Plots zijn ze daar, haarscherp. Kleine herinneringen uit het verleden. Vandaag was alvast een gouden dag en hij is nog maar half.
Toen ik deze ochtend door de mondaine stad Oosthoven fietste merkte ik dat ze in de kuiltjesstraat aan de verkavelingen waren begonnen, daar waar vroeger nog weilanden waren. De appelgaard waar er wel eens een appel werd gejat, heeft geruime tijd terug al plaats geruimd voor baksteen en beton. Toen we er een jaar of 25 geleden voorbij de koetjes fietsten deed de mama op algemeen verzoek van haar kroost altijd heel luid een koe na. Niemand die zo goed kon loeien… dolle pret. En als het keuterboertje zijn koebeesten aan het melken was kon je er ook verse melk kopen dus wij met een tupperwaredoos naar het piepkleine melkhuisje om quasi recht van de koe af te tappen. En die melk was nog warm!
De kroost waarvan sprake bestond naast mezelf uit mijn 4 jaar oudere zus Isabel. Als de mama haar befaamde chocoladecake (verdubbel de hoeveelheid chocolade) maakte dan hingen wij aan haar schort om tijdens het proces al te proeven. De ene keer mocht ik de pot uitlikken en mijn zus de kloppers van de mixer, de andere keer was het omgekeerd. Die beurtrol werkte eigenlijk altijd en ruzie werd er dan ook niet gemaakt.
Ook het eten van kreeftensoep ging gepaard met een beurtrol. Dankzij een spaaractie van tankstation Seca waren wij de trotse bezitters van een mooi oosters servies. De kommetjes daarvan kwamen enkel op tafel als er kreeftensoep (uit blik) gegeten werd. Geen idee waarom, maar dat was traditie en net als de chinezen trokken wij traditie niet in twijfel. Het enige probleem was dat er niet lang genoeg gespaard werd waardoor we maar één bijhorende oosterse lepel hadden. Ook hier maakte een simpele beurtrol het verschil tussen een aangename maaltijd en eentje waarbij de kinderen aan het ruziën zouden slaan. Verjaardagen waren trouwens de uitzondering op de regel. De jarige mocht altijd met de oosterse lepel eten.
Beetje mijmeren over ver vervlogen tijden, ik ben er wel fan van.
3 opmerkingen:
In een van die weilanden heb ik ooit een curryworst van bij Frituur Miranda begraven!
waarom zou je dat nu doen?
"gij zult oogsten wat gij zaait"
da's toch evident?! :-)
Een reactie posten