Frites Atelier - Sergio Herman

Tijdens het openingsweekend van de eerste vestiging van Frites Atelier - de eettent van Sergio Herman die de ambitie heeft ’s lands nationale trots naar een hoger niveau te tillen - liepen we even langs in de Antwerpse Korte Gasthuisstraat om met eigen ogen te aanschouwen dat mensen best bereid zijn een flinke duit neer te tellen voor een portie gouden geluk.

 

Frites Atelier Antwerpen - eigenlijk heet het voluit Frites Atelier Amsterdam -  zat die zaterdag afgeladen vol. De wachtrij reikte tot ver achter de zwart velours afscheiding op gouden voet die het piepkleine terrasje van deze luxe friet boetiek mee vorm geeft. Tikkeltje over de top leek me, maar Sergio Herman is nu eenmaal niet iemand die gekend staat half werk te leveren. Wij lieten onze geplande proefsessie voor wat het was, aanschuiven voor frieten zo vonden we, was niet aan ons besteed.

 

Afgelopen weekend stond er een kleine smikkeltocht in Utrecht op het programma – fijne stad trouwens – waar we als bij toeval ook op een vestiging van Frites Atelier botsten. Van een overrompeling of wachtrij was hier geen sprake. Meer zelfs, een hip geklede lokvogel met proevertjes kweet zich aardig van zijn taak toevallige passanten als ondergetekende de zaak binnen te loodsen. Niet dat wij na amper één hap moeilijk te overtuigen waren. Vogel voor de kat heet dat. Dat de keuze beperkt is ten opzichte van een standaard frituur beschouw ik als een extra plus. Frieten, saus en een extraatje, meer moet dat niet zijn..

 

Acht euro en vijfenzeventig cent telde ik neer voor een frietje met stoverij en een sausje naar keuze. Het werd een koude béarnaise, vers getapt uit de daartoe voorziene coole dispensers. Advies van ondergetekende: “tapt met enig voorbehoud lieve foodies, want je wordt rijkelijk van saus voorzien”.

 

Ik deelde m’n portie frieten met de wederhelft en het mag gezegd, topfrieten. Heerlijk krokant, zelfs dat laatste frietje dat geruime tijd mocht baden in luxe, béarnaise en stoverij. Absoluut niets op aan te merken, zijn geld dubbel en dik waard zo luidde ons oordeel. Kan moeilijk anders, alsof Sergio Herman iets aan het toeval zou overlaten. Frieten, inrichting en zelfs de servetten met opdruk van Kamagurka… het plaatje klopt gewoon.

 

Een flinke duit schreef ik in het begin van dit stuk, maar dat blijkt enigszins overroepen. Voor een portie friet betaal je 3,50 Euro, een sausje kost 1,50 Euro. Met zijn 4,50 € is de stoverij het duurste op de kaart en zelfs dat is zijn prijs meer dan waard. Want laten we eerlijk zijn, na een nachtje stappen hebben we allemaal wel eens een handvol euro’s neergeteld voor bedenkelijke (frituur)snacks die achteraf bekeken niet de slimste zet bleken.

 

Is het nu allemaal hosanna in den hoge wat Frites Atelier betreft? Mij hoor je alvast niet klagen, tenzij over de naam. Daar kan ik makkelijk een boom over opzetten. Je met een luxe-frituur op Belgische bodem wagen, en het kind vervolgens Frites Atelier Amsterdam dopen, dat is uiteindelijk om commentaar vragen.  Atelier, goed gevonden, maar ‘Frites’, what the fry?! En die Amsterdam, laat dat gewoon weg. Kunnen we dat afspreken?