Groene vingers heb ik nooit gehad denk ik. Als er vroeger onkruid gewied moest worden was ik in geen velden te bekennen en om mij het gras te laten maaien moest er toch al wel iets tegenover staan. Bedorven jeugd!
Met grootvader naar zijn stadstuin gaan vond ik dan weer wel leuk. Sla, wortellen, aardappelen. Van niets, iets… dat maakte toch indruk. En aan zijn garage leek altijd wel rabarber te groeien. Leuk om te eten met flink wat suiker, of om als paraplu te gebruiken bij regenweer.
Bompa heeft me ooit geholpen, op een klein stukje grond achter in onze tuin bonen te planten. Ik geloof dat er een staak of 4 stond en als ze oogstrijp waren liep ik fier als een gieter achter moeder aan. Goed bekeken van ‘den bompa’, want dit bleek de ideale manier te zijn om me nuttig bezig te houden, en groentjes te doen eten. God weet wat ik op m’n perceeltje ooit nog gezet heb, maar plots was het weg. Niet gestructureerd aangeplant en als onkruid gewied door moeder. Ben ik er maar direct mee gestopt.
De overburen deden het beter, daar stond alles netjes in rijtjes, met plaatjes erbij. Als wij zin hadden in een wortel, vers uit de tuin, dan wisten we direct in welke rij we moesten zijn. Het lekkerste vond ik echter verse erwtjes, rech uit de peul. Die gingen we dan weer stiekem bij andere buren ontvreemden. Kun je amper een ‘jeugdzonde’ noemen denk ik dan.
Onlangs zelf zeer bescheiden begonnen met wat kruiden en een beetje sla! Wee het gebeente van de lokale jeugd die dit stiekem komt opeten.
Met grootvader naar zijn stadstuin gaan vond ik dan weer wel leuk. Sla, wortellen, aardappelen. Van niets, iets… dat maakte toch indruk. En aan zijn garage leek altijd wel rabarber te groeien. Leuk om te eten met flink wat suiker, of om als paraplu te gebruiken bij regenweer.
Bompa heeft me ooit geholpen, op een klein stukje grond achter in onze tuin bonen te planten. Ik geloof dat er een staak of 4 stond en als ze oogstrijp waren liep ik fier als een gieter achter moeder aan. Goed bekeken van ‘den bompa’, want dit bleek de ideale manier te zijn om me nuttig bezig te houden, en groentjes te doen eten. God weet wat ik op m’n perceeltje ooit nog gezet heb, maar plots was het weg. Niet gestructureerd aangeplant en als onkruid gewied door moeder. Ben ik er maar direct mee gestopt.
De overburen deden het beter, daar stond alles netjes in rijtjes, met plaatjes erbij. Als wij zin hadden in een wortel, vers uit de tuin, dan wisten we direct in welke rij we moesten zijn. Het lekkerste vond ik echter verse erwtjes, rech uit de peul. Die gingen we dan weer stiekem bij andere buren ontvreemden. Kun je amper een ‘jeugdzonde’ noemen denk ik dan.
Onlangs zelf zeer bescheiden begonnen met wat kruiden en een beetje sla! Wee het gebeente van de lokale jeugd die dit stiekem komt opeten.
Tevens verschenen op www.moestuinblog.be
2 opmerkingen:
Ooo ja verse erwtjes, is er iets heerlijkers?! Heb je dat ook gepland? Dan kom ik daar wel wat van pikken :-)
Niks lekkerder. Niet gepland, noch geplant trouwens.
Een reactie posten