Dinsdag in Sevilla

Op reis gebeurt het wel eens - in tegenstelling tot thuis waar ik 's het ochtends bij een Actimelleke houd - dat we samen ontbijten. In het hotel, of waar we ook logeren, of gewoon on the go. Starbucks leent zich perfect voor de laatste optie, ware het niet dat ik geen koffie drink. Nooit! Het moet van mijn 16e geleden zijn toen ik een maand 'met de nacht' vakantiewerk deed, en dan nog. Enige drankje dat je mij zult zien bestellen bij Starbucks is hun Frappucino Caramel, en op vakantie drink ik er daar dus altijd eentje van. Ideaal, zeker in het warme Sevilla.

En omdat zo'n Frappucino niet direct vult mocht daar ook nog wel de wrap met kip bij. Bijna geen foto van genomen zoals uit de bitemarks mag blijken, maar op de valreep nog net gelukt.

Niet dat in Sevilla alles snel moet gaan, maar een luttele minuten later stonden we in het prachtige paleis 'Real Alcazar'. Zo eentje waar de Moorse invloeden heel duidelijk zichtbaar zijn. Denk ontelbare fonteintjes in binnenplaatsjes, overvloedige mozaiekskes en tal van vervallen beeldjes. En koffie doet met mij hetzelfde als suiker... daar word ik een beetje druk van en dat zullen die beeldjes geweten hebben.

Gouden leidraad in Sevilla trouwens: Als Harry Potter zegt dat het 42° C is, dan kan je je maar best aan het zwembad van het hotel terugtrekken. Een siesta kan zelfs voor toeristen geen kwaad.

En als er aan het zwembad pintjes zijn dan kom je die namiddag wel door. Met zwemmen, en met boeken lezen. M'n eerste boek (Het Diner) was na amper een dag al uit, waardoor ik noodgedwongen nog enkele Engelstalige boeken diende in te slagen. Het werd 'The Prince of the Mist' en 'The Midnight Palace', beide van Carlos Ruiz Zafon. Blijkbaar lees ik te snel, want ok die boeken waren op een namiddag uit.

Na het zwembad even het bubbelbad in (geen foto's wegens buikje van het goed leven), douchen en terug de stad in. Met de fiets zoals ze dat in Sevilla doen. 10 € voor een 10 dagen abonnement, en als je het een beetje slim aanpakt fiets je vervolgens volledig gratis. Op weg naar Triana bijvoorbeeld, aan de andere kant van de rivier.


Niet dat we na 3 dagen onze buik vol hadden van tapas, maar mijn wederhelft kon een simpele menu wel smaken. Geen kleine gerechtjes, maar gewoon een voor- en hoofdgerecht. En misschien ook wel een dessert maar dat zouden we dan nog wel zien. We planden een rustige wandeling langst de kade van de rivier, maar voor we het wisten zaten we al op een deftig terras. Glaasje witte wijn in de aanslag en genieten van het zicht over Sevilla.

We kozen voor de menu 'For your eyes and your senses' waarvoor we 105 € diende neer te tellen. Inbegrepen zaten 2 voor- en twee nagerechten van de kaart en twee hoofdgerechten naar keuze. Verder kreeg je er nog water en een fles champagne bij. Een snelle rekensom leerde me dat we hier niet direct in de zak gezet werden dus waarom niet...

Misschien niet omdat vriendin amper drinkt, en omdat ik dan die hele fles zou moeten leegtutteren? Niet dat ik daar bezwaren tegen heb! Soit, we kregen als voorgerecht een leisteen met 'eendelever en abrikozencompote' en ook 'gefrituurde scampis en gefrituurde oesters'. Beiden vielen in de smaak, net als het hoofdgerecht (vis voor mevrouw, varken voor meneer) en de nagerechten. Van die laatste zijn trouwens geen foto's meer en ik durf er een en ander op verwedden dat die champagne daar voor iets tussen zit. In ieder geval, Abades Triana was de zaak en als brasserie with a view kon het er zeker mee door.