Heel even leek het erop dat we richting Jan Breydel stadion reden, ware het niet dat onze GPS ons netjes op de Torhoutsesteenweg 479 halt deed houden. Nu ja, ietsje verder dan nummer 479 want een blik op de privé-parking van restaurant Hertog Jan ** deed ons terecht beslissen onze ongewassen Mégane toch maar aan de straatkant te parkeren. ’t Is dat we twee wieldoppen missen, vandaar.
Een dag eerder, toen we met de fiets onze “Tour de Sergio” reden, - Knokke, Cadzand, Sluis is dat – werd het overduidelijk dat noch een etentje in Oud Sluis, nog één in Hermans hippe strandbistro Pure C tot de mogelijkheden zouden behoren. Bij Hertog Jan – al langer aangestipt als te bezoeken restaurant - hadden we gelukkig meer succes en zo geschiedde dat we fietsend door de zwinpolders een reservatie tot een goed einde brachten. Iedereen tevreden!
Half één ‘on the clock’ wandelden we Hertog Jan binnen voor onze lunchafspraak en werden we vriendelijk begeleid naar een knus tafeltje in de open veranda met zicht op het tuinterras. Vriendin en ik wisselden snel nog even van plaats zodat ik de bedrijvigheid in de open keuken kon aanschouwen (Green Egg, check).
De sprankelende frisse huisaperitief, een speelse ‘You are so Bubbly’, werd begeleid door een verscheidenheid aan hapjes welke we ons uiteraard lieten welgevallen. Wat dacht u van een makaron van kers met ganzenlevervulling en een cola-krokantje, dat dubbelde met een tweede hapje waarin ganzenlever, framboos en rozen de hoofdrol speelden. Vervolgens kregen we een gelei van schaaldieren, bloemkoolcrème en haringeitjes alsook een kroepoek met tomaatpoeder, parmezaan en sjalot. Het laatste hapje kende ik al vanop The Flemish Primitives, het gastro-event waar chef Gert de Mangeleer twee opeenvolgende jaren zijn culinaire kunnen mocht tonen. In het ruime kader ‘foodpairing’ deed hij toen iets met een fijne aardappelpuree, koffie, vanille en geraspte mimolette. Het smakelijke resultaat haalde dus terecht de kaart.
Heel subtiel – met vooraf ingesteld diafragma en sluitertijd – en vooral heel snel heb ik me eraan gewaagd om de verschillende gerechten te fotograferen. Geen idee of me dat in dank wordt afgenomen, maar een restaurantbespreking met enkele foto’s oogt net dat tikkeltje smakelijker, niet? Zekers als het dan pareltjes van gerechten betreft.
Een dag eerder, toen we met de fiets onze “Tour de Sergio” reden, - Knokke, Cadzand, Sluis is dat – werd het overduidelijk dat noch een etentje in Oud Sluis, nog één in Hermans hippe strandbistro Pure C tot de mogelijkheden zouden behoren. Bij Hertog Jan – al langer aangestipt als te bezoeken restaurant - hadden we gelukkig meer succes en zo geschiedde dat we fietsend door de zwinpolders een reservatie tot een goed einde brachten. Iedereen tevreden!
Half één ‘on the clock’ wandelden we Hertog Jan binnen voor onze lunchafspraak en werden we vriendelijk begeleid naar een knus tafeltje in de open veranda met zicht op het tuinterras. Vriendin en ik wisselden snel nog even van plaats zodat ik de bedrijvigheid in de open keuken kon aanschouwen (Green Egg, check).
De sprankelende frisse huisaperitief, een speelse ‘You are so Bubbly’, werd begeleid door een verscheidenheid aan hapjes welke we ons uiteraard lieten welgevallen. Wat dacht u van een makaron van kers met ganzenlevervulling en een cola-krokantje, dat dubbelde met een tweede hapje waarin ganzenlever, framboos en rozen de hoofdrol speelden. Vervolgens kregen we een gelei van schaaldieren, bloemkoolcrème en haringeitjes alsook een kroepoek met tomaatpoeder, parmezaan en sjalot. Het laatste hapje kende ik al vanop The Flemish Primitives, het gastro-event waar chef Gert de Mangeleer twee opeenvolgende jaren zijn culinaire kunnen mocht tonen. In het ruime kader ‘foodpairing’ deed hij toen iets met een fijne aardappelpuree, koffie, vanille en geraspte mimolette. Het smakelijke resultaat haalde dus terecht de kaart.
Heel subtiel – met vooraf ingesteld diafragma en sluitertijd – en vooral heel snel heb ik me eraan gewaagd om de verschillende gerechten te fotograferen. Geen idee of me dat in dank wordt afgenomen, maar een restaurantbespreking met enkele foto’s oogt net dat tikkeltje smakelijker, niet? Zekers als het dan pareltjes van gerechten betreft.
Jonge haring, wilde klaverzuring, gemarineerde komkommer. Fijne uitgebalanceerde smaken, frisse zuurtjes en boterzachte stukjes haring. Mooie starter met een lekker glaasje Griekse witte wijn in het glas.
Oosterscheldekreeft, krieken, cacao… een combinatie die ongetwijfeld al menig wenkbrauw heeft doen fronsen, maar wel eentje die klopt als een bus. En dan te bedenken dat ik eigenlijk zelfs nooit krieken eet. In het glas, hoe kan het ook anders, een bijpassende Kriek van – als ik me niet vergis – brouwerij Boon. Niet alleen een frisse dorstlesser, maar gewoon ook mooi complementair bij het gerecht. Bier op restaurant, ik ben er echt wel fan van.
Framboos, platte kaas, chocolade. Bittere chocolade om u tegen te zeggen, leuke structuren van framboos en ijsgekoelde parels platte kaas. Een lekkere luchtige afsluiter, althans dat dachten wij.
Bij het presenteren van de dessertwijn - een alleraardigste port – meenden we een verwijzing naar 2 desserts die de revue zouden passeren gehoord te hebben, en dat bleek zowaar te kloppen.
Bij het presenteren van de dessertwijn - een alleraardigste port – meenden we een verwijzing naar 2 desserts die de revue zouden passeren gehoord te hebben, en dat bleek zowaar te kloppen.
Koffie, passievrucht, zoethout. Een frisse, aangename verrassing.
Effectief afsluiten deden we met een lekker theetje en bijhorende zoetigheden. Het mag niet verbazen dat ook de chocolaatjes dik in orde waren. Chapeau voor het jonge en kundige team van Hertog Jan dat, met nu reeds twee sterren op zak, een gouden toekomst te wachten staat. Aanrader!
2 opmerkingen:
Zozo dat ziet er top uit....erg mooie plaatjes en gerechten!!
Ziet er idd geweldig uit! Moeten we zeker ook nog eens gaan
Een reactie posten