Dankuwel Sinterklaas

Zondagavond 29 november, exact één week voor zijn verjaardag stond ie daar. Wat is Sinterklaas weer vroeg dit jaar, dacht ik bij mezelf. De Sint had niet eens de moeite gedaan zijn zo gekende heiligenpak aan te trekken, en de hulppieten aan zijn zijde bleken van Poolse afkomst. Zwart waren ze allerminst.

Als ik niet beter wist – ze hadden me namelijk zelf uitgenodigd - zou ik deze louche bende ervan verdacht hebben een bende inbrekers te zijn. Een geruststellende blik van de opperklaas richting aanhangwagen nam alle twijfel weg. Een bruine doos is maar een bruine doos, tenzij er een kanjer van en “My Boretti” sticker opkleeft natuurlijk. ‘Italië lag op mijn weg’, grapte de Sint, ‘en deze stond toch op je lijstje, niet’?

De Sint, niet te beroerd om zelf de handen uit de mouwen te steken, maande 2 witte pieten en mezelf aan om het gevaarte mee binnen te loodsen. Met de nodige voorzichtigheid pakten we het cadeau uit en daar stond het dan, te blinken in onze onafgewerkte keuken.

Een volledige meter, hoogglans zwart kookplezier. Twee ovens waarvan ééntje voorzien van draaispit, 4 gasbekkens en een fikse frytop. In de oven zat nog een welkomstpakket met Italiaans kookboek, een pizzasteen en een briefje hoe ik mijn Boretti keukenschort kan bemachtigen. Kon ik er al maar aan gaan staan.