duidelijker. De dagverse oogst kreeg steeds een prominentere rol. Bij het volgende gerecht bijvoorbeeld, een creatie van ‘gemarineerde en gerookte gele en rode bietjes met een gazpacho van kersen’, een extraatje van de chef. Geloof me als ik zeg dat de foto het gerecht oneer aan doet.

De luxe van zo'n groentetuin, of liever private boerderij, kan niet anders dan de droom zijn van elke chef. Getuige daarvan de alleraardigste worteltjes bij het volgende gerecht. 'Gekonfijt Limousinlam, met wortel, specerijen en sinaasappel'. Vriendin vond het een tikkeltje jammer voor het beestje, maar het getrancheerde stukje lamsnek was zo zalig zacht dat de gevoelens van meelij al snel naar de achtergrond werden gedreven. Smaken dat het deed!

Of er iemand per toeval zin had in kaas voor het dessert? Dat moet je mij natuurlijk geen twee keer zeggen. Vriendin en ik deelden een bordje en lieten ons bij de keuze uit het gigantisch aanbod met plezier leiden door de sommelier en de kaasmeester, twee jonge snaken die een fantastische kundigheid wisten te etaleren. Lekkere kaasjes, compote van vijgen en eentje van abrikoos... waarom kiezen tussen kaas of dessert als beiden een optie zijn? Het valt trouwens echt op dat Hertog Jan uitermate jong talent in hun rangen heeft, zonder daardoor aan kwaliteit te moeten inboeten. Heel bemoedigend voor de toekomst.

Bij onze vorige passage kregen we niet één, maar twee desserts. Deze keer drie, stuk voor stuk en lust voor het oog. In het eerste dessert primeerden de smaken 'Pinda, banaan en chichorei'. Van smaak deed het een beetje denken aan een Snickers Ice Cream. De luxeversie weliswaar!

Het tweede dessert bestond uit 'gepofte rijst, boterkaramel en yoghurt'. Smeuïg, krokant, zuur... allemaal present, lekker!

Bij het presenteren van het derde dessert kon ik mijn enthousiasme amper verbergen. De 'Koffie, zoethout en passievrucht', hadden we al een keertje gegeten en meer dan goed bevonden. Een uitermate frisse afsluiter, met die ongelofelijk verfrissende ijsparels.

Bij een thee uit eigen tuin - éénmaal citroengras, éénmaal verbena - konden we nog even mijmeren over de culinaire wandeling doorheen de keuken van Hertog Jan waarvan we de afgelopen 4 à 5 uur konden genieten. Niet dat die er al op zat, want er volgden nog verschillende snoepertjes in de vorm van pralines. Toen er ook nog eens oliebollen uit de keuken tevoorschijn getoverd werden, was het tijd om van een digestiefje te genieten. Het werd een Madeira van 1977, mijn geboortejaar, die ik de sommelier bij een aanpalende tafel had horen aanprijzen. Niet dat ik ooit Madeira drink, maar een folieke op je verjaardag moet er af kunnen. Een folieke van 29 € zo bleek achteraf tot groot jolijt van vriendin.

Na zo'n relaas kunnen we niet anders dan besluiten dat we het weer enorm naar onze zin hadden in restaurant Hertog Jan. Bij wijze van cadeautje kreeg ik zelfs nog een pin aangeboden van huiskeramist Carlo Van Poucke. Een uniek stuk waardoor ik in één klap ook nog eens lid ben geworden van een exclusieve club. Waarmee ik eigenlijk al teveel heb gezegd, zo exclusief. Mag ik u Hertog Jan aanraden? Ja? Bij deze, zeker doen!