Diner in het donker

Er stond gisteren een etentje op het programma, bij een 'dissident Turnhouts gemeenteraadslid' nog wel. Eén oktober en tot een uur of elf gezellig op het dakterras zitten in het schemerdonker. Je zou voor minder vergeten dat we een rotzomer achter de rug hebben. We kwamen natuurlijk niet alleen om wat te keuvelen over koetjes en kalfjes - politiek gebral was me door vriendin strikt verboden - er moest ook gegeten en gedronken worden. Zalmtartaar met een mierikswortelsausje, saltimbocca, een taartje van Gaelens, en een kaasbordje (Fourme d'Ambert, Compté, Brie)... Daar mag je mij altijd voor opbellen hoor, zeker als een en ander gepaard gaat met de nodige drankjes.

Een alleraardigst Aziatisch kommetje zorgde voor een nostalgisch moment aan tafel. We hadden die kommetjes thuis ook, en werd steevast kreeftensoep in geserveerd. Van Unox weliswaar maar toch, kreeftensoep! We hadden ook één bijhorende lepel, en daar werd thuis letterlijk om gevochten. M'n zus en ik mochten om beurt met die lepel eten, maar wanneer die kommetjes en de lepel uit de kast kwamen wisten we natuurlijk niet meer wie er laatst mee gegeten had. Altijd ruzie! Behalve op verjaardagen, het was maar wat logisch dat de jarige de lepel kreeg.

De laatste schitterende dag van deze nazomer kon niet beter besteed worden dan met een rondje over de Turnhoutse rommelmarkt. Naast een gietijzeren poffertjespan (3€) zowaar krak dezelfde lepel teruggevonden als die van de kreeftensoep. Een halve euro moest het kleinood kosten en dat is twee keer niks als je het mij vraagt. Misschien moet ik er maar eens werk van maken om zo'n heel servies bij elkaar te vinden. Dat mag niet al te moeilijk zijn als je weet dat zowat iedereen die vroeger bij de Seca ging tanken er zijn punten aan besteed heeft.