Bierles 2

Tijdens de tweede bierles werd er een tandje bijgestoken en hebben we maar liefst 10 bieren gedegusteerd. De twee eerste uit de reeks waren meegebracht door een medestudent.

De eerste was de ‘Omer, Traditional Blond’, die op de World beer Cup 2010 een gouden medaille mocht binnenrijven. Aangenaam biertje, licht bitter in de nasmaak, dat zich vlot liet drinken. Voorzichtigheid is echter geboden want met een alcoholpercentage van 8 % kan deze drieëndertiger van hoge gisting (nagisting op de fles) wel eens verrassend uit de hoek komen. Brouwerij Bockor, Bellegem

‘Blauw’, van Brouwerij Bockor uit Bellegem met een alcoholpercentage van 5,2 %, verbleekte wat smaak betreft toch tegenover grote broer ‘Omer Traditional Blond’, al was dat mogelijk ook omdat we gewoon appelen met peren aan het vergelijken waren. Dat het hier voornamelijk een exportbier betreft is mag dan ook geen ramp zijn.

De ‘Saison Dupont’ van brouwerij Dupont uit Tourpes, een drieëndertiger met alcoholpercentage van 6,5 % viel voornamelijk op door zijn verschijning. Ik noteerde ‘vlokkerig’ en ‘speciale smaak’. Of dat laatste nu een goed iets was, durf ik in het midden laten.

Volgende biertje op het programma was er eentje met een wel heel fruitige neus en zoetzure smaken die neigden naar limonade. Even twijfelden we of men ons een verduiveld ‘Sneeuwwitje’ had voorgeschoteld, maar het bleek om een ‘Appelbock’ van Brouwerij Bocq uit Purnode te gaan. Met een alcoholgehalte van 3,1% is dit biertje (25 cl) er eentje om ijskoud op een zomer terras te drinken. En bij het barbecueën van ribbekes moet hij het ook goed doen gok ik?

Flesjes bier met een overdreven grappig etiket moeten steeds met de nodige voorzichtigheid benaderd worden. Zo bleek ook bij ‘La Mère Supérieur' van brouwerij Millevertus. Dit amberkleurige bier, met een licht geur van sigaar of zelfs nat hout was duidelijk niet mijn ding. Te bitter naar mijn goesting, wat niet wil zeggen dat er geen mensen zijn die zich eens rustig voor deze drieëndertiger met een alcoholpercentage van 9% willen zetten.

Met het ‘Krawatencrossbier’ uit Lille, naar de gelijknamige veldrit, kregen we zowaar een Kempisch blondje voor de kiezen. Dat doet de naam toch vermoeden, want gebrouwen wordt het gerstennat in Brouwerij De Herberg in Buizingen. Het spijt me te zeggen dat ik meer plezier heb beleefd aan de cross, dan aan dit proefglaasje. Maar toch, verdienstelijke poging.

Nee, doe dan maar de ‘Urthel Hop-It’ van brouwerij de Leyerth uit Ruislede, met nota bene een vrouw als brouwer. Mooi blond, (zowel het bier als brouwster Hildegard) en lekkere hoppige toetsen. Flesje van 33 centiliter en 9,5% alcoholpercentage.

Via het boek ‘In De Wulf’ had ik al van de Struise Brouwers uit Oostvleteren gehoord en dus was ik ook benieuwd naar hun ‘Struise Witte’. Wat nog begon met een licht fruitige geur eindigde met unanieme opmerking als ‘dit riekt naar bejaardentehuis – pampers – pis’. Dat indachtig waren er, mag het je verbazen, over de smaak ook niet direct lovende woorden te horen. Ik mag hopen dat we hier met een paar flesjes (33cl) van slechte kwaliteit te maken hadden.

De voorlaatste was een bier met toevoeging van een distillaat. De ‘Rader Ambrée’ van brouwerij Val-Dieu uit Aubel, was met zijn alchololpercentage van 10,5 % dan ook het krachtigste bier van de tien. De kenner zal er ongetwijfeld de geur van jenever in ontwaren, na een pak biertjes was dat voor ons niet direct een evidentie.

Als laatste kregen we de ‘Quintine’, een biobier met alcoholpercentage van 5,9 % van brouwerij des Légendes uit Ellezelles. Dit biobier (en bij uitbreiding alles wat Bio is) had voor en tegenstanders. ’t Laatste biertje, en bijgevolg ook gewoon verdere commentaar vergeten te noteren.