2009 was lang niet slecht!

Of 2009 culinair gezien een goed jaar was? Eens even kijken.

Het jaar kende in januari alvast een goede start met The Flemish Primitives in Brugge. Verschillende topchefs maakten er indrukwekkende gerechtjes klaar, de foodpairingtheorie indachtig. Albert Adrìa kwam aan de hand van een mooie slideshow tonen, waar hij in het ElBulli Taller zoal mee bezig is en Heston Blumenthal vertelde ongedwongen een beetje over zijn jeugdjaren en hoe hij de smaak van goed eten te pakken had gekregen op vakantie.

De maand was nog niet om (24 januari om exact te zijn) of ik bevond me met een cameraploeg in de toch wel wereldvermaarde keuken van restaurant Comme Chez Soi **. Aan de zijde van Lionel Rigolet twee gerechtjes mogen klaarmaken, veel stelen met de ogen, ongelofelijk veel mogen proeven, zelf aperitiefhapjes mogen dresseren, … Waarschijnlijk de mooiste ervaring van het jaar!

Op de proppen komen met het concept ‘De Pottenkijker’… ik vond dat een goed idee. Tijdsgebrek heeft ervoor gezorgd dat ik het niet heb kunnen uitwerken, maar wat niet is, kan nog komen. Een eerste sessie in eigen stad in restaurant CucinaMarangon was meer dan geslaagd.

Met de trein naar Brussel om er Culinaria² bij te wonen, een event dat de medewerking kreeg van verschillende Belgische topchefs. Naast workshop, demo’s en proeverijen kon er vooral heel goed gegeten en gedronken worden. De eerste dagen hadden ze wat pech met het barslechte Belgische weer maar op zondag scheen gelukkig de zon. Nu maar hopen dat er in 2010 een vervolg komt want 13684 culi’s can’t be wrong.

Ter ere van de persvoorstelling van het boek ‘Het Vuur van Jelle’ ook een bezoekje gebracht aan de keuken van D’Hoogeschool. U weet wel, de winnaar van het eerste seizoen van Mijn Restaurant. Knappe zaak, lekkere hapjes, leuk boek en uiterst aangename mensen ook, Jelle en Micheline.

2009 was ook het jaar dat Qlinaria het licht zag en Qlinaria, dat is het outdoor cookingclubje dat ik met enkele bevriende hobbykoks opstartte. Hoogtepunt voor ons was uiteraard het BK BBQ in Torhout waar we op een 13e plaats strandden, 2 gerechtjes in de top 10 hadden en wat betreft de ‘ambianceprijs’ op een 4de stek mochten kamperen. Al zeg ik het zelf, dat is niet slecht voor een eerste deelname.

Dankzij Talking Heads een bezoek mogen brengen aan chocoladefabriek Godiva in Brussel. De bijhorende pralineworkshop met meester chocolatier Ilse en het feestje achteraf in aanwezigheid van Axel Red was meer dan plezant.

In Amsterdam mocht ik de benen dan weer onder tafel schuiven in hotel The Grand voor Stars Food & Arts. Het bewijs dat Nederlandse topchefs in niets moeten onderdoen voor hun Belgische tegenhangers werd tijden de ‘Carousel of Senses’ geleverd door Jonnie Boer van restaurant Librije.

Als ik het zo allemaal lees was 2009 een coolinary topjaar. Laat me alvast hopen dat 2010 me op een zelfde manier kan verwennen. The Flemish Primitives (08/02) zit er weer aan te komen en de datum voor het BK BBQ in Genk (29/08) is alvast bekend dus dat zit wel snor. Nu hopen dat ik hier en daar nog eens ‘Pottenkijker’ kan gaan spelen en/of andere leuke foodrelated dingskes kan doen. En een reservatie in de wacht kan slepen voor El Bulli, dat spreekt voor zich.

Tot in 2010

Het Spaarzame Keukenboek - Cauderlier

Gisteren een exemplaar van 'Het Spaarzame Keukenboek' van Cauderlier gekregen als laat Kerstgeschenk. Het betreft hier een in 1994 uitgebracht exemplaar, de licht vergrote fotografische kopie van de elfde herdruk uit 1914. Deze schijnt identiek te zijn aan de zesde uitgave van 1889, die door Cauderlier verbeterd en met verschillende nieuwe gerechten vermeerderd werd uitgegeven. "Wie mij zal lezen, Zal koksbaas wezen". Ik denk het ook.

Wat een geweldig boek! Niet alleen wegens de uitgebreide receptenlijst, maar (vooral) ook dankzij het prachtig lyrische Oud-Nederlands waarin het geschreven is. Mag ik u alvast het recept voor Gentsche Bouillon meegeven? Leest u vooral gezellig mee.

Gentsche Bouillon

Als men om 1 uur noenmaalt, stelt men om 9 uren s morgens op het vuur, in eenen ketel van 10 liters inhoud, een rundschinkel, die aan stukken gehouwen is, alsook de beenen en afval van ander vleesche, zooals kiekenhalzen, vogelmagen, enz. Zoodra de vleeschoep aan het koken gaat legt me er in: twee of dier wortelen, eenen struik selderij, drie of vier preien, een ajuin waarin drie kruidnagels gestoken zijn, een lookbol en het noodige zout (Als de look in de vleeschsoep is gekookt, wordt men zijnen smaan niet gewaar). Rondom 11 uren legt men in denzelfden ketel een stuk rundsvleesch, vij voorkeur het zoogenaamde staartstuk, welk stuk om 1 uur, slechts drie kwart genoeg, opgediend wordt met groenten, volgens het jaargetijde. 's Anderdaags wordt dit stuk koud, in dunne sneden met de eene of andere groente opgediend. Deze doenwijze schijnt mij beter te wezen dan die welke voor den parijzer pot-au feu is aangenomen, en waarin men het vleesch laat koken totdag het aan stukken valt en niet meer eetbaar is.

Geweldige lectuur en dat gaat zo 470 bladzijden vrolijk door. Wat dachten jullie van volgende termen of woorden:

Jeugd = jus/fond.
Kasserol / kastrol = pot
Kampernoeliën = champignons
Podding = pudding
Eendvogel = eend
Teems = zeef

Als je er ooit een exemplaar van op de kop kan tikken, dan moet je dat zeker doen. Zeker als het een nog oudere uitgave betreft, dat spreekt voor zich.

(Kook)boekenfestijn

Een weekje niets posten dat moet kunnen, zelfs als je verlof hebt. De 'feestperiode' is al druk genoeg trouwens. De laatste klusjes in huis voor de verhuis, her en der gaan eten, steengoeie optredens meepikken, cadeautjes kopen, en dus ook af en toe niets doen. Voor diegenen die een tikkeltje achter staan op schema en nog cadeautjes dienen te kopen volgen hier 5 (kook)boekentips van Uitgeverij Davidsfonds. Uiteraard Coolinary approved!

We beginnen met 'Winiefreds Kruidenwaaier'. Zoals de titel aangeeft niet echt een boek maar een waaier vol handige informatie om in de keuken je plan te trekken met kruiden zoals daar zijn: kurkuma, basilicum, laurier, bieslook, komijn, koriander, bonenkruid, piment, kervel, mosterdzaad, knoflook, oregano, tijm, citroenkruid, dragon, dille, peterseliejeneverbes, nootmuskaat en fenegriek. Voor alle opgesomde kruiden volgt een woordje uitleg van auteur Winiefred Van Killegem alsook enkele combinatietips. Ideaal cadeau voor moeders allerhande (schoon- , groot- , ...).

Indien je de kruidenwaaier iets te beknopt vindt, maar toch een beetje hulp kan gebruiken om de juiste kruiden op het juiste moment te gebruiken is er 'Kruidje roer-mij-wel', wederom van Winiefred Van Killegem. Je kan je verwachten aan een resem kruiden (al dan niet erg gekend), recepten, praktische informatie en toepassingen tegen kwaaltjes allerhande. De mooie foto's zijn van de hand van Marc Wauters. Wederom ideaal voor moeders allerhande, maar ook voor gezondheidsfreaks en kruidenliefhebbers.

Wist je dat er in bierland België een kwaliteitslabel (Belgian Family Brewers) is voor bieren, waar brouwerijen zich enkel onder zeer strikte voorwaarden kunnen aansluiten? En dat er slechts 13 brouwerijfamilies voldoen aan die voorwaarden? In 'Belgian Family Brewers' van Jef Van Den Steen lees je alles over de aangesloten leden namelijk: Bavik, Bosteels, De Halve Maan, De Koninck, Dubuisson, Dupont, Het Anker, Roman, Silly, Sint-Bernard, Van Eecke, Van Honsebouck en Verhaeghe. Op de koop toe krijg je er nog verschillende recepten met bier bij. Tripel Karmeliet, De Koninck... blij dat mijn favorieten aan bod komen. Ideaal boek voor bierliefhebbers en vaders allerhande (groot-, schoon-...)



Met 'Goesting in Vlaanderen, wat wij al eeuwenlang lekker vinden', maken we aan de hand van een veertigtal produkten een culinaire reis door Vlaanderen om kennis te maken met de rijkdom van onze (streek)gastronomie. Een gezellige mix van geschiedkundige informatie, recepten, foto's (al dan niet uit de oude doos), weetjes,... telkens beginnend met een gezegde. Van 'kiplekker' tot 'de kers op de taart' interessant. Niet enkel voor Vlamingen, maar voor de hele familie.



Last but not least mijn persoonlijke favoriet van de vijf, 'Nog een Beet-je' van Felix Alen en Miet Fournier. Spelletjes, recepten, prachtige foto's, kooktips, gedichtjes, ... Niet alleen een kinderkookboek dat leuk is voor de kleinste gastronoom, maar ook voor de ouders. Chef Felix Alen, toch niet één van de minsten, vertrouwde me onlangs nog toe dat het samenwerken met de kleine chefs die figureren in dit boek één van zijn leukste culinaire ervaringen is geweest. Het mag dan ook niet verbazen dat het boek dat ook uitstraalt. Een aanrader!

Grijze Garnaal - de finale

Donderdag was dus de finale van de grote 'Win Weekend Waddenzee' wedstrijd. Gezien het winterweer in zeven haasten besloten om toch maar glijtijd te nemen om tijdig in Het Kookeiland in Deurne te geraken, en dat lukte. Wat zeg ik... ik was gewoon de eerste van alle 6 kandidaten.

Direct ook de laatste keer dat ik die avond 'eerste' was, want na een aangenaam robbertje koken tegen de 5 overige finalisten was de jury onder leiding van de strenge doch rechtvaardige Felix Alen tot een besluit gekomen. Keukenweetjes had de hoofdvogel geschoten met naar eigen zeggen een klassiek gerechtje.

Tijdens zo'n kookwedstrijd, de eerste waar ik aan deelnam trouwens, gaan je ogen wel open. In theorie mag je dan nog aardig wat weten over koken, eens je tegen een deadline (wist ik vooraf niets van) aan het opboksen bent blijk ik vooral last te hebben van de neveneffecten van stress. Eigen schuld als je met teveel (garnaalboter, bisque, frisse garnaalsla, cognac/garnaalroom, toast) wil uitpakken natuurlijk. De bisque miste body en in de garnaalsla overheersten de zuren van de limoen en de smaken van munt en basilicum aldus Felix Alen. Ik kon hem zelfs geen ongelijk geven. Of toch een beetje, want de basilicum waarvan sprake was natuurlijk koriander, al is dat muggenziften.

Verliezers waren er niet, de vijf overige finalisten eindigden netjes op een ex-aequo. Als dat niet mooi is. Met lege handen naar huis gaan deed trouwens ook niemand. Het mooie boek 'over Vis&Vis' deed de pijn van de nederlaag aardig verzachten. Een aanrader trouwens dat boek.

Ook leuk was trouwens dat de finale doorging in dezelfde keuken als waar de grote Piet Huysentruyt zijn programma 'De Perfecte Keuken' opneemt. "Als je iets nodig hebt, trek dan maar een kast open en neem maar", zei men mij vooraf. Maar dat bleek niet te gelden voor de private kast van Piet. Toen ik daar met de nodige schwung een crème brûlée potje uit liet donderen was er wel heel snel iemand ter plaatse om te zeggen dat Piet het niet zo apprecieert dat er iemand in zijn kast komt. Mijn excuses Piet.

Shoot - met Joris Luyten

Vorige zaterdag heb ik dankzij het Belgische fotomagazine Shoot een kijkje mogen nemen in de studio van (food)fotograaf Joris Luyten. Af en toe post ik hier wel eens foto’s en dan denk ik vaak dat ze eigenlijk niet voldoen. Ik steek dat dan op mijn fototoestel dat zijn beste tijd heeft gehad, of op het feit dat ik na de klok van tienen knal onder een TL lamp zonder statief fotografeer. Bij foodfotografie moet je je schijnbaar ook de vraag stellen of je de schotel in kwestie wenst op te eten, dan wel wenst te fotograferen. In het laatste geval is er van opeten veelal geen sprake, leg je daar bij neer.

De ontvangst ten huize Joris Luyten was alvast hartelijk, koffie, thee, fris en koekjes… een goed begin om de overige aspirant fotografen te leren kennen. Op één dame na bleek het gezelschap trouwens volledig uit mannen te bestaan. Geen idee of ik daar eigenlijk iets mee wou zeggen, maar een puike vaststelling van mezelf is het wel.

Eens gezeten in de studio kregen we, zoals het hoort, een beetje theorie te verwerken. Sluitertijd, diafragma, isowaarden… kortweg zaken die ik me nog herinnerde van de avondschool. Ondertussen vergaapten we ons aan het materiaal dat in de studio voorhanden was. Achtergronden, statieven en flitsers om u tegen te zeggen maar ook een uitgebreid arsenaal aan keukenporselein en decoratiemateriaal, kwestie van de foto’s wat op te leuken.

Eén heel belangrijk iets (zoniet het belangrijkste) dat ons op het hart gedrukt werd was dat, om thuis foodfotograafje te spelen, je niet de kostelijke professionele reutemeteut nodig hebt om goede foto’s te trekken. Een statief is onontbeerlijk, maar je kan gerust zonder de dure belichting. Een bureaulampje of 2 van Ikea, enkele spiegeltjes uit de Delhaize en een stel ministatiefjes en melkplastieken deksels om à l’improviste een softboxeffect te genereren zijn ruim voldoende. Goed nieuws is dat, want dat sprokkel je voor een schijntje van het bedrag van een thuisstudio bij elkaar.

Samen met de fotograaf werkten we een setting uit en begonnen we een bord te dresseren. De leftovers van de Italiaanse shoot van een dag eerder kwamen uitstekend van pas. Altijd handig als de ‘mis en place’ goed voorbereid is.

Eenmaal thuis blijkt dat de foto's niet echt zo super zijn. Dat ligt natuurlijk aan mezelf. Ter plaatse kijk ik wat meer de kat uit de boom, let ik goed op en steel ik met de ogen, maar uiteindelijk heb ik zelf niet bijster veel achter dat toestel gestaan. Ik heb uiteindelijk een paar keer op het knopje gedrukt, maar toch.

Ik had hieronder gerust een wereldfoto willen posten maar niets van dat alles. Het wordt een klassiek Italiaans tafereeltje met penne, tomatensaus, champignons en de indruk dat het plaatje vooral meer licht langs achter had kunnen gebruiken om dat toefje peterselie te doen op lichten. Knowledge is everything en ik ben na die paar uur in de studio een pak aan fototheorie rijker. Aan mij om er thuis iets mee te doen begot.

Oh ja, onderstaande foto heb ik los uit de pols geschoten met een macrolens op 'el Canon'. Zongedroogde tomaat, penne gevuld met kappertjes, parmezaan en unidentified brokjes. Alles op een van onder belichte glasplaat gelegd en getrokken. Wederom geen geweldige foto, maar toch vind ik het iets hebben.

The Flemish Primitives 2010

Koken was alomtegenwoordig in 2009 en belooft dat in 2010 ook te zijn. In navolging van hun felgesmaakte eersteling begin januari pakt ‘The Flemish Primitives’ in 2010 wederom uit met een ijzersterk progamma.

Onder het mom ‘Vlaamse Primitieven’ komen een hele reeks chefs aan de bak om te tonen hoe je met respect voor producten en klassieke kooktechnieken gecombineerd met creativiteit, nieuwe technieken en wetenschap een creatieve boost teweeg kunt brengen in de gastronomische wereld. Een kruisbestuiving tussen wetenschap, gastronomie en kunst als het ware. Een overzicht van chefs en gasten die ons net als vorig jaar ongetwijfeld weer zullen doen duizelen van verbazing:

‘Vlaamse Primitieven’

- Jason Blanckaert (C-Jean *)
- Olly Ceulenaere (Flemish Foodies)
- Filip Claeys (De Jonkman *)
- Kristof Coppens (A Priori *)
- Dave De Belder (De Godevaart)
- Gert De Mangeleer (Hertog Jan **)
- Bart De Pooter (De Pastorale **)
- Sang Hoon Degeimbre (L’Air du temps **)
- Kobe Desramaults (In de Wulf *)
- Viki Geunes (’t Zilte **)
- Sergio Herman (NL - Oud Sluis ***)
- Yves Mattagne (Sea Grill **)
- Dominique Persoone (The Chocolate Line)
- Rudy Van Beylen (Hof Ten Damme)
- Roger Van Damme (Het Gebaar)
- Jean-Yves Wilmot (Patisserie Wilmot)
- Manuel Wouters (SIPS)

Gasten

- Jonnie Boer (NL - De Librije ***)
- Tony Conigliaro (UK)
- Peter Goossens (Hof Van Cleve ***)
- Sander Goossens (B)
- Harold McGee (USA)
- Brian McKenna (UK)
- James ‘Jockey’ Petrie (UK)
- Joan Rocca ** (ES)
- Audrey Saunders (USA)

Wetenschappers

- Chris Loss (PH.D - Culinary Institute of America)
- Jeroen Lamertyn (Prof. – K.U.Leuven)
- Koen Dewettinck, Xaviert Gellynck (Prof. U Gent)
- Lieve Decouvreur (P.I.H. Kortrijk)
- Rick Schifferstein (Prof. T.U. Delft)
- DIL (German Institute of Food Technologies)

Deze op zich reeds redelijk indrukwekkende lijst is zelfs niet volledig. Zo hebben ook de twee broers van Jean Rocca (chef), Josep (maître) en Jordi (chef patisserie) hun komst bevestigd. Een unicum zo blijkt, want de drie broers en drijvende krachten achter El Cellar de Can Roca (het 5de beste restaurant ter wereld) bezoeken anders nooit samen een dergelijke beurs. Om maar aan te tonen hoe uniek dit seminarie is.

Wil je volledig up to date blijven, bezoek dan regelmatig de site van The Flemish Primitives. Inschrijven voor die event kan op dezelfde website, maar hou er rekening mee dat de plaatsen beperkt en zeer gegeerd zijn.

Stick-It - de winnaar!

De kogel is door de kerk, er is een naam uit de hoed gekomen. De Stick-It bleek wel bijzonder populair te zijn. Buiten de reacties in de commentbox zijn er redelijk wat smeekbedes per mail binnen gekomen. De slimmeriken onder jullie hebben ondertussen wel begrepen dat je tot drie keer kunt reageren (mail, comment, facebook) om zo een extra kans te maken bij de trekking en jawel… de winnaar is één van die slimmeriken.

Charlotte is de gelukkige ziel die zo rond de kerstdagen een Stick-It via de post in haar brievenbus mag verwachten. Gefeliciteerd.

Jammer ook dat ik nu mensen moet teleurstellen. Mijn “eeuwige fan” had ik voor haar 25ste verjaardag bijvoorbeeld echt wel zo’n prikkerplankje gegund. En wat te zeggen van de mail van die vriendelijke papa uit Braschaat die meedeed voor het klasje met “speciale” kindjes waaraan zijn dochter les geeft. Beste fabrikant, graag 2 extra Stick-Its voor deze mensen, de reclame is nu al onbetaalbaar. (je weet nooit dat het werkt) Ach, de toekomst kan alleen maar andere leuke dingen brengen, waaronder hopelijk veel culinaire prijzen.

Geïnteresseerde mensen (ook uit België) kunnen de Stick-It bestellen via deze link. Ik heb samen gelegd met enkele vrienden om zo op verzendkosten te besparen, en geeft toe… veel kost het kleinood niet hé.

En omdat ik het jammer blijf vinden dat niet iedereen heeft kunnen winnen hierbij ook nog een linkje naar Delicious. Het hippe kookblad geeft namelijk dagelijks prijzen weg, de ene nog toffer dan de andere. Succes.

Grijze Garnaal, de finale wenkt...

Hip Hoi! Gisteren gehoord dat ik op donderdag 17 december in het Kookeiland de finale mag gaan koken van de “Win een weekend Waddenzee Wedstrijd”. Prachtige alliteratie, al zeg ik het zelf. De overige gladiatoren die naast mij de arena zullen betreden zijn niemand minder dan: Ntone, MinorIssues, Sasvangent, Hungryfeelings en Keukenweetjes. Naast razend benieuwd ben ik stiekem ook een tikkeltje nerveus. Nergens voor nodig hoor ik u denken, maar Felix Alen zal dus wel van mijn gerechtje proeven hé. Ach, als de man het al lekker vindt of me enkele goede tips kan geven ben ik al lang tevreden.

Niet dat ik dat weekendje Waddenzee niet wil winnen natuurlijk. Na een hectisch jaar vol verbouwstress (bijna gedaan) is een weekendje Amsterdam het dichtste wat ik bij een reis ben gekomen. Daar kan mak nog een weekendje bij, zeker als er culinaire exploten als garnaalvissen, koken, ontbijten en dergelijke op het programma staan… Yep, ik ben er al over aan het dagdromen.

Morgen maak ik de winnaar van de Stick-It bekend, kwestie van jullie ook een beetje te doen dromen.

Win een Stick-It

De Sint is geweest, hoera! Naar goede gewoonte kunnen we weer een tijdje verder wat chocolade mannetjes en speculaas betreft. Een chocolade Y was er ook dit jaar niet bij, maar dat ben ik zo ondertussen wel gewend. Verder had de Sint ook nog enkele leuke Stick-Its bij. Dat zijn trendy plankjes met 45 of 90 gaatjes, waarop je hapjes gemakkelijk en op een originele manier kunt presenteren.

Omdat Coolinary ook een beetje van Sinterklaas mag spelen, kan ik één wel heel braaf culinair kindje blij maken met een Stick It met 45 gaatjes. Ideaal om de komende feestdagen je aperitiefhapjes mee te serveren. Reactie in de commentbox of een mailtje naar SidFrisjes@gmail.com lijkt me voldoende. Veel succes!

Food Shoot Food!

Een tijdje terug op een Nederlandse foodblog gezien dat de persoon in kwestie een workshop ‘foodfotografie’ was gaan volgen. Bleek dat die ergens diep in Nederland doorging, en zo’n eind van huis was toch ook weer niet direct haalbaar. Jammer, want een dergelijke workshop leek me alvast op mijn lijf geschreven, al was het maar om mijn occasionele foto’s op coolinary tot een meer aanvaardbaar niveau te tillen.

Enkele weken geleden in de boekenwinkel heb ik me dan maar een exemplaar van Shoot aangekocht, een Belgisch fotomagazine. Een van de artikels ging namelijk over (food)fotograaf Joris Luyten en dat kon wel eens interessant zijn. Dat het interessant was kan ik je wel zeggen, al was het maar omdat Joris Luyten ook workshops foodfotografie geeft. In Ekeren, en niet in zo één of ander gat diep in Nederland. Geweldig nieuws!

Nog beter nieuws was dat zes personen, mits een goede argumentatie, een dergelijke workshop konden winnen. En het beste nieuws is dat ik één van de zes gelukkigen ben! Meer en betere foto’s op coolinary.be…

Dankuwel Sinterklaas

Zondagavond 29 november, exact één week voor zijn verjaardag stond ie daar. Wat is Sinterklaas weer vroeg dit jaar, dacht ik bij mezelf. De Sint had niet eens de moeite gedaan zijn zo gekende heiligenpak aan te trekken, en de hulppieten aan zijn zijde bleken van Poolse afkomst. Zwart waren ze allerminst.

Als ik niet beter wist – ze hadden me namelijk zelf uitgenodigd - zou ik deze louche bende ervan verdacht hebben een bende inbrekers te zijn. Een geruststellende blik van de opperklaas richting aanhangwagen nam alle twijfel weg. Een bruine doos is maar een bruine doos, tenzij er een kanjer van en “My Boretti” sticker opkleeft natuurlijk. ‘Italië lag op mijn weg’, grapte de Sint, ‘en deze stond toch op je lijstje, niet’?

De Sint, niet te beroerd om zelf de handen uit de mouwen te steken, maande 2 witte pieten en mezelf aan om het gevaarte mee binnen te loodsen. Met de nodige voorzichtigheid pakten we het cadeau uit en daar stond het dan, te blinken in onze onafgewerkte keuken.

Een volledige meter, hoogglans zwart kookplezier. Twee ovens waarvan ééntje voorzien van draaispit, 4 gasbekkens en een fikse frytop. In de oven zat nog een welkomstpakket met Italiaans kookboek, een pizzasteen en een briefje hoe ik mijn Boretti keukenschort kan bemachtigen. Kon ik er al maar aan gaan staan.