Hendrickx Feesten is in Turnhout en wijde omgeving geen onbekende als het komt op piekfijn uitgewerkte feesten. Culinair steeds in orde, nooit alledaags. Dat het jonge team wel te vinden is voor een uitdaging mocht blijken toen ze in mei op uitnodiging van B-I-N hun intrek namen in de sinds 16 jaar leegstaande gebouwen van badkamerspecialist Zelliën voor hun eerste pop-up restaurant. Een schot in de roos!
Voor herhaling vatbaar moeten ze bij Hendrickx gedacht hebben, waarna ze besloten een vervolg te breien aan hun tijdelijke carrière als restaurantuitbaters. Vorig weekend trapte ze het tweede luik van hun pop-up avontuur af en Coolinary was daar uiteraard bij. Te zeggen dat er in Turnhout niets te beleven is!
Tijdens de vorige editie lag de focus op mooi afgewerkte bordjes met culinair lekkers, deze keer mocht het iets ruwer, bonkiger. De toonzaal van Zellien in de Paterstraat werd ingeruild voor de laaddokken in de Korte Begijnenstraat, de Parijse kunstenares Mathilde Roman tekende voor de uit stellingen opgetrokken restaurantruimte. Cool is een understatement.
Kregen we geserveerd bij onze 'La Cala n° 19', de sangria van Albert Adrìa, een keur aan fijne hapjes. Een krokant streepje 'filo met guacamole en piment', een botermals stukje 'licht gegaarde zeepaling', een kraakverse 'pizza met ganzenlever' en twee mooi gegaarde stukjes 'rode biet met rode bietenmayonaisse', geserveerd in een rode biet. De toon was alvast gezet!
Voor herhaling vatbaar moeten ze bij Hendrickx gedacht hebben, waarna ze besloten een vervolg te breien aan hun tijdelijke carrière als restaurantuitbaters. Vorig weekend trapte ze het tweede luik van hun pop-up avontuur af en Coolinary was daar uiteraard bij. Te zeggen dat er in Turnhout niets te beleven is!
Tijdens de vorige editie lag de focus op mooi afgewerkte bordjes met culinair lekkers, deze keer mocht het iets ruwer, bonkiger. De toonzaal van Zellien in de Paterstraat werd ingeruild voor de laaddokken in de Korte Begijnenstraat, de Parijse kunstenares Mathilde Roman tekende voor de uit stellingen opgetrokken restaurantruimte. Cool is een understatement.
Kregen we geserveerd bij onze 'La Cala n° 19', de sangria van Albert Adrìa, een keur aan fijne hapjes. Een krokant streepje 'filo met guacamole en piment', een botermals stukje 'licht gegaarde zeepaling', een kraakverse 'pizza met ganzenlever' en twee mooi gegaarde stukjes 'rode biet met rode bietenmayonaisse', geserveerd in een rode biet. De toon was alvast gezet!
Bij het toekomen viel ons oog onmiddellijk op de Oklahoma, een Primo grill en een houtoven. Bonkig, dat is ook teruggrijpen naar de roots. De piepjonge keukenbrigade - twee dames, één man, gemiddelde leeftijd 23 jaar - was druk in de weer met vuur en rook. Niet direct de makkelijkst te temmen elementen maar ze brachten het er met verve vanaf.
Als voorgerecht kregen we een op de Oklahoma gegaarde makreel, geserveerd op een met rozemarijn beladen houten plank. Hierbij een bordje fijne gemarineerde groentjes. Mooi gepresenteerd, fijn afgewerkt, ons hoorde je alvast niet klagen.
Voor het hoofdgerecht was er de keuze, tarbot of Holstein, geserveerd met gesmoorde groentjes. Het leek ons een logische keuze beiden te proeven, vriendin de vis, ik het vlees. De flinke tartbot - perfect gegaard trouwens - werd aan tafel vakkundig gefileerd tot groot jolijt van de wederhelft. Even dacht ze deze taak op zich te moeten nemen.
De tijd dat ik enkel genoegen nam met een doorbakken stuk vlees ligt gelukkig genoeg in een ver verleden. Aan zo'n mooi stuk krokant gekorste Holstein zou ik me twintig jaar geleden nooit gewaagd hebben. Wijsheid komt met de jaren! Eervolle vermelding ook voor de luchtigste béarnaise die ik in jaren gegeten heb. Om op te lepelen, zo lekker.
De porties in de Kempen, die zijn om het zacht uit te drukken redelijk 'royaal'? Als je dan een indrukwekkende houten plateau met allerlei zoetigheden krijgt voorgeschoteld, dan durft een mens zich wel eens afvragen hoe die weg te werken. Geen paniek, wij zijn ondertussen ervaringsdeskundigen in die materie.
Het ijs op een stokje - Magnum, eat your heart out - moest er eerst aan geloven, gevolgd door de in sangria gedrenkte watermeloen. De marshmallows op een stokje waren een verwijzing naar de betere kampvuurmomenten en als de foor in de stad is, dan kunnen ook smoutebollen niet ontbreken. Normaal gezien eet ik geen ananas maar de frisse geur die me tegemoet kwam nadat ik de antieke weckpot opende was dermate uitnodigend dat ik toch overstag ging. Geen seconde spijt van gehad. Last but not least, een mooi amandeltaartje met bosbessen. De koekjes bij de koffie, die hebben we gelaten voor wat ze waren!
Dit weekend (14, 15 en 16 augustus) kunt u nog terecht in de pop-up van Hendrickx Feesten. Vrijdag is er een shift om 18.00 h en eentje om 21:00 h. Zaterdag staat er een moederdagsbrunch op het programma van 11 tot 15 h en 's avonds kunt u er vanaf 19.00 h terecht. Zondag zijn er opnieuw twee shiften, om 18.00 h en 21.00 h. Er zijn elke dag nog enkele plaatsen vrij, wil u niet voor verrassingen staan, dan adviseren wij u alvast om te reserveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten